นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 71

ใช่แล้ว โอกาสดีๆแบบนี้ เดิมทีเธอจะได้อยู่กับผู้ชายที่ชอบแต่กลับมาโดนสาวบ้านนอกแย่งไป!

สีหน้าสือโม่ฉายแววถึงความขุ่นเคืองที่ปิดไม่อยู่ สองมือกำเข้าหากันแน่น

สิงเหมี่ยวไม่ได้พูดอะไร ดวงตาแดงก่ำ เธอจะแพ้ใครก็ได้ คนเดียวที่แพ้ให้ไม่ได้คือหลิ่วชิงเฉี่ยน!

ถ้าจะหาผู้หญิงที่เกลียดหลิ่วชิงเฉี่ยนมากที่สุดในโลกนี้ นั่นก็ต้องเป็นสิงเหมี่ยว

ตอนที่หลิ่วชิงเฉี่ยนเข้าสู่วงการบันเทิงตอนแรกๆ เธอก็เป็นแค่ผู้ช่วยตัวเล็กๆเท่านั้น

หลิ่วชิงเฉี่ยนเรียกได้ว่าเป็นความงามที่ได้รับการยอมรับจากสาธารณชน เป็นคนสดใส ทุกครั้งที่ปรากฏตัวก็จะต้องเป็นที่สนใจของผู้ชาย

สือเฉียงใช้ผู้หญิงคนนั้นเพื่อปูทางให้กับตระกูลสือ

หลิ่วชิงเฉี่ยนดีไปหมดทุกด้าน อย่างเดียวคือมองผู้ชายได้แย่มาก ตอนผู้หญิงตกหลุมรักน่ะ ไอคิวเท่ากับศูนย์ เธอตั้งใจจะเปิดความสัมพันธ์ในจิงตูกับสือเฉียง แต่กลับลืมสิ่งที่ผู้ชายให้ค่ามากที่สุด นั่นคือศักดิ์ศรี

หลิ่วชิงเฉี่ยนกลายเป็นคนชอบเข้าสังคม ใครจะกล้าแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ พวกผู้ชายทนไม่ได้หรอก

สือเฉียงตอนแรกก็มีความรักให้กับหลิ่วชิงเฉี่ยน แต่ต่อหน้าผลประโยชน์ ความสนใจของเขาก็ถูกปกคลุมไปอย่างรวดเร็ว

เธอในตอนนั้นเองที่คบกับสือเฉียงเงียบๆ

หลิ่วชิงเฉี่ยนปูทางให้สือเฉียง เป็นหน้าเป็นตาให้กับเขา

เธอไม่พอใจกับความสดใสของหลิ่วชิงเฉี่ยน หลังจากคบกับสือเฉียงเงียบๆ เธอถึงรู้สึกเอาชนะเขาได้

แม้ว่าสุดท้ายสือเฉียงจะยังคงแต่งงานกับหลิ่วชิงเฉี่ยน ในท้ายที่สุดทั้งสองคนก็วางแผน เมื่อหลิ่วชิงเฉี่ยนตั้งครรภ์ ก็ถูกไล่ให้กลับที่ชนบท

ไม่มีใครสนใจว่าหลังจากนั้นชีวิตเธอจะเป็นยังไง

เพราะถึงยังไงตระกูลสือในตอนนั้นก็ได้พัฒนาแล้ว หลิ่วชิงเฉี่ยนก็ไม่มีค่าให้ใช้ต่อไป

"แม่คะ แม่!"

สือโม่ที่เห็นเธอเหม่อลอยก็รำคาญ

"แม่ได้ยินที่หนูพูดไหมเนี่ย! เราจะปล่อยสือฮว่าไปแบบนี้งั้นเหรอ?"

สือโม่วิตกกังวลมากขึ้น เธออยากแต่งงานกับฮ่อฉวนสือมาก แค่ได้อยู่กับผู้ชายคนนั้น เธอยอมแลกได้หมด!

"โม่โม่ แม่จะหาวิธีเอง ไม่ต้องห่วงนะ ลูกจะต้องได้สิ่งที่ต้องการ"

ในที่สุดสิงเหมี่ยวก็ได้สติ สีหน้ากลับมาเย็นชา

สือฮว่าที่เดินออกไปไกลมีสีหน้าไม่ดี ซีดเหมือนไก่ต้ม เธอซื้อโจ๊กแบบลวกๆและนั่งกินในร้านเล็กๆ

เมื่อเธอสงบลง ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูข้อความ

เธอขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นเนื้อหาในฟอรัม หลินเสี่ยวหม่านตั้งใจที่จะทำให้เรื่องแย่ลง

ความคิดเห็นของประชาชนทุกคนมักจะอยู่เคียงข้างคนอ่อนแอ รวมทั้งหลินเสี่ยวหม่านที่ฆ่าตัวตาย ทุกคนเลยเชื่อว่าเธอเป็นคนอ่อนแอ

สือฮว่าลูบคิ้ว เธอไม่มีหลักฐานเรื่องของหลินเสี่ยวหม่านกับพ่อเลี้ยงของเธอ

ตอนนี้หลินเสี่ยวหม่านเรียกคนมาเป็นพยานให้เธอ เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ต้องเริ่มจากพ่อเลี้ยงดูก่อน

สือฮว่าเม้มริมฝีปาก เดิมทีเธอไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับผู้ชายคนนี้ แต่เป็นหลินเสี่ยวหม่านที่บังคับเธอ หากเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไขโดยเร็วที่สุด เกรงว่าครูใหญ่จะถูกลงโทษจริงๆ

เธอลุกขึ้นทันทีและไปยังสถานที่ที่เธอจำได้

พ่อเลี้ยงของหลินเสี่ยวหม่านมีเงินเพียงเล็กน้อย แต่เงินเพียงเล็กน้อยนี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าพูดถึงในจิงตู

จิงตูเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจของประเทศ มีคนรวยมากมาย แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดอย่างฮ่อฉวนสือ

ว่ากันว่าพ่อเลี้ยงของหลินเสี่ยวหม่านทำธุรกิจโรงงานแก้ว แม้ว่าจะเป็นโรงงานขนาดเล็ก แต่ก็ทำกำไรได้มาก

ความจำของสือฮว่านั้นดีมาก ไม่เดินผิดทางแล้วมาได้ถึงเขตนั่นในตอนแรก

เธอไม่ได้เดินเข้าไป เพียงมาตรวจสอบสถานการณ์เท่านั้น

"พวกเธอรู้จักฉัน?"

หลังจากนั่งลงเธอก็ถามอย่างสงสัย

ผู้หญิงคนหนึ่งวางมือบนเข่าบีบด้วยความอับอายและพูดอย่างระมัดระวัง

"รุ่นพี่สือฮว่า ฉันชื่อติงเซียง ส่วนน้องสาวของฉันชื่อติงลี่ เรียนมัธยมเดียวกันกับพี่ แต่เราไปเรียนพี่ก็เรียนจบไปแล้ว ยังมีรูปของพี่อยู่บนบอร์ดข่าวของโรงเรียนอยู่เลย"

สือฮว่าขมวดคิ้วแน่น "แล้วพวกเธอ..."

ทำไมไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ มาเป็นของเล่นคนอื่นทำไมกัน?

สีหน้าติงเซียงซีด ไหล่ห่อตัวลงทันที "ที่บ้านคิดว่าผู้หญิงเรียนไปก็ไม่มีประโยชน์ เลยใหเพวกเราลาออกแล้วน่ะ เรายังมีน้องชายอีกคนที่กำลังจะขึ้นมัธยมปลาย พ่อแม่อยากส่งเขาไปโรงเรียนชั้นหนึ่ง ต้องกู้เงินเยอะ เลยให้เราสองพี่น้องมา..."

ติงเซียงพูดถึงตรงนี้ก็ไม่อยากที่จะพูดต่อแล้วเลยก้มหน้าน้อยๆอย่างอดทน

สือฮว่าเลิกคิ้ว เธอเป็นเด็กที่เติบโตในชนบทเลยรู้ดีว่าบางที่ยังเห็นความสำคัญมากกว่าผู้หญิงมาก

ตั้งแต่เด็ก รอบข้างมีผู้หญิงจำนวนมากที่ลาออกจากโรงเรียนเพื่อไปแต่งงาน บางคนอายุเพียงสิบเจ็ด สิบแปดเท่านั้น แต่ลูกชายกลับได้เรียน

"พวกเธอเต็มใจทำเรื่องนี้เหรอ?"

ถามคำแผ่วเสียงเบา เธอรู้สึกว่าถึงลมหายใจในห้องเปลี่ยนไปทันที

ดวงตาติงเซียงกลายเป็นสีแดงในทันที เธอกัดริมฝีปากแน่น "เงินทั้งหมดที่เมิ่งจวินให้เราถูกพ่อแม่เอาไป ให้น้องชายใช้เพื่อไปโรงเรียน โตมาในครอบครัวแบบนี้ พวกเราไม่มีทางเลือก รุ่นพี่สือฮว่า ที่พี่ช่วยพวกเราวันนี้ วันหน้าก็ต้องมีติงเหมย ติงจูอีก จุดจบของเราถูกลิขิตมาตั้งแต่เกิด ใช้ชีวิตเพื่อครอบครัวฝ่ายชาย ไร้ศักดิ์ศรี ไร้อิสรภาพ..."

ยิ่งติงเซียงพูด เสียงก็ยิ่งเบาลง ติงลี่ที่อยู่ข้างๆก็เริ่มสะอื้นแล้ว

สือฮว่าเม้มริมฝีปาก เธอได้เห็นสถานการณ์แบบนี้มามากมาย แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ถูกพ่อแม่ล้างสมอง รู้สึกว่าพวกเขาควรจะใช้วิธีนี้ แม้จะเต็มใจที่จะปูทางให้ผู้ชาย บางคนแต่งงานไปก็จะมีเงินเป็นของขวัญและของขวัญนี้เพื่อชายในบ้านที่จะซื้อรถและบ้าน

หลังจากได้ของขวัญแล้ว ทางครอบครัวก็ไม่คิดด้วยซ้ำว่าลูกสาวของพวกเขาจะได้รับการปฏิบัติยังไงหลังจากที่แต่งไปแล้ว

"พวกเธอไม่ใช่หุ่นเชิดนะ ยังมีความคิดของตัวเอง อย่างน้อยก็ไม่สิ้นหวัง ติงเซียง ติงลี่ พวกเรามาตกลงกันเถอะ"