นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 53

เธอทรุดตัวลงอย่างเงียบๆ แม้ว่าเธอจะนั่งนิ่งอยู่บนเตียง แต่หัวใจของเธอกลับยุ่งเหยิง

เธอกำหมัดแน่นจนเล็บของเธอก็ฝังลึกลงไปในเนื้อ แต่เธอไม่กล้าแสดงให้เห็นเพราะท่านหญิงยังอยู่ที่นี่

หลิวจิงซูสีหน้าดูไม่ดี แต่ตอนนี้คนก็ถูกเอาตัวไปแล้ว เธอจะไปแย่งกลับมาได้ยังไง เธอรูกจักหลายชายเธอดี เรื่องที่เขาตัดสินใจแล้วก็จะไม่มีใครมาเปลี่ยนได้ ถึงจะเป็นผู้อาวุโสก็ตาม

สิ่งที่เธอคาดหวังได้ตอนนี้คือผู้หญิงคนนั้นจะเข้ากันไม่ได้ แบบนั้น ไตนั่นก็จะเป็นของเสี่ยวหม่าน

"เสี่ยวหม่าน อย่าเพิ่งท้อนะจ๊ะ บางทีอาจจะเข้ากันไม่ได้ก็ได้นะ ฉันจะช่วยเธอเอง"

หลินเสี่ยวหม่านยิ้มรอยยิ้มจางๆออกมา มันเย็นชา ร่างกายของเธอก็เย็นขึ้นเรื่อยๆ และเธอรู้สึกว่าเธอจะไม่สามารถกลั้นมันได้อีก

"คุณท่านคะ นี่มันก็ดึกแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ หนูก็อยากนอนแล้วด้วย"

หลิวจิงซูพยักหน้าและพูดคำปลอบเธออีกหน่อยก่อนจะจากไป

ประมาณสิบนาทีหลังจากที่เธอจากไป หลินเสี่ยวหม่านก็ลุกขึ้นจากเตียง ใช้หมอนฟาดเข้าที่เตียงอย่างบ้าคลั่ง

เธอเหมือนคนบ้า บ้าจนถึงที่สุด

ข้าวของทั้งหมดในห้องถูกเธอกวาดลงกับพื้น เศษเครื่องลายครามก็กระจัดกระจายไปทั่ว

หลังจากระบายไปครึ่งชั่วโมง เธอก็หยุดสั่น โค้งงอริมฝีปากของเธออย่างเย็นชา "สือฮว่า..."

ถ้าไม่รีบจัดการยัยนั่น! เธออยู่ไม่สุขแน่!

ตีสาม มีข่าวมาจากโรงพยาบาลมาว่าการจับคู่สำเร็จซึ่งหมายความว่าไตของผู้หญิงคนนั้นจะเป็นของยายสือฮว่า

เมื่อสือฮว่าทราบข่าวเธอก็ลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น

เธอไม่ได้นอนและกำลังรอข่าวจากโรงพยาบาล ในที่สุดก็มีข่าวดี เธออยากขึ้นไปชั้นบนเพื่อขอบคุณฮ่อฉวนสือ แต่หลังจากดูเวลา เกรงว่าฮ่อฉวนสือคงจะกลับไปแล้ว

เธอทำได้เพียงแค่ระงับความตื่นเต้นและพูดคุยกับหมอทางโทรศัพท์

หลังจากกำหนดเวลาสำหรับการผ่าตัดในอีกสองสัปดาห์ เธอก็ผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าของเธอดูเหมือนจะหายไปทันที

แต่เธอก็รู้เช่นกันว่าเพราะเรื่องนี้ คงได้เป็นศัตรูกับท่านหญิง

ข่าวการจับคู่ที่ประสบความสำเร็จทำให้หลิวจิงซูเสียใจมาก เสี่ยวหม่านก็รอไตนั่นมาช่วยชีวิตนะ! ให้สือฮว่าไปได้ยังไง!

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอมาที่เฉียนสุ่ยวานด้วยตัวเอง

สือฮว่าและฮ่อฉวนสือทั้งคู่ยังคงอยู่ที่บ้าน พวกเขาคิดจะออกไปที่บริษัท พอท่านหญิงมา พวกเขาก็ไปไหนไม่ได้

หลิวจิงซูนั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้ามืดมนเหมือนก้นหม้อ

"ไตนั่นต้องให้ฉัน เรื่องนี้จะไม่มีการพูดถึงอีก"

สือฮว่าลดสายตาลง ท่าทีไม่ได้ถ่อมตัวหรือเอาแต่ใจ "ท่านหญิงคะ หนูให้ไม่ได้ค่ะ"

"สือฮว่า! ทั้งหมดที่เธอพึ่งพาได้คือความรักของหลานชายของฉันที่มีต่อเธอ ถ้าเธอไม่ได้แต่งเข้าตระกูลฮ่อ ยายเธอก็ตายไปนานแล้ว! เขาอยู่ได้นานขนาดนี้เธอก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือไงกัน!"

"คุณท่านค่ะ หนูอยากให้ยายมีชีวิตอยู่ต่อค่ะ"

"แล้วเธอจะปล่อยให้คนอื่นตายไปงั้นเหรอ? ทำไมเธอเลวขนาดนี้!"

เมื่อสือฮว่าได้ยินเธอพูดอย่างนั้น ดวงตาเธอก็สว่างวาบ "ท่านหญิงคะ ถ้าท่านเอาไตไป ยายหนูก็จะตายนะคะ คนอื่นรอดได้ ทำไมยายจะรอดบ้างไม่ได้ล่ะคะ? หนูไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น ถ้าหนูมันเลว งั้นท่านที่ปล่อยให้ยายหนูตายจะเรียกว่าอะไรคะ?"

คงเป็นเรื่องน่าขันที่มาพูดเรื่องศีลธรรมเพื่อประณามเธอ ผู้หญิงคนนี้ตอนแรกก็หามาเพื่อยายของเธอ แล้วทำไมคนที่จับตัวเธอไปมาหาว่าเธอเป็นคนเลวกัน?

หลิวจิงซูโกรธจนหายใจไม่ออก เธอรู้ว่าทักษะการพูดสือฮว่านั้นเก่ง ยังไงเธอก็เป็นมืออาชีพด้านกฎหมาย แต่เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสามารถทำให้เธอพูดไม่ออก!

"สือฮว่า!!!"

เธอตะโกน ทันใดนั้นก็ได้ยินฮ่อฉวนสือพูด "เอาล่ะ"

คิ้วของฮ่อฉวนสือยังคงขมวดกัน รู้สึกหนวกหู

หลิวจิงซูสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อกี่อีกนิดเธอก็ล้มพับไปแล้ว โชคดีที่คนรับใช้ยังคงตบหน้าอกของเธอเพื่อให้เธอสบายใจ

"คุณย่าครับ ย่าเอาชนะเธอไม่ได้หรอกครับ ทำไมต้องมาหาเรื่องโกรธด้วย"

ฮ่อฉวนสือลูบกระดุมแขนเสื้อเบาๆ สือฮว่าไม่เคยแพ้เวลาทะเลาะหรอก เพราะงั้นเขาเลยไม่จำเป็นต้องกังวลเลย

หลิวจิงซูนิ้วสั่น โชคดีที่เธอรักหลานชายคนนี้มาตลอดหลายปีที่ผ่านมาและได้เก็บความลับของเขา แต่ตอนนี้เพื่อผู้หญิงคนหนึ่

กลับทำเธอโกรธจนกลายเป็นแบบนี้!

"ได้ สือฮว่า คิดว่าฉวนสือช่วยเธอแล้วเธอจะมีสิทธิ์งั้นเหรอ รอฉันได้เลย เป็นหลานสะใภ้ตระกูลฮ่อไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!"

ทิ้งคำพูดรุนแรงแล้วหลิวจิงซูที่ได้คนข้างๆพยุงก็จากไป

ไม่ว่าภายนอกเธอจะฉลาด เย่อหยิ่งแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่เธอเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้ เธอก็จะเสียเปรียบเสมอ ลมหายใจของเขาโอบรัดเธอไว้แน่น โอบกอดเธอจนทำให้เธอขยับไม่ได้

ฮ่อฉวนสือโน้มตัว กำลังจะเข้าใกล้ริมฝีปาก ก็หยุดลง มีร่องรอยของบางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของเขาและในที่สุดเขาก็ประกบริมฝีปากลงไป

ดวงตาของสือฮว่าเบิกกว้างทันที หัวใจเหมือนจะโดนโจมตีอย่างหนัก แม้แต่ในหัวยังวุ่นวายไปหมด

ริมฝีปากทั้งสองประกบกัน ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น

สือฮว่าไม่ได้หลับตา มองเห็นผิวขาวของฮ่อฉวนสือ ขนตายาวและจมูกที่สูงได้อย่างชัดเจน...

แม้ว่าความคิดมากมายจะแวบเข้ามาในหัวของเธอ แต่ความจริงก็ผ่านไปไม่ถึงวินาที

ฮ่อฉวนสือลุกขึ้นยืน ใช้ปลายนิ้วลูบริมฝีปากของเธอ "ตอบแทน"

สือฮว่างุนงง แต่ชายคนนั้นก็ไม่ได้หันกลับมามอง

หนานสือที่เห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกตัวเองตาบอด เขาต้องการบริจาคดวงตาของเขาให้กับคนที่ต้องการ เขาต้องตาบอดไปแล้วแน่ๆ

ท่านประธานเริ่มจูบคุณสือก่อน? แถมยังโรแมนติกขนาดนั้น?

เมื่อเทียบกับจูบที่อืดอาดพวกนั้น สัมผัสที่เหมือนกับเขาไม่กระตือรือร้น แต่กลับทำให้ร้อนแรงอย่างไม่คาดคิด

สือฮว่ายืนพยุงตัวกับรถ แข้งขาอ่อนแรงจนเดินไม่ไหว ขยับนิดหน่อยก็ล้มลง

ฮ่อฉวนสือเป็นแค่ผู้ชั่วร้ายที่น่าหลงใหล

เขาเหมือนกับอะไรนะ? ใช่แล้ว เหมือนกับพระเจ้าที่อยู่ห่างไกล ที่จู่ๆนึกครึ้มอะไรขึ้นมา จูบกับผู้หญิงที่เป็นมนุษย์จากนั้นก็หายตัวไป

สำหรับเขามันก็แค่ปลายนิ้ว แต่สำหรับเธอแล้วมันเป็นภาพที่น่าตกใจ

สือฮว่าไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อมมือไปแตะริมฝีปากของเธอ ความเย็นที่ทิ้งไว้ราวกับทะลุรูขุมขน ทำให้ใจของเธอสั่นคลอน

เขาบอกว่าจะตอบแทน หรือเป็นตอนที่เธอจูบเขาตอนที่เธอยังไม่ได้สติหรือเปล่า?

สือฮว่าก้มหน้าแล้วลูบขาตัวเอง ความรู้สึกช้างั้นสิ เรื่องมันนานแค่ไหนแล้วมาตอบแทนเธอวันนี้ แถมยังไม่ทักทายเธอเลยด้วย

ฮ่อฉวนสือนี่น่ารำคาญจริง น่ารำคัญมากด้วย

เป็นครั้งแรกที่สือฮว่ากลายเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ โกรธจนหูแดงไปหมด