นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 93

เพื่อนร่วมงานชายรอบข้างได้ยินบทสนทนาพวกนี้ แต่ทั้งสองคนพูดไปแล้วว่าล้อเล่นแล้วพวกเขาจะทำอะไรได้อีก?

คุณจะเป็นผู้ชายที่ไปรังแกผู้หญิงได้หรอกใช่มั้ย?

มุมปากของเจียงที่อยู่ข้างๆสือฮว่าโค้งงอ เธอรู้มาตลอดว่าสือฮว่าเก่งมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะเก่งขนาดนี้

สือฮว่าไม่ได้เป็นคนโกรธง่ายเลยไม่ง่ายที่จะยั่วยุ หากจริงใจกับเธอ เธอก็จะจริงใจตอบเช่นกัน แต่ถ้าไม่สุภาพกับเธอ เธอเองก็ไม่เกรงใจ

เจียงหยิงตระหนักได้ว่าตอนแรกเธอคิดผิดจริงๆ เธอคิดว่าสือฮว่าไร้เดียงสา แต่หลังจากได้เห็นยวี๋ม่าน เธอก็รู้ว่าไร้เดียวสาจริงๆแล้วเป็นยังไง

น้ำตาสามารถกระตุ้นความสงสารและการปกป้องของผู้ชาย กระตุ้ยอารมณ์ผันผวนต่อผู้ชายทุกคน หลายคนคิดว่ายวี๋ม่านน่าสนใจสำหรับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาเลยปรนนิบัติมากกว่า

นี่แหละคือผู้หญิงที่ถือผู้ชายบันได

มื้ออาหารในช่วงครึ่งหลังเงียบมาก และยวี๋ม่านไม่คิดว่าเธอจะมาเสียเปรียบสือฮว่ามากขนาดนี้

หลังจากจบลง เจียงหยิงกับสือฮว่ก็ไปที่ห้องน้ำเพื่อแต่งหน้า

"คุณสือ คุณสุดยอดจริงๆ"

นี่เป็นคำชื่นชมอย่างจริงใจของเจียงหยิง เธอนับถือและชื่นชมผู้หญิงคนนี้จริงๆ

สือฮว่ายิ้ม หยิบลิปสติกสีแดงกุหลาบออกมาแล้วทาเบาๆ

เธอไม่เคยแต่งหน้ามาก่อน แต่ฮ่อฉวนสือก็เตรียมหลายสิ่งหลายอย่างให้เธอ ไม่ใช้ก็รู้สึกผิดกับตัวเอง

ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบความสวยหรู แต่สำหรับคนที่มีงบจำกัด อะไรๆก็แพงไม่หมด ราคาเดียวที่จ่ายได้คือการหักห้ามใจตัวเอง ดังนั้นเธอจึงไม่เคยซื้อของพวกนี้มาก่อน

เมื่อทาลิปสติกแล้วเธอก็โค้งริมฝีปากไปทางเจียงหยิง

"ในฐานะผู้หญิง ไม่ควรเปิดเผยเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าผู้ชายไปตรงๆ"

เจียงหยิงผงะ ไม่เข้าใจนิดหน่อย ทักษะการเสแสร้งแกล้งทำของยวี๋ม่านนั้นไม่ได้สูงมาก หรือผู้ชายมองไม่ออกกัน?

"ในระดับสายตาผู้ชายตาบอด หัวใจบอด หลงตัวเอง ส่วนใหญ่คือการจัดให้คุณเป็นคนร้าย ปลุกปั่นให้เกิดความบาดหมาง เพื่อให้สถานการณ์วุ่นวายตามจุดประสงค์ของตัวเอง แน่นอน สำหรับเพื่อนร่วมงานผู้ชายในแผนกของเรา พวกนี้ไม่มีอยู่จริง พวกเขาต่างโดดเด่น คงคิดเพียงว่าเล่ห์เหลี่ยมระหว่างผู้หญิงไม่มีพิษมีภัย แต่โดนชี้ให้ว่ามองคนไม่ออกต่างหากที่ทำร้ายความนับถือตัวเองของผู้ชายจริงๆ"

เจียงหยิงมองเธอวิเคราะห์เรื่องพวกนี้อย่างถี่ถ้วน หลังจากคิดสักอีกหน่อย เธอก็เจอกุญแจสำคัญ

"คุณสือ ฉันดีใจมากที่ได้สติทันเวลา ไม่ได้เป็นคู่ปรับกับคุณ"

หลังจากพวกกลุ่มคนออกไปจากที่นี่ ก็กลับไปที่บริษัท และทำงานล่วงเวลาต่อไปจนถึงตีห้า คนที่จะไปต่างประเทศก็กลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า

สือฮว่าผลักเปิดประตูวิลล่าออกอย่างเหนื่อยล้าก็เจอคนรับใช้ต่างตื่นกันแล้ว

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือวันนี้ฮ่อฉวนสือเองก็ตื่นเช้าด้วย?

ตอนนี้เพิ่งจะตีห้าครึ่งเท่านั้นเองนะ

เมื่อเห็นเธอกลับมา ฮ่อฉวนสือก็ถอนสายตาออกมาช้าๆ

สือฮว่าเม้มริมฝีปากแล้วเดินตรงไปที่ห้องของเธอ อาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดทำงาน และลงไปชั้นล่างพร้อมกระเป๋าของเธอ

เมื่อเปลี่ยนรองเท้าที่ประตู ฮ่อฉวนสือก็พูดอย่างไม่เคยมีมาก่อน "เดินทางปลอดภัยแล้วรีบกลับมาล่ะ"

หัวใจสือฮว่าอบอุ่นขึ้นมาทันทีและกระตุกมุมปากเล็กน้อย "อื้ม"

ฮ่อฉวนสือแสร้งทำเป็นบีบหนังสือพิมพ์และก้มหน้าลงเล็กน้อย หางตาเห็นสือฮว่าเดินมาก็รีบละสายตากลับมา

สือฮว่ามายืนอยู่ข้างๆเขา จู่ๆก็วางกระเป๋าลงแล้วมุดเข้าไปในอ้อมแขนของเขา สองมือโอบรอบเอวเขาแน่น

ร่างกายฮ่อฉวนสือแข็งทื่อทันที แม้แต่หนังสือพิมพ์ก็ร่วงออกจากมือเขา

สือฮว่าหลับตาลง สูดดมกลิ่นกายบนร่างกายของเขาอย่างตะกละตะกลาม

รู้สึกสบายใจมาก ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอสบายใจได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"คุณสามี ให้ฉันกอดหน่อยนะ รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อยน่ะ"

อันที่จริงผู้หญิงไม่ขออะไรมาก เวลาหมดแรงกลับมาบ้าน มีผู้ชายที่มีค่าให้วางใจอยู่ที่บ้านและเป็นความอบอุ่นให้ก็พอแล้ว

แต่เธอก็รู้ดีว่าความอบอุ่นแบบนี้ไม่สามารถพึ่งพาได้ ดังนั้นก็ถือครั้งนี้ครั้งเดียวแล้วกัน

มือฮ่อฉวนสือแข็งทื่อวางไว้ข้างๆ กำลังคิดจะวางบนแผ่นหลังเธอเพื่อให้อ้อมกอดมันลึกขึ้น แต่สือฮว่ากลับถอนตัวออกไปแล้ว

เขารู้สึกว่าความอบอุ่นทั้งหมดหายไปในทันที ราวกับว่าแม้แต่อุณหภูมิก็ถูกพรากไป

"ฉันไปนะ"

ใบหน้าของเธอไม่มีท่าทีอะไรก่อนหยิบกระเป๋าและจากไป

คราวนี้ถงเหยียนไปเป็นเพื่อนตลอดการเดินทางและจะคอยรายงานฮ่อฉวนสือทุกคืน

ฮ่อฉวนสือไม่มีกะจิตกะใจฟัง โดนคนนั้นก่อนจนสติกระเจิง

สือฮว่ากอดเขา กอดที่แสนคิดถึง เธอชอบเขางั้นเหรอ?

"ท่านประธาน ถ้าท่านอยากรู้ว่าคุณสือชอบท่านหรือเปล่า ท่านก็ลองติดต่อผู้หญิงคนอื่นดูสิครับ"

คำพูดหนานสือออกมาจากหัวของเขาอีกครั้ง แม้ว่าการติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นจะทำให้เขารู้สึกไม่สบาย แต่มันก็เป็นวิธีที่ดี

การต่อสู่ในต่างประเทศของสือฮว่าไม่ใช่เรื่องง่าย ทนายความอีกด้านหนึ่งใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ทางกฎหมายทำให้พวกเขารับมือไม่ทัน แถมยังมีนิสัยชอบบีบบังคับคนอื่น

สือฮว่ายกมือขึ้น "ขออภัยด้วยค่ะ เราต้องการล่ามแปลอังกฤษ"

สือฮว่าหยิบโทรศัพท์มือถือจากข้างๆมาดู โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ ไม่น่าล่ะ ชายคนนี้ยังอยู่ที่บ้าน

"คุณสามี คุณออกไปก่อน ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า"

มีความหวานแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ เห็นได้ว่าเสียงของการนอนหลับนั้นช่างไพเราะ น้ำเสียงหม่นหมองในวันปกติไม่มีออกมาให้เห็น

ฮ่อฉวนสือหันหลังแล้วเดินออกไป

สือฮว่าที่นอนหลับไปแล้วก็เหมือนเติมพลังกลับมา หลังจากลุกขึ้นไปล้างเนื้อล้างตัว เธอก็เปิดประตูทันที

ฮ่อฉวนสือไม่ได้อยู่นอกประตู มีกลิ่นกับข้าวโชยมาจากชั้นล่าง เธอสูดกลิ่นและแทบรอไม่ไหวที่จะลงไปชั้นล่าง

หลังจากกินอาหารไปสองคำ เจียงหยิงก็โทรมาบอกว่าคืนนี้คนจากแผนกจะออกไปทานอาหารเย็นเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองชัยชนะครั้งนี้แล้วบอกว่าเธอก็ต้องไปด้วย

ยังไงครั้งนี้ที่ชนะได้ สือฮว่าก็มีส่วนร่วมมาก

แม้ว่าสือฮว่าไม่คิดจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนในแผนก แต่ก็ไม่ต้องการเป็นคนแปลก ดังนั้นเลยตกลงไป

แต่ทันทีที่วางโทรศัพท์ ฮ่อฉวนสือก็ลงมาชั้นล่าง

"คืนพรุ่งนี้เป็นงานวันเกิดของคุณหนูตระกูลมู่ คนดังในจิงตูต้องไปเข้าร่วม เธอก็ต้องปด้วยนะ"

ไม่มีความอบอุ่นในสิ่งที่เขาพูดแม้แต่น้อย เหมือนจะแข็งกระด้างนิดหน่อยด้วย

สือฮว่าขมวดคิ้ว คุณหนูตระกูลมู่ ไม่ใช่มู่หวั่นโจวเหรอ?

"อืม ได้สิ"

คำตอบของเธอนิ่งเรียบราวกับว่าเธอไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

ฮ่อฉวนสือผงะ "ฉันก็จะไปที่นั่นต่อหน้าทุกคน"

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาจะเข้าร่วมในฐานะฮ่อฉวนสือเป็นครั้งแรก

พูดจบ เขาอยากเห็นความหึงหวงบนใบหน้าของสือฮว่า แต่เขาก็ต้องผิดหวัง สือฮว่าไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรเลย

"อืม ได้สิ"

เธอยังคงพูดแบบเดิม

ฮ่อฉวนสือเม้มริมฝีปากแวล้ไม่พูดอะไรอีกก่อนจะเดินออกไป

สือฮว่าไม่ได้รับผลกระทบ ฮ่อฉวนสือยินดีที่จะเปิดเผยตัวตนเพื่อมู่หวั่นโจว นี่ก็เป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอไม่ใช่เหรอ?

ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของพวกเขาก็แค่ในนาม เธอก็คงจะไม่ขัดขวางเขาจากการตามหาความรักที่แท้จริงหรอก