นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 70

พี่เลี้ยงถูกจ้องกลับด้วยการจ้องมองของเธอปกปิดใบหน้าของเขาและไม่กล้าที่จะพูดอีก

เธอสับสนและลืมไปว่าคนนี้เป็นนายหญิงของตระกูล ฮ่อ เธอเป็นแค่คนรับใช้เธอจึงไม่กล้าทำอะไร

หลิวจิงซู โกรธมากจนเจ็บหน้าอกเมื่อเห็นสือฮว่าตีคนของเธอ

จะตีใครก็ดูเจ้าของก่อน สือฮว่ามีสิทธิ์ยังไง? !

"สือฮว่า คุณรู้ไหมว่าเสี่ยวหม่านฆ่าตัวตายเพราะคุณ"

นั่นคือชีวิตที่มีชีวิต! ผู้หญิงคนนี้ไม่มีท่าทีทีจะสำนึกผิดเลย!

สือฮว่า ถึงกับผงะ หลินเสี่ยวหม่านฆ่าตัวตายแล้ว?

คนอย่าง หลินเสี่ยวหม่านที่รักชีวิตขนาดนั้น จะตายได้อย่างไง มันไม่มีอะไรมากไปกว่าว่านี้คือการพนัน

" ตายยัง"

เธอถามอย่างใจเย็น หลิวจิงซู เกือบจะเป็นลมเพราะสีหน้าไม่แยแสของเธอ

"แก ... ทำไมแกถึงได้เลวร้ายขนาดนี้ ถึงตอนนี้แล้วแกยังไม่รู้สึกผิดอีกเหรอ?"

จะมีผู้หญิงเลว ๆ แบบนี้ในโลกนี้ได้ยังไง! เพื่อฆ่าเพื่อนร่วมห้องของตัวเอง!

" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ตาย การฆ่าตัวตายของ หลินเสี่ยวหม่านในครั้งนี้ไม่เสียเปล่าจริงๆ ไม่เพียงแต่ให้เขาถูกตำหนิ แต่ยังให้ท่านหญิงยังให้อภัยเรื่องที่เธอที่หลอกลวงเขาด้วย ได้เปรียบทั้งสองเรื่องเลย"

ดวงตาของ หลิวจิงซ น่ากลัวยิ่งขึ้น" ใครจะเอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่น? !!!"

เมื่อคนเราตายไปแล้วจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

"เธอทำแน่ ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว เธอจะกลัวอะไร"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ความโกรธของ หลิวจิงซู ก็ลดลงอย่างน่าอัศจรรย์และเธอมองไปที่ สือฮว่าาอย่างเยาะเย้ยราวกับมองงูที่เลือดเย็นและไร้ความปรานี

ไม่มีใครใจที่เย็นชาและหนักกว่าเธออีกแล้ว! ฉวนสืออยู่กับเธฮ จะต้องเจ็บปวดแน่!

เธอต้องแยกทั้งสองออก!

"ต้องทำไงแกถึงจะหย่ากับฮ่อฉวนสือ สือฮว่าตระกูลฮ่อของเราไม่สามารถทนต่อคุณได้ มีเงื่อนไขใดก็ว่ามา ไม่ว่าอย่าไง ฉันก็จะทำให้แกพอใจ"

หลิวจิงซู ไม่ใช่คนโง่และเธอสามารถมองเห็นได้หลังจากการเผชิญหน้าหลายครั้ง สือฮว่า เป็นคนที่ต้องพูดเพราะๆถึงจะยอม

"เงื่อนไขอะไรก็ได้？"

ดวงตาของ สือฮว่า แคบลงตระกูลฮ่อเกลียดเธอและเธอก็ต้องการที่จะหนีออกจากกรงนี้

แสงประกายแวบเข้ามาในดวงตาของ หลิวจิงซู และดูเหมือนว่าจะสามารถเจรจาได้!

ฮิฮิ เธอได้แต่งงานกับตระกูลฮ่อ เพราะหวังผลกำไร

"ตราบใดที่คุณจากไปฉันก็จะยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณ"

สือฮว่าก้มศีรษะลง ความยากลำบากซ้ำ ๆ ของท่านหญิงที่ทำให้เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ และเธอก็กลัวว่ายายของเธอจะได้รับอันตรายเช่นกัน

ตัวตนของ ฮ่อฉวนสือ ยังไม่ได้รับการเปิดเผยนี่เป็นช่วงเวลาที่ตระกูลฮ่อ อยู่ในความสงบสุขที่สุด เมื่อเปิดเผยตัวตนของฮ่อฉวนสือตระกูลฮ่อ ก็ต้องเผชิญกับพายุนองเลือดเธอเป็นเพียงคนธรรมดา ถ้าเธอออกไปก่อนเวลาได้ในใจกลางพายุนี้ทำไมไม่ทำล่ะ

สืออว่า เป็นคนที่มีสติสัมปชัญญะและความรู้สึกแบบนี้มักทำให้ผู้คนรู้สึกไร้ยางอาย

ทันทีที่เธอกำลังจะพูดเธอก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง "ถ้าคุณกล้าที่จะตอบตกลงก็ลองดูสิ"

สือฮว่ ตกใจในทันทีเขาเงยหน้าขึ้นและพบว่าฮ่อฉวนสือ ยืนอยู่ไม่ไกลจากทางเดินถือกล่องความร้อนไว้ในมือพร้อมกับคิ้วขมวด

เธอเงียบไปครู่หนึ่งรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูกและไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก

เมื่อเห็นเขามา หลิวจิงซู รีบทักทายเขา "ฉวนสือ คุณได้ยินที่เธอพูดเมื่อกี้แล้วใช่ไหม เธออยู่เคียงข้างคุณ เพียงเพื่อแผน เธอชอบงินของคุณ"

"ย่า มีคนรวยมากมายในจิงตู ทำไมเธอไม่ชอบเงินของคนอื่นล่ะ"

หลิวจิงซู ถูกเขาขัดขวางจนไม่สามารถพูดอะไรได้อีกใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีม่วง

" อยู่โรงพยาบาลหนาวมากๆเลยคุณควรกลับไปก่อน"

ด้วยคำพูดนั้น ฮ่อฉวนสือเหลือบมองไปที่พี่เลี้ยงที่มีแก้มบวมอยู่ข้างๆเขา "พาท้านหญิง กลับไป"

พี่เลี้ยงก้มศีรษะลงไม่กล้ามองเขาและพยุงแขนของหลิวจิงซู อย่างรวดเร็ว

หลิวจิงซู เห็นคิ้วและดวงตาของ ฮ่อฉวนสือ มืดมนคิดว่าเขาคงจะโกรธสือฮว่าด้วยแน่ สิ่งที่ผิดหวังในใจของเขาหายไปชั่วขณะและเขาก็จากไปด้วยความพึงพอใจ

สือฮว่ารู้สึกโชคร้ายเล็กน้อย ทำไมทุกครั้งที่จะพูดอะไรก็จะ๔ุกจับได้พอดี

" สา ... สามี"

เธอพูดตะกุกตะกักและตะโกน ฮ่อฉวนสือไม่ตอบสนองและค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องฉนวนกันความร้อน

บรรยากาศระหว่างทั้งสองน่ากลัวเล็กน้อยเธอกลืนน้ำลายพยายามทำลายบรรยากาศ เมื่อจ้องมองไปที่มือของเขาก็มีแสงแวบเข้ามาในดวงตาของเธอ

" นี้ให้ฉันเหรอ"

"ตูม!"

สิ่งที่ตอบสนองเธอคือเสียงของกล่องฉนวนที่ถูกโยนลงถังขยะ ชายคนนั้นนั่งลงด้วยการกอดอกของเขาและแพร่ความรู้สึกโกระไปทั่วร่างกาย

ยิ่งเข้ากับฮ่อฉวนสือ มากเท่าไหร่ สือฮว่า ก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เหมือนเด็ก ๆ ไร้เดียงสาที่รอให้ใครมาง้อเอาใจเขาเมื่อเขาโกรธ

เธอยื่นมือมาลูบคิ้ว" สามี เราได้เซ็นสัญญาสองปีไว้นี้ ยังไงก็ตามฉันต้องจากไปไม่ช้าก็เร็ว ... "

"คุณกำลังโทษฉันที่ปล่อยให้คุณเซ็นสัญญานั้นเหรอ?"

เสียงของชายคนนั้นช่างเย็นชาและคิ้วของเขาก็บิดเบี้ยว

สือฮว่า พบว่าความคิดของผู้ชายและผู้หญิงนั้นแตกต่างกันจริงๆเขาแอบเปลี่ยนแนวคิด!

สือฮว่าเอนหลังลูบคำพูดของเขาอย่างระมัดระวังในใจและพูดประชดประชัน

"นี่คือธรรมชาติของมนุษย์ผู้ชายผู้หญิงก็เหมือนกัน ผู้ชายชอบให้ผู้หญิงของละเหลียงลงไปในน้ำและชักชวนผู้หญิง ผู้หญิงชอบคุยกับคนจนเรื่องเงิน แต่ถ้าพูดเรื่องความรู้สึกกับ คนรวย สุดท้ายก็จะไม่ได้อะไร"

มีความเศร้าหมองในดวงตาของ ฮ่อฉวนสือ ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ชายอย่างฮ่อฉวนสือจะรู้สึก สือฉว่ามีสิทธิ์

เธอมองเห็นทุกสิ่งอย่างโปร่งใสเกินไปและเธอสงบเกินไปทำให้ผู้คนต้องการที่จะฉีกความสงบของเธอและดูว่าเธอเป็นอย่างไรเมื่อตื่นตระหนก

"โชคไม่ดีจริงๆที่ลูกพี่ลูกน้องของฉันได้มาพบคุณ"

เขาลุกขึ้นและตบผ้าด้วยรอยยิ้ม "ฉันมาที่นี่เพื่อดูละครและละครจบแล้ว ฉันจะออกไปก่อนล่ะ สุดท้ายฉันขอให้พี่สะใภ้ของฉันคุณยายของคุณ หายเร็ว ๆ ลาก่อน"

สือฮว่า นั่งอยู่บนจุดนั้นโดยไม่ขยับและหลับตาลงช้าๆ

สองชั่วโมงต่อมาประตูห้องผ่าตัดได้เปิดออกและหมอก็ผลักเตียงออก

"ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี หลังจากผ่านช่วงเวลาอันตรายก็จะไม่มีอะไรแล้ว"

สือฮว่า ถอนหายใจอย่างโล่งอกเพียงรู้สึกว่าดวงตาของเธอมืดลงและเธอเกือบจะล้มลงกับพื้นโชคดีที่พยาบาลที่อยู่ด้านข้างพยุงเธอไว้

"คุณหนูสือคุณไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ตอนนี้ผู้เฒ่าต้องพึ่งตัวเองแล้ว คุณควรลงไปชั้นล่างและทานอาหารก่อน"

สือฮว่า พยักหน้าอย่างอ่อนแรงใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย

ทันทีที่เธอลงมาชั้นล่างเธอก็พบ สือโม่ และสิงเหมี่ยว ที่ทางเข้าประตู

เมื่อ สือโม่ เห็นเธอเขาก็เริ่มโกรธ!

ใบหน้าของ สิงเหมี่ยว ก็ดูไม่ดีเช่นกันเดิมทีเธอปฏิเสธญาติที่น่าสงสารของสือฮว่าให้มาจัดการกับเธอ ใครจะรู้ว่าวิธีการของเธอมีพลังขนาดนี้ และกลุ่มคนเหล่านั้นก็ทนได้ไม่นาก็ได้กลับไปที่ชนบทแล้ว ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ

หากลูกสาวของเธอมีฝีมือสักครึ่งนึงของสือฮว่า แล้วจะตีสนิทฮ่อฉวนสือไม่ได้ยังไง

สือฮว่า รู้สึกว่าวันนี้เขาโชคร้ายเล็กน้อยและคิ้วของเขาขมวดเขาจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะใส่ใจกับมัน

เมื่อเห็นท่าทางเฉยเมยของเธอสือโมก็เปิดปากอย่างแปลกประหลาด

"ทำไม ปีกแข็งแล้วนี้ คุณวางแผนที่จะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเราแล้วเหรอ"

"คุณรู้แล้วยังจะถามอีกทำไม?"

สือฮว่า ทิ้งประโยคนี้และจากไปในไม่ช้า

"สือฮว่า แก!!"

สือโม่ โกรธมากจนกระทืบเท้าอย่างรุนแรงและใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยว

สิงเหมี่ยว ไม่มีปฏิกิริยาอะไรมาก ไอ่เด็กเลวนี้ปีนขึ้นไปที่ตระกูลฮ่อแล้ว และเขายังเป็นที่รักของผู้เฒ่าฮ่ออีก มีสิทธิ์ที่จะหยิ่ง

"แม่! หรือว่าเราจะต้องมองเขาที่ได้ใจแบบนี้เหรอ?! ฉันไม่ยอม! ทำไมตอนนั้นคนที่แต่งงานตระกูลฮ่อไม่ใช่ฉัน ... "