นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 169

คุณท่านมองไปที่บาดแผลบนใบหน้าของฮ่อเจิงก่อนหันไปมองสือฮว่า

สือฮว่าเม้มริมฝีปากแล้วดันฮ่อฉวนสือออก "คุณปู่ฮ่อคะ หนูลงมือจริงๆค่ะ"

ฮ่อเจิงได้ยินก็กระตุกมุมปากอย่างมีชัย คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะปฏิเสธ แต่เธอไม่คิดว่าเธอจะซื่อสัตย์ขนาดนี้

"คุณปู่ฮ่อคะ หนูแต่งเข้าตระกูลฮ่อ ขอบคุณที่ท่านดูแลค่ะ คืนนี้จะขอใช้โอกาสที่ทุกคนอยู่ที่นี่ประกาศเรื่องหนึ่งค่ะ"

ทันทีที่เธอพูดจบ ฮ่อฉวนสือก็จับข้อมือของเธอไว้แน่น "สือฮว่า เธอกล้าเหรอ!"

ราวกับเดาได้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไร เขารู้สึกว่าหน้าอกของเขาโดนทุบ ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ

ความโกรธของเขาออกมาชัดเจนมาก แต่สือฮว่ากลับเมินเฉยแล้วหยิบข้อตกลงการหย่าร้างออกจากกระเป๋า

"คุณปู่ฮ่อคะ หนูคิดว่าถึงเวลาที่ต้องยุติการแต่งงานครั้งนี้แล้วค่ะ"

ทันทีที่คำพูดของเธอพูดออกไป ใบหน้าของทุกคนก็แตกต่างออกไป

ฮ่อฉวนสือเกือบจะขยี้ข้อมือของเธอ ผิดหวัง โกรธ หลากหลายอารมณ์ในใจของเขา

พวกเขาเพิ่งผ่านเป็นผ่านตายด้วยกันมา หรือทั้งหมดมันไม่กระทบอะไรในหัวใจเธอเลยงั้นเหรอ?

หลิวจิงซูคว้าข้อตกลงการหย่าร้างอย่างใจจดใจจ่อ มองอย่างละเอียดก็เห็นว่าสือฮว่าจะออกไปแต่ตัว ก็กระตุกยิ้มมุมปาก

"ฉวนสือ หลานรีบหย่าเลย โอกาสดีต่อหน้าหลานเลยนะ! ในที่สุดตระกูลฮ่อของเราก็จะกำจัดตัวซวยได้ นี่มันเรื่องดีนะ! อีกเดี๋ยวย่าจะไปบอกหวั่นโจว ให้เธอเตรียมตัว หวั่นโจวเองก็รอวันนี้มานาน ก็น่าสงสารเด็กคนนั้น"

ทันทีที่เธอพูดจบ ฮ่อฉวนสือก็คว้าข้อตกลงการหย่ามาไว้ในมือ

เขาจ้องไปที่ข้อตกลงด้วยสีหน้าบึ้งตึง มือของเขาขึ้นสี ออกไปแต่ตัว เพื่อที่จะกำจัดความสัมพันธ์กับเขา จะทำอะไรไม่ได้เลย

สือฮว่าไม่ได้มองหน้าเขาและจ้องไปที่คุณท่านอย่างใจเย็น "คุณปู่ฮ่อคะ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านยืนกราน หนูตงไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าบ้านตระกูลฮ่อได้ หนูมาครึ่งปีแล้ว หนูรู้ดีที่ทุกคนไม่พอใจในตัวหนู หนูได้สัมภาษณ์สำนักงานกฎหมายที่ต่างประเทศทางออนไลน์แล้ว และพวกเขาก็ให้เงินเดือนดี ตราบใดที่ฮ่อฉวนสือยอมเซ็นชื่อ หนูสัญญาว่าจะออกจากจิงตูภายในสามวันค่ะ"

ดวงตาฮ่อฉวนสือเต็มไปด้วยความสยดสยอง เธอแอบทำโดยไม่บอกเขา

คำพูดของเธอเหมือนดินที่เต็มไปด้วยหนามขุดลงไปหัวใจของเขา

คุณท่านมองฮ่อฉวนสือด้วยความลำบากใจ หลานสะใภ้คนนี้เป็นเขาที่เลือกมาเอง เขารู้ว่าสือฮว่าเป็นเด็กดี แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขนาดนี้ และยิ่งไม่คิดเลยว่าหลิวจิงซูกับฮ่อเจิงจะเกลียดสือฮว่าขนาดนี้ บวกกับเรื่องการตายของจ้าวซวี่ มันเท่ากับหนามในใจของสือฮว่า จ้าวซวี่ไม่สามารถฟื้นคืนได้ หนามนี้ก็จะยังคงอยู่

"ฉวนสือ หลานว่า..."

เขาพูดอย่างลังเล ขมวดคิ้วจนยุ่งเหยิง

"ปู่ครับ ผมจะจัดการเอง"

เสียงของฮ่อฉวนสือเรียบนิ่ง หากตั้งใจฟังจะเห็นว่าเสียงเขาสั่น

เขาบีบข้อมือของสือฮว่าโดยไม่ยอมคลายออก

เมื่อเห็นว่าคุณท่านกำลังจะเห็นด้วยกับคำพูดของฮ่อฉวนสือ สือฮว่าจะเปิดปากพูดแต่เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังเข้ามาในหู "สือฮว่า เธอประนีประนอมตอนนี้ การแต่งงานของเราเพียงสองปีเท่านั้น เธอยืนยันจะให้ปู่ออกหน้าให้ การแต่งงานของเราก็จะเป็นไปตลอดชีวิต"

น้ำเสียงของเขาน่ากลัวจนสือฮว่าขนหัวลุก

หลิวจิงซูที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอแน่นอนว่าต้องไม่เต็มใจและจะแย่งข้อตกลงการหย่า แต่สัมผัสไดถึงดวงตาของฮ่อฉวนสือ ร่างกายของเธอก็หยุดชะงักทันที

ฮ่อฉวนสือไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองเธอ สายตาที่เย็นยะเยือกจนเหมือนจะแช่แข็งคนได้

เธอไม่กล้าพูดอะไรและปิดปากด้วยท่าทีสงบ

แต่ฮ่อเจิงไม่เข้าใจท่าทีของคนอื่น ตอนนี้เห็นว่าแม้แต่หลิวจิงซูเองก็กลัวฮ่อฉวนสือเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก "ฉวนสือ เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ ด้วยสถานะของเธอ อยากได้ผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ทำไมต้องไปคว้าเด็กบ้านนอกด้วย สือฮว่าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เหลาะแหละ ไม่คู่ควรจะเป็นภรรยาของเธอนะ"

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็สบตากับฮ่อฉวนสือ

"สือฮว่าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา? เหลาะแหละ? คุณอา ถ้าผมจำไม่ผิด ตอนที่อายังไม่ได้หย่าก็ไปอ่อยคุณน้าจนคบกัน นั่นไม่นับเป็นการนอกใจคู่สมรสเหรอครับ? สือฮว่าทำผิดหรือไม่ ผมรู้ดีกว่าใคร คุณอายังเอาเรื่องของตัวเองไม่รอดแล้วจะมาสนใจเรื่องของผมทำไมครับ"

คำว่านอกใจคู่สมรสเหมือนการตบฮ่อเจิงอย่างรุนแรง

ฮ่อเจิงหน้าซีดและเหมือนจะเสียงหายไปทันที

พูดตามจริง เธอกัยสวี่เม่าซงนอกใจคู่สมรสจริงๆ เธอเข้าหาสวี่เม่าซงเพื่อฟ้องหย่า พอได้รู้จักกัน ไม่นานทั้งสองก็ตกหลุมรักกัน

แต่ไม่มีใครบอกว่าพวกเขากำลังนอกใจคู่สมรส เพราะความรักของพวกเขานั้นจริงใจและรักกันอย่างลึกซึ้ง หลังจากเคลือบด้วยความรักที่แท้จริงแล้วก็ไม่มีใครสังเกตว่าพวกเขากำลังนอกใจ

ตอนนี้ฮ่อฉวนสือกลับเอาออกมาพูด เพื่อทำเธออับอาย

สีหน้าสวี่เม่าซงก็ไม่สู้ดีเช่นกัน เขาเอื้อมมือไปโอบฮ่อเจิงที่หน้าซีด "ฉวนสือ เธอพูดเกินไปแล้ว อาเธอสิ้นหวังเลยมาหาฉัน อีกทั้งก็เป็นฉันที่ชอบเขา เธอปฏิเสธมาตลอด พอเธอหย่าฉันถึงคบกับเขาอย่างเป็นทางการ"

ฮ่อเจิงพิงแขนของสวี่เม่าซงทั้งน้ำตาและทำอะไรไม่ถูกราวกับว่านึกถึงการแต่งงานครั้งแรกก็รู้สึกประหม่า

หลิวจิงซูเห็นอย่างนั้นก็รีบลุกขึ้น "ฉวนสือหลานยังไม่รีบขอโทษอาหลานอีก"

เหตุการณ์นั้นสร้างความอับอายให้กับบ้านตระกูลฮ่อ ท้ายที่สุดฮ่อเจิงก็ยอมตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเพื่อคนบ้านนอกคนหนึ่งจนทำให้ตระกูลฮ่อเป็นที่น่าหัวเราะของวงชนชั้นสูง

พวกเขาร่วมเป็นร่วมตายกันมา เดินผ่านถนนน้ำแข็งด้วยกัน เธอจะลบความทรงจำทั้งหมดนั้นไปได้ยังไง

และตอนรถตกลงไปในน้ำ จูบของฮ่อฉวนสือที่เต็มไปด้วยคำอำลา เธอเชื่อมั่นว่าตอนนั้นฮ่อฉวนสือคิดจะตายไปกับเธอจริงๆ

แม้ว่าเธอจะไม่คิดจะอยู่แบบนี้กับเขาต่อ แต่ก็ไม่ควรทำกับเขาเหมือนที่ทำกับคนอื่น

"ฮ่อซือหาน นายไม่ต้องมาโน้มน้าวฉันหรอก ฉันรู้ว่าฉันต้องทำยังไง"

หลังจากพูดไปเธอก็ก้าวเดินจากไป

ถงหางรออยู่ตรงประตูแล้ว ถงหางเห็นเธอออกมาคนเดียวก็อดไม่ได้ที่จะถาม "คุณสือครับ ไม่รอท่านประธานเหรอครับ?"

สือฮว่าส่ายหัว คืนนี้ตระกูลฮ่อคงไม่สงบสุข ฮ่อฉวนสือคงออกมาไม่ได้สักพัก

อีกทั้งผู้ชายคนนั้นยังโกรธเธอ รอให้เขาแก้ปัญหาของตระกูลฮ่อก่อนแล้วคงมาจัดการเธอเอง

เธอรู้สึกเสียวสันหลังอย่างไม่มีเหตุผล "กลับเฉียนสุ่ยวาน เขารู้ว่าจะกลับแล้ว"

ถงหางพยักหน้าก่อนเหยียบคันเร่ง

สือฮว่าจากไปสักพัก ฮ่อฉวนสือถึงเห็นว่าเธอไม่อยู่แล้ว สีหน้าก็มืนมนลง

หมอช่วยท่านหญิงไว้ได้แล้ว ท่านหญิงนั่งหอบหายใจอยู่บนเตียง พอเธอตื่นเธอก็โทรหามู่หมั่นโจว

เธอพอใจมากกับหลานสะใภ้อย่างมู่หวั่นโจวที่สุด ตอนนี้สือฮว่าจากไปแล้ว ตอนนี้ฉวนสือคงเสียใจ ให้หวั่นโจวมาคอยปลอบ บางทีทั้งสองอาจจะเกิดอะไรบางอย่างก็ได้

หลังจากผ่านคืนนี้ สือฮว่าก็กลายเป็นหนามในสายตาเธออย่างสมบูรณ์ หนามทิ่มเนื้อ ไม่เอาออกไปก็ไม่มีความสุข

ไม่นานมู่หวั่นโจวก็มาถึง เห็นมีคนใบบ้านตระกูลฮ่อเยอะ ก็ทักทายอย่างเอื้อเฟื้อ จากนั้นก็ไปที่ห้องของท่านหญิง

เมื่อหลิวจิงซูเห็นเธอมา ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความดีใจ "หวั่นโจว ดึกขนาดนี้ยังรบกวนหนู หนูคงไม่ว่าฉันใช่ไหม?"

มู่หวั่นโจวเหลือบมองฮ่อฉวนสือที่อยู่ข้างๆก็เข้าใจว่าท่านหญิงจะสื่ออะไร ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเขินอาย

หลิวจิงซูดีใจมากขึ้น หลายปีมานี้มู่หวั่นโจวรอฮ่อฉวนสือมาตลอด ความตั้งใจหาได้ยากนัก เพราะงั้นทั้งสองต้องได้คบกัน

เธอลุกขึ้นและมองไปที่น้ำที่ฮ่อฉวนสือดื่มด้วยดวงตาลึกซึ้ง

ฉวนสือ อย่าโทษย่าเลยนะ ย่าทำทั้งหมดเพื่อหลาน...