นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 442

สือฮว่าเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างเลือดบนฝ่ามือจนสะอาด

เธอมองตัวเองในกระจก อาจเป็นเพราะเพิ่งอาเจียนเป็นเลือด ในตอนนี้ใบหน้าของเธอจึงซีดเล็กน้อยในขณะนั้น

จู่ๆก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในกระจก จนเธอก็ถอยถอยออกมาด้วยความตกใจ

สือฮว่ากอดเธอจากด้านหลัง สองมือโอบรอบเอวของเธอ "ทำไมถึงทำหน้าเหมือนทำอะไรผิด มีอะไรปิดบังผมหรือเปล่า"

สือฮว่าส่ายหัวอย่างรวดเร็วและลูบบริเวณรอยคล้ำของเขาอย่างเป็นทุกข์ "ที่จริงแล้วคุณไม่ต้องกังวลเรื่องการหาหมอ ฉันไม่เป็นไร"

"หาทางออกไม่ได้สักที ผมก็กินนอนไม่ลง ผมเคยเห็นยวี่เย่ เขาผอมแห้งมาก ฉันจะไม่ยอมให้คุณเป็นแบบนั้น ผมจะหาวิธีรักษาคุณให้ได้"

เมื่อสือฮว่าได้ยินสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกเศร้าในทันใด

ในเมื่อให้พวกเขาเจอแล้ว แล้วทำไมต้องให้เขาพัดพลากกันขนาดนี้ ทำไมต้องเจอเผชิญกับความเป็นความตาย

เธอหลับตาลงและขดตัวไว้ในอ้อมแขนของเขา "ฮ่อหมิง..."

เธอเรียกชื่อนี้ ดวงตานั้นแดงก่ำ

ฮ่อฉวนสือหยุดชะงักแล้วหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวของเธอ "เป็นอะไร？ทำไมจู่ๆถึงเรียกผมชื่อนี้ล่ะ?"

"ฉันเป็นติดหนี้ที่ต้องขอโทษ"

ฮ่อฉวนสือจับใบหน้าของเธอและสังเกตุการแสดงออกของเธออย่างละเอียด "รู้สึกไม่สบายหรอ？มีอะไรอยู่ในใจอีกหรือเปล่า?"

ดวงตาของสือฮว่ารู้สึกลำบากใจ จึงหลบสายตา "ไม่มี เมื่อก่อนฉันเคยทำร้ายคุณมามาก พอตอนนี้นึกขึ้นมาก็รู้สึกเสียใจ ฉันเห็นแก่ตัวเกินไป

"คุณไม่ได้ทำร้ายผม ผมในตอนนั้นไม่รู้จริงๆว่าความอ่อนโยนคืออะไรและความรักคืออะไร คุณเป็นคนสอนผมต่างหาก"

สือฮว่าอ้าปากอยากบอกเขามากว่าอย่าให้ความอ่อนโยนนี้กับผู้หญิงคนอื่นอีกในอนาคต แม้ว่าเธอจะจากไปแล้ว ก็ทำไม่ได้

แต่เธอไม่สามารถเห็นแก่ตัวขนาดนี้ได้ ฮ่อฉวนสือยังหนุ่มและมีความเป็นไปได้ที่ไม่สิ้นสุดในอนาคต ในชีวิตของเขาจะมีผู้หญิงเข้ามาอีกมากมาย บางทีในตอนนั้นก็อาจจะลืมเธอไปแล้วก็ได้

ไม่ว่าความรักและความเกลียดชังจะมากเพียงใด ก็จะถูกชะล้างไปตามกาลเวลา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สือฮว่ายิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้น และกลิ่นเลือดในลำคอของเธอก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

เธอกลัวว่าถ้าเธออยู่กับฮ่อฉวนสือต่อไป เขาก็จะเห็นข้อบกพร่อง ดังนั้นจึงรีบผลักเขาออก "ฉันจะไปดูด้านล่างสักแป๊บ รู้สึกหิวนิดหน่อย"

ฮ่อฉวนสือเอียงไปด้านข้าง ดวงตานั้นเลือนลาง "ฮว่า คุณไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม?"

ทันทีที่เขาพูดจบ สือฮว่าก็รู้สึกหน้ามืด

เธอตกใจมากจนจับขอบประตูด้านข้างไว้ อาการป่วยกำเริบเร็วเกินไป เมื่อกี้แค่กระอักเลือดไปสองสามครั้ง แต่ตอนนี้กลับแทบจะยืนไม่ไหว

ฮ่อฉวนสือ เธอควรทำยังไง...

เธอไม่อยากทำให้เขาเสียใจเลยสักนิด "ฉันไม่เป็นไร คงจะเป็นเพราะเพิ่งกลับมาจากเมืองหลวงแห่งบาปเลยรู้สึกปรับตัวไม่ได้ นิดหน่อย"

ฮ่อฉวนสือถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกอดเธอจากด้านหลังอีกครั้ง "งั้นก็ดีแล้ว"

น้ำเสียงของเขานั้นสั่น และภายในนั้นเต็มไปด้วยความยินดี จนทำให้หัวใจของสือฮว่าย่นอย่างยู่ยี่

เธอกัดลิ้นอย่างแรง เพื่อทำให้ตัวเองมีสติ "ฉันลงไปแล้วนะ เริ่มหิวแล้ว"

ฮ่อฉวนสือพยักหน้าพลางทิ้งจูบไว้ที่แก้มของเธอ "เดี๋ยวผมยังจะมีการประชุมเล็กๆกับเหล่าอาจารย์แพทย์ รอประชุมเสร็จ ผมจะลงมาอยู่กับคุณนะ"

สือฮว่าพยักหน้า และแทบจะหนีอย่างรันทด

หลังจากลงมาที่ชั้นล่าง อาการวิงเวียนศีรษะก็รุนแรงยิ่งขึ้น

ฮ่อสือหนานรู้สึกว่ามันไร้เหตุผลเล็กน้อย และหันกลับมาอีกครั้ง "ที่นี่มันทำไม？ ทิวทัศน์ก็ดี อาหารทะเลก็อุดมสมบูรณ์"

เขายิ่งพูดมากก็ยิ่งมั่นใจน้อยลง

วันนั้น กระต่ายน้อยนี้ทำให้จนหงุดหงิด ดังนั้นในตอนที่วิตกกังวลกับการหลงทาง จึงได้ขับเรือมาถึงสถานที่ผีสิงแห่งนี้

"ไม่แปลกใจที่หม่ามี๊ของฉันไม่ชอบคุณ คุณต้องไม่เคยสารภาพกับหม่ามี๊ของฉันมาก่อนสินะ คุณก็แค่เป็นที่คนปากแข็งมากๆ"

มือข้างหนึ่งของฮ่อสือหนานกำแน่นทันที ใบหน้านั้นก็มืดลง "ถ้าไม่ใช่พ่อของเธอขโมยตัวตนของฉันไป หม่ามี๊ของก็คงจะแต่งงานกับฉันแล้ว"

"ลุงฮ่อ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ฉันได้ยินมาว่าคุณก็เป็ฯแค่คุณชายเจ้าชูคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรทำ ซึ่งเอาแต่ไปเที่ยวตามสถานบันเทิงในจิงตูมาไม่น้อย หม่ามี๊ของฉันเป็นผู้หญิงที่ดั้งเดิมมาก ถ้าเคยถูกคนอื่นสัมผัส เธอก็จะไม่เอา

ฮ่อสือหนานโกรธมากจนหน้าอกสั่น แล้วหายใจเข้าเล็กน้อย "ถ้าเธอยังอยากกินปลาย่างอยู่ ก็หุบปากไปซะ!"

มูนถอดหมวกที่เคยบังแดดบนใบหน้าออกแล้วหรี่ตามองเขา "จะมาโกรธอะไรกับเด็กอย่างฉัน แค่ตรงนี้คุณก็เทียบกับพ่อไม่ได้แล้ว ตอนนั้นที่ผลตรวจความเป็นพ่อลูกของฉันกับพ่อถูกคนปลอมแปลง เพื่อไม่ให้ทำร้ายหม่ามี๊ แด๊ดดี๊จึงเลือกปิดบัง ลุงฮ่อ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำได้ไหม？"

ฮ่อสือนหานชะงัก เขาถูกคำถามของเด็กคนนี้ทำให้ตะลึง

เขาสามารถทำได้ไหม? คำตอบคือไม่

ผู้ชายคนหนึ่ง จะทนกับเรื่องเสียใจแบบนี้ได้อย่างไร แล้วจะยอมให้ผู้หญิงที่เขารักมีลูกกับผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร?

แต่ฮ่อฉวนสือไม่เพียงแต่อดทน แต่ยังเลี้ยงเด็กไว้ข้างกายตัวเองด้วย

มูนเหยียดเท้าเล็กๆออก แล้วเตะไปที่น่องของเขา "ลุงฮ่อ ปลาย่างคืนนี้อย่าลืมขูดเกล็ดออกด้วย ฉันไม่อยากผิดหวังเป็นครั้งที่สอง"

แม้ว่าฮ่อฉวนสือจะถูกแทนที่โดยคนอื่น แต่เขาก็เติบโตขึ้นมาในชีวิตที่สุขสบาย ซึ่งการลงครัวนั้นไม่ถนัดจริงๆ

ในตอนนี้เขาเต็มใจที่จะทำให้มือสกปรกเพื่อสาวน้อยคนนี้ ก็นับว่าเธอได้รับเกียรติอย่างสูงแล้ว ยังจะมารังเกียจมันอีก!