นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 443

ฮ่อสือหนานลุกขึ้นอย่างรับชะตากรรม แล้วเดินไปที่ชายหาด

เขาไม่ได้พูดเล่น ที่นี่เต็มไปด้วยอาหารทะเลมากมาย แต่นี่เป็นเกาะเล็กๆที่ไม่มีมนุษย์ นอกจากการใช้เครื่องมือบนเรือแก้ปัญหาในการทำอาหารสามมื้อต่อวันแล้ว ก็ทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้อีก

เรือที่เขาขับมานั้นไม่เล็ก และมีของครบทุกอย่างบนเรือ ในตอนแรกคือต้องการพาเด็กออกไปเที่ยวเล่นที่ทะเล แต่ไม่คิดว่าจะหลงทาง

ในขณะที่ตกปลาอยู่ ฮ่อสือหนานก็รู้สึกคิดผิด

ตอนนี้มูนอยู่ในวัยกำลังโต วันๆเอาแต่กินของเหล่านี้คงไม่ดีใช่ไหม?

ทั้งๆที่กลุ่มขยะพวกนั้นบอกที่ตั้งของสถานที่ที่นั้นให้พวกเขาแล้ว แต่ผ่านไปเกือบครึ่งเดือนแล้วก็หาไม่เจอ

ฮ่อสือหนานโกรธมาก เมื่อโกรธเรื่องต่างๆก็ผิดพลาด หลังจากตกปลามาสองชั่วโมง ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาปลาสักตัว

เมื่อจองหน้าอยู่กับดวงตาที่ร้อนแรงทางด้านข้าง เขาจึงเลือกที่จะมองไปทางอื่น "วันนี้อาจต้องรอสักหน่อย..."

มูนไม่พูดอะไร ยันคางแล้วมองดูทะเลเงียบๆ

ฮ่อสือหนานรู้สึกประหม่าเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก และมือที่จับคันเบ็ดก็แน่นขึ้น เด็กคนนี้กำลังบ่นถึงเขาในใจอีกแล้วใช่ไหม?

เขารู้สึกว่าสมควรโดน ตัวเองนั้นก็มีความกลัวเด็กผู้หญิงคนนี้อยู่เล็กน้อย และเธอไม่รู้ว่าใครเป็นผู้สืบทอดจากลิ้นที่เป็นพิษนี้มาให้เธอที่สามารถเอาชนะผู้คนได้ทั้งหมด

มูนหาวและเห็นว่ายังไม่มีอะไรเคลื่อนไหวบนพื้นผิวน้ำ จึงลุกขึ้นและเข้าไปในเรือ "คืนนี้ฉันจะกินบิสกิตอัดแน่น"

ฮ่อสือหนานรู้สึกผิดเล็กน้อยพลางกลืนน้ำลาย "บางทีรออีกนิดอาจจะตกมันได้"

"เราอยู่ที่นี่มาเกินครึ่งเดือนแล้ว ลุงฮ่อ คนของคุณก็ยังไม่มา ไร้ประโยชน์เหมือนคุณจริงๆ"

ฮ่อสือหนานรู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกแทง ในตอนที่กำลังจะเถียงกลับก็มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังมาจากบนท้องฟ้า

เฮลิคอปเตอร์จอดที่ชายหาดไม่ไกล จนทำให้เกิดฝุ่น

ใบหน้าของฮ่อสือหนานเปลี่ยนเป็นมืดนำในทันที และเมื่อเห็นผู้คนลงมาที่ทำตัวไม่ปกตินั้น เขาก็โกรธจนเริ่มด่า: "ไม่ได้ให้พวกแกมาหาฉันตั้งนานมาเหรอ? ! ทำไมถึงชักช้าถึงตอนนี้ค่อยมา อย่าบอกฉันนะว่าพวกแกค้นหามากว่าครึ่งเดือนแล้วถึงหาเจอมัน!"

คนที่มารีบก้มหัวและรู้สึกลำบากใจ "คุณชายฮ่อ ที่นี่สัญญาณไม่ดีและตำแหน่งในโทรศัพท์ที่คุณอยู่ไม่ถูกต้อง ยังมีเกาะขนาดเล็กใหญ่นับพันบริเวณนี้ ขออภัยด้วยครับที่มาช้า

ฮ่อสือหนานรีบดึงมูนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ แต่เห็นมูนหอบเปลือกหอยมากองหนึ่ง "เธอเอาไอ้นี้ไปทำอะไร?"

นี่เป็นเพียงเปลือกหอยธรรมดาๆ ถ้าเธอต้องการ ต่อไปสามารถซื้อเปลือกหอยที่ดูดีกว่านี้ให้ได้

มูนไม่ตอบ หอบกองเปลือกหอยและขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป

ฮ่อสือหนานรีบขึ้นไปนั่งลงแล้วรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างใส่ใจ

"พอไปถึงที่นั้น เธอรีบไปหาแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊เธอ ฉันปรนนิบัติเทพธิดาอย่างเธอไม่ไหว"

มูนเงยหน้าขึ้นและชำเลืองมองเขา "ไม่ไปเล่นที่อื่นแล้วเหรอ? ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่คุณพูดก่อนหน้านี้ค่อนข้างถูก แด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ฉันคงมีที่เรื่องสำคัญมากกว่าต้องทำ"

ฮ่อสือหนานมองออกไปข้างนอกพร้อมกับเบะปาก เด็กคนนี้เสียดายเขาล่ะสิ?

อย่างไรก็ตามทันทีที่ความคิดนี้ออกมา ก็ได้ยินประโยคที่แผ่วเบาข้างหู "มีพี่เลี้ยงฟรีทำไมจะไม่ใช้ล่ะ ฉันไม่อยากกลับไปรบกวนหม่ามี๊กับแดดดี๊"

ฮ่อสือหนานรู้สึกเพียงว่าหัวใจของเขาถูกแทงอีกครั้ง เขาจับตำแหน่งหัวใจแล้วถอนหายใจ "ต่อไปฉันจะเล่นกับเธอไม่ได้แล้ว ฉันจะไปเดท"

พอพูดขึ้น เพื่อที่จะเอาชนะฮ่อฉวนสือ เขาก็ไม่ได้ออกเดทกับผู้หญิงมาเป็นเวลานานแล้ว เสียชื่อจริงๆของปรมาจารย์ฮ่อจริงๆ

"ลุงฮ่อจะไปเดทกับใคร? พอดีฉันสามารถช่วยคุณพิจารณาได้

เมื่อทั้งสองนั่งอยู่ที่บาร์ ฮ่อสือหนานรู้สึกเสียใจอย่างมาก เสียใจที่พาเด็กคนนี้มาที่บาร์บ้านี้

อาจเป็นเพราะรบกวนการอ่านหนังสือของเธอ เธอเลยโกรธ ในตอนนั้นเขาคิดอย่างนั้น

แต่หลังจากที่เขาหันกลับไป เสียงของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง "ช่วงนี้ คนที่มีชื่อเสียงหลายคนในสังคมแกล้งมาเป็นนักเรียนเพื่อหลอกเด็กนักเรียนใหม่ คุณคือคนที่20ที่ฉันเจอในวันนี้"

ใบหน้าของฮ่อสือหนานแดง แม้แต่หลังก็แข็งทื่อ

หน้าตาเขาดูเท่าพวกเขาเหรอ ทำไมเธอถึงคิดว่าเขาไม่ใช่นักเรียนในมหาลัย?

และผู้หญิงคนนี้ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา แค่เพียงเสียงของเขาก็บอกได้ไหมว่าเขาไม่ใช่นักเรียนที่มหาลัย?

"เพราะทันทีที่คุณเข้าใกล้ ฉันก็ได้กลิ่นแป้งที่แรงบนร่างกายคุณ น่าจะขลุกตัวอยู่กับสาวๆ เป็นประจำ"

เธอเป็นเด็กผู้หญิง แต่เธอพูดคำว่า "ขลุกตัวอยู่กับผู้หญิง"อย่างธรรมชาติ ซึ่งทำให้เขาทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

เขาไม่กล้าให้เธอเห็นหน้าเขา จึงรีบเดินไปหาเพื่อน

ต่อมาเมื่อเพื่อนรู้เรื่องนี้ ก็ยังหัวเราะเยาะเขาอย่างแรง

"นายไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเหรอ? ในวันแรกที่เธอมาโรงเรียน ดาวมหาลัยก็เปลี่ยนคนใหม่ หนุ่มๆถ่ายรูปเธอแชร์กันเต็มโซเชียล แต่ตั้งแต่เธอมามหาลัยที่เธอไม่เคยยิ้มกับผู้ชายคนไหนเลย"

"นายว่าฉันจะมีโอกาสไหม?"

เพื่อนเหลือบมองเขาขึ้นลงและละสายตาออกอย่างเมินเฉยเล็กน้อย "นายรู้ไหมว่ากลุ่ม IQ สูงคืออะไร? ความคิดม่อๆนั้นของนาย คนอื่นเขามองออกได้อย่างชัดเจน และผู้หญิงคนนี้ดูแล้วไม่ได้คิดจะมีความรักเลยจริงๆ แล้วนายน้อยที่ร่ำรวยอย่างนาย ก็ไม่ต้องมาทำเธอเสียเวลา"

"ฉันไม่ได้รอเธอ ต่อไปในอนาคตก็จะมีคนอื่นมาทำเธอเสียเวลาเหมือนกัน แล้วทำไมถึงจะ...เป็นฉันทำไม่ได้ล่ะ"

"หนานสือ เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่นายเคยจีบ เธอเป็นผู้หญิงที่มาจากครอบครัวที่ยากจน รักในศักดิ์ศรีอย่างมาก และบุคลิกก็สันโดษ ถ้านายแค่มาเล่นๆเพื่อความสนุกสนาน มันจะไม่ยุติธรรมกับเธอ"