นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 78

หลังจากทั้งสองเดินจากไป พนักงานขายที่แอบอยู่เงียบๆก็เดินออกมาทันที

ใครบ้างจะไม่รู้จักโจวกุยช่าน นั่นคือหนึ่งในสามหนุ่มในจิงตูเลยนะ แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้คุณโจวชะงักจนพูดไม่ออกอีก เห็นได้ชัดว่าสถานะของเธอก็ไม่ได้ต่ำต้อยไปกว่ากัน

"เอากระโปรงไปใส่ถุงเถอะ"

สือฮว่าอยู่ในอารมณ์หดหู่ทันทีและไม่มีแผนที่จะช็อปปิ้งต่อ กลับเฉียนสุ่ยวานคงดีกว่า

พนักงานขายพยักหน้าอย่างเคารพและกำลังจะถอดกระโปรงออกจากตัวแบบ แต่กลับมีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

"ฉันยินดีที่จะจ่ายสองเท่ากับกระโปรงตัวนี้!"

เมื่อเทียบกับเฉียนหยูแล้วเสียงนี้น่าขยะแขยงยิ่งกว่าเพราะมันเป็นเสียงของสือโม่

สือฮว่าขมวดคิ้วทันที ออกมาซื้อกระโปรงสักทีทำไมต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจอด้วยนะ!

สือโม่เดินเชิดหน้าเข้ามา ในมือถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นราคาประมาณแสนหยวน

พนักงานขายรู้สึกลำบากใจ ตามหลักแล้วเธอควรขายชุดนี้ให้กับสือฮว่า แต่คนที่มาตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่มีนิสัยดีสักเท่าไร

ราคาของชุดกระโปรงตัวนี้อยู่ที่หมื่นกว่าหยวนและเธอยินดีที่จะเพิ่มเป็นสองเท่าซึ่งนั่นก็สองหมื่นกว่าหยวน

"สามเท่า"

สือฮว่าพูดออกมาสองคำด้วยเสียงที่เรียบนิ่ง แล้วมองสือโม่ด้วยแววตาเฉยเมย

สือโม่รู้สึกเหมือนโดนดูถูก สาวบ้านนอกมีดีอะไรถึงมาดูถูกเธอกัน!

"ห้าเท่า! สือฮว่า เท่าที่ฉันรู้เธอก็ไม่ได้มีเงินมาก เธอเพิ่งทำงานไม่นาน อย่ามาสู้กับฉันเลย"

สือโม่ส่งเสียงอย่างเย็นชา ถึงอำนาจของบ้านตระกูลสือจะไม่ทรงพลังเท่าของบ้านตระกูลฮ่อแต่เธอก็โดนตามใจแต่เด็กแล้วก็มีเงินเยอะ

แม้ว่าคุณท่านฮ่อจะชอบสือฮว่าก็ตาม แต่คุณท่านฮ่อก็ให้เงินสดเป็นของขวัญเธอไม่ได้ เพราะงั้นเธอสรุปว่าสือฮว่าก็ยังเป็นคนจนอยู่ดี!

"สิบเท่า"

เสียงของสือฮว่าไม่บ่งบอกอารมณ์ ราวกับว่าเงินที่จ่ายไปเป็นเพียงกระดาษบางๆเท่านั้น

ใบหน้าสือโม่ดูไม่ดีขึ้นทันที ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเอาเงินแสนหยวนไปซื้อชุดกระโปรงแต่เธอไม่ยอมแพ้สือฮว่าหรอก!

"ยี่สิบเท่า!"

เธอกัดฟัน ดวงตาแดงก่ำด้วยความเกลียดชัง

ยิ่งสือฮว่านิ่งมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งแค้นมากขึ้นเท่านั้น เธอจะแพ้ไม่ได้!

"ห้าสิบเท่า"

สือฮว่าก้มหน้ามองเล็บตัวเองแล้วพูดราคาที่สูงขึ้น

สือโม่อ้าปากค้าง ซื้อชุดกระโปรงราคาครึ่งล้าน ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

"สือฮว่า เธอมีเงินงั้นเหรอ?"

เธอพูดอย่างสงสัย แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

สือฮว่ากระตุกริมฝีปาก "ถ้าเธอไม่มีเงินก็หันหลังกลับไปซะ"

สือโม่ที่โดนเธอกระตุ้นก็กระทืบเท้า "ฉันให้หนึ่งล้าน!! หนึ่งล้านเพื่อซื้อกระโปรงตัวนี้!"

แววตาเธอเต็มไปด้วยแววตาที่น่ความน่ากลัวและกระตุกยิ้มมุมปากเยาะเย้ย ถ้าสือฮว่าเพิ่มเงินอีก เธอก็จะยอมแพ้ เพราะซื้อชุดกระโปรงในราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวนเป็นสิ่งที่โง่เขลา

"เหมือนว่าเธอจะชอบจริงๆ งั้นเธอก็เอากระโปรงตัวนี้ไปแล้วกัน"

สือฮว่ายิ้ม ชี้นิ้วไปที่อีกชุดที่มีสีฟ้าอ่อนและพูดกับพนักงานขายว่า "เอาตัวนั้นใส่ถุงให้ฉันแล้วกัน คุณหนูคนนี้รวยมากจริงๆ ฉันแพ้เอง"

สือโม่โดนเธอยั่วจนโกรธมาก ล้านกว่ามาซื้อกระโปรงสักตัว เห็นได้ชัดว่าเธอกลายเป็นคนโง่เอง!

แต่ในขณะนั้น ทุกคนกำลังจับตาดู หลายคนกำลังดูการประมูลเมื่อกี้ของทั้งสอง ถ้าเธอเอาเงินออกมาไม่ได้คงกลายเป็นตัวตลดแน่

เธอจ้องสือฮว่าที่อารมณ์ดีอย่างโหดเหี้ยมก็กัดฟันพูด "เธอรอฉันได้เลย!"

สือฮว่าไม่แม้แต่จะขยับคิ้วด้วยซ้ำ ราวกับคำขู่เธอไม่มีอยู่จริง

สือโม่จ่ายเงินอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่าจะชนะ แต่ดูเหมือนว่าจะโดนตบหน้าไปหลายครั้งจนรู้สึกไม่สบายใจ

ดูเหมือนเธอจะได้ยินเสียงเยาะเย้ยมาจากรอบๆ ทุกคนล้วนหัวเราะเยาะกับความกระตือรือร้นที่จะซื้อชุดราคากว่าหนึ่งล้านหยวน

สือโม่ไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ รู้สึกถึงกระโปรงในมือของเธอราวกับไฟที่แผดเผาไปทั้งตัว

สือฮว่าจ่ายเงินเสร็จก็ถือถุงเดินออกไป

พอออกมาก็อารมณ์ดี แต่ตอนนี้ยังบอกเบื่อไม่ได้

ทันทีที่เธอออกจากย่านสรรพสินค้า ก็มีรถคันหนึ่งมาหยุดอยู่ข้างๆเธอ

"พี่สะใภ้ บังเอิญจังเลยนะ"

หน้าต่างรถลดลงเผยให้เห็นใบหน้าที่ยิ้มเหมือนดอกไม้บานของฮ่อซือหนาน

ต้องบอกว่าใบหน้าของฮ่อซือหนานนั้นมีเสน่ห์มากจริงๆ พอยิ้มแบบนี้เหมือนกับดอกฮิกังบานะที่เบ่งบานแต่มาพร้อมกับความชั่วร้ายในความงามน่ะนะ

เขามีรูปลักษณ์เหมือนปีศาจและอารมณ์ก็ไม่ปกติ

"ขึ้นรถสิ ฉันจะพาพี่ไปทานอาหาร"

สือฮว่าเดินผ่านรถไป อยากจะออกห่างแต่ฮ่อซือหนานกลับตามมาคว้าข้อมือของเธอไว้

"พี่สะใภ้ เราเป็นญาติกันนะ ทำไมทำตัวแปลกจังล่ะ?"

สือฮว่ารู้สึกถึงคนรอบข้างรู้จักพวกเขา เธอเลยรีบหันแล้วขึ้นรถ ปิดหน้าต่างอย่างแน่นหนา

ตามนิสัยของฮ่อซือหนาน หากเธอไม่ตกลง คาดว่าทั้งสองยังคงอยู่กันอย่างนั้นเพราะงั้นก็ขึ้นรถดีกว่าจะได้ไม่ทำอะไรขายหน้า

เมื่ออาหารพร้อ มเธอก็หยิบมีดและส้อมขึ้นมาก่อนลงมือทาน

ฮ่อซือหนานถือแก้วไวน์ สายตาตรวจตราร่างกายของเธออยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวก็สงสัย เดี๋ยวก็โล่งใจ และเขาไม่ได้แตะอาหารตรงหน้าเลย

แม้ว่าความเร็วของสือฮว่าจะรวดเร็ว แต่ก็ยังสง่างามมาก

ฮ่อซือหนานมือหนึ่งกุมหัวเอียงคอแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก

"ถ้าคุณยังมองฉันแบบนี้ ฉันจะคิดว่าคุณตกหลุมรักฉันแล้วนะ"

สือฮว่าเหลือบมองเขาและพูดนิ่งๆ

ร่างกายฮ่อซือหนานที่เหมือนปีศาจมากขึ้น ดวงตาเย้ายวน "ถ้าฉันตอบว่าใช่ล่ะ พี่พิเศษมาก"

นิ้วของเขาเรียวยาว กุมหัวแบบนี้นิ้วของเขาก็สอดเข้าไปในเส้นผมจนมีแววความเกียจคร้าน

"ฮ่อซือหนาน อย่ามาล้อเล่นกับฉันเลย ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องครอบครัวใหญ่ของคุณหรอก แต่ฉันรู้ว่าที่วันนี้ได้มาที่นี่ ได้มาเห็นฮ่อฉวนสือกับมู่หวั่นโจวคงไม่บังเอิญแน่ คุณจงใจจัดให้มันเป็นแบบนี้ ฉันไม่อยากตรวจสอบหรอกนะ เพราะอีกสองปีก็จะหย่าอยู่แล้ว ฉันไม่ร่วมการต่อสู้ของพวกคุณหรอกนะ"

ตระกูลฮ่อเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในจิงตู จินตนาการถึงการต่อสู้แย่งชิงอำนาจได้ ตอนนี้ตัวตนของฮ่อฉวนสือถูกเก็บเป็นความลับ กลัวว่าเมื่อตัวตนของเขาถูกเปิดเผยจะเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามนองเลือดของตระกูลฮ่อ

รูม่านตาของฮ่อซือหนานหดตัวลงอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มที่มุมปากของเขาก็แข็งทื่อ "พี่สะใภ้ ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นนะ ฉันแค่อยากเห็นว่าคุณชอบพี่ฉันหรือเปล่าเท่านั้นเอง"

"ฉันจะชอบเขาหรือไม่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณนะ"

สือฮว่าก้มหน้าก้มตากินต่อไปอย่างเงียบๆ ไม่อยากสนใจอีก

"ตามธรรมชาติของความสัมพันธ์ ถ้าพวกพี่ไม่ชอบกัน ฉันก็ยังมีโอกาส ชีวิตมันน่าเบื่อ ได้อยู่กับคนแบบพี่สะใภ้คงจะสนุกมาก"

สือฮว่ามองบนใส่เขา หลังจากทานจนอิ่มก็หยิบทิชชู่จากด้านข้างมาเช็ดมุมปากเบาๆ

"คุณไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องพวกนี้เพื่อทดสอบฉันหรอก ฉันกับฮ่อฉวนสือก็คือความสัมพันธ์ตามสัญญา เขาแต่งงานกับฉันเพราะท่านปู่ขู่ ฉันไม่มั่นใจพอที่จะทำให้เขาหลงใหลในตัวฉันหรอก เราต่างรู้ขอบเขตเป็นอย่างดี"

หลังจากพูดจบ เธอก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าและเดินไปที่ประตูโดยไม่ลืมที่จะพูดเสริม "วันนี้ให้คุณจ่ายหนักซะแล้ว วันหน้าค่อยเลี้ยงคุณตรงแผงขายอาหารนะ"

ฮ่อซือหนานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกุมขมับ ตระหนี่จริง แผงขายอาหารแบบนั้นเขากินไม่เป็นหรอก

เมื่อสือฮว่ากลับถึงเฉียนสุ่ยวานก็เห็นว่าฮ่อฉวนสือยังไม่กลับมา เธอก็ไม่ได้ถามอะไร

จนกระทั่งหนึ่งทุ่ม ฮ่อฉวนสือโทรเข้ามาบอกว่าคืนนี้จะไม่กลับ

สือฮว่าก็นึกถึงเขากับมู่หวั่นโจวอยู่ด้วยกันทันที เธอเปิดปากแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

เกิดฟ้าร้องฟ้าผ่าอย่างกะทันหันที่ด้านนอก คืนแบบนี้ทำให้รู้สึกไม่ดี ผ้าม่านลอยไปตามแรงลม

สือฮว่าลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปที่หน้าต่าง

ฝนตกทั่วฟ้า นอนกอดผู้หญิงในอากาศแบบนี้คงจะดีสินะ

เธอเม้มริมฝีปาก ปิดหน้าต่างและกลับไปที่เตียง โดยไม่คิดเรื่องอื่นอีก จากนั้นไม่นานก็หลับไป