นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 92

ฮ่อฉวนสือคือประธานตี้เซิ่งแต่ไม่ได้สนใจคดีของตี้เซิ่ง

สำหรับเขามันแค่เรื่องเล็ก

ฝ่ายกฎหมายมีคดีน้อยมากและปกติมักจะสบายๆ ตราบใดที่คนในแผนกว่างก็จะหาเคสเพื่อเพิ่มคุณค่าให้ตัวเองเพื่อพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

แต่พอมีคดีฝ่ายกฎหมายจะเป็นแผนกที่ยุ่งที่สุดในบริษัท

สือฮว่าโชคดีจริงๆที่แผนกนี้งานยุ่ง ทุกคนกำลังเตรียมเอกสารสำหรับฟ้องคดีนี้ เกี่ยวกับคดีละเมิดเครื่องหมายการค้าในต่างประเทศ เลยจำเป็นต้องรีบไปต่างประเทศทันที และคาดว่าคืนนี้คงทั้งคืนที่ต้องจัดการเอกสารที่บริษัท

ทันทีที่เธอจากไป ฮ่อฉวนสือก็รู้สึกว่าตัวเองกินไม่ลง

ทั้งสองตามๆกันมาถึงบริษัท ช่วงนี้บรรยากาศในแผนกตึงเครียดมากและเจียงหยิงก็ส่งเอกสารหลายมากมายมาให้เธอ

ทุกคนเห็นความสามารถของสือฮว่า ครั้งนี้สือฮว่าจำเป็นต้องไปต่างประเทศ ทั้งหมดห้าคนและออกเดินทางพรุ่งนี้แต่เช้า คืนนี้ทั้งแผนกเลยต้องจัดระเบียบไฟล์เอกสารสำหรับที่ต้องใช้ตลอดทั้งคืน

อีกฝ่ายเตรียมพร้อมอย่างชัดเจนและต้องการที่จะโจมตีพวกเขาไม่ให้ทันตั้งตัว

ตอนเที่ยง ฮ่อฉวนสือได้ข่าวจากหนานสือว่าสือฮว่าแผนกกฎหมายกำลังจะไปต่างประเทศ

นี่เป็นครั้งแรกที่สือฮว่าเดินทางไกลตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกัน

"ท่านประธานครับ ตี้เซิ่งได้กดดันสื่อที่แพร่ข่าวลือ คู่แข่งทางธุรกิจของท่านอาจเดาตัวตนของท่านได้ อันที่จริงท่านไม่จำเป็นต้อง..."

ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวเองเพื่อเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ก็ได้ เห็นได้ชัดว่ามีทางออกที่ดีกว่าสำหรับเรื่องนี้

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไร เขาปกปิดตัวตนของเขา แต่ก็ขี้เกียจที่จะจัดการกับปัญหา ไม่ใช่ว่ากลัวปัญหาอะไร

"เก็บได้ไม่นานหรอก"

การเปิดเผยตัวตนของเขาเป็นเรื่องของเวลา คนอื่นในตระกูลฮ่อก็รู้แล้ว แม้แต่มู่หวั่นโจวก็เจอเขาแล้ว ตัวตนของเขาอาจไม่ใช่ความลับในชนชั้นสูง

หนานสือก้มหน้าลง คิดว่าท่านประธานกำลังแก้ตัวสำหรับแรงกระตุ้นของเขา ในที่สุดตัวเขาก็ได้รับความนิยม

เขาเม้มริมฝีปาก ความสัมพันธ์ระหว่างท่านประธานกับคุณสือช่วงนี้เหมือนจะไม่ค่อยดีนัก

"ท่านประธาน ถ้าท่านอยากรู้ว่าคุณสือชอบท่านหรือเปล่า ลองติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นดูสิครับ"

เขาเสี่ยงตายเพื่อแนะนำวิธีนี้ แต่ไม่คิดว่าคิ้วที่ขมวดของฮ่อฉวนสือจะคลายออก

ในตอนเย็น งานของฮ่อฉวนสือก็สิ้นสุดแล้ว คิดถึงคืนนี้สือฮว่าจะต้องอยู่ที่บริษัท เขาลุกขึ้นยืนแต่แล้วก็นั่งลงช้าๆ

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เขาก็ลุกขึ้นยืนอีกและบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงเรื่องพวกนี้

กลับมาถึงเฉียนสุ่ยวาน คนรับใช้ได้เตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว หลังจากกินไปไม่กี่คำก็รู้สึกว่าบ้านมันว่างเปล่า

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเลื่อนดูไปมาก่อนสุดท้ายจะวางมันลง

สือฮว่ายังคงยุ่งอยู่ที่บริษัท และคงจะลืมเรื่องผู้ชายคนนี้ไปแล้ว

จนถึงเวลาเที่ยงคืน เธอก็เพิ่งเตรียมข้อมูลทั้งหมดเสร็จ

"ลำลากทุกคนแล้ว ไปทานมื้อดึกก่อนเถอะแล้วค่อยมาทำทีหลัง"

เจียงหยิงออกมาจากห้องทำงานตัวเองก่อนจะอ้าปากหาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

พูดถึงอาหารมื้อดึก ทุกคนก็เริ่มมีกำลังใจ ทำงานมาทั้งวัน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว

เจียงหยิงขับรถพาทุกคนไปยังที่ที่จะทานอาหารมื้อดึก กินคือเครื่องเคียงเบาๆ และไม่อนุญาตให้ดื่มแอลกอฮอล์ ยังไงก็ยังมีการต่อสู้ที่ยากลำบากต้องทำ

"มา มา ชนแก้ม อีกเดี๋ยวกลับไปจัดการข้อมูลอีกหน่อย พรุ่งนี้เช้ากลับบ้านล้างเนื้อล้างตัวแล้วรีบไปที่สนามบิน ลำบากแล้ว"

เจียงหยิงยกแก้วขึ้นและคนอื่นก็ยกแก้วขึ้นด้วย

มุมปากสือฮว่าโค้งงอ ความรู้สึกในการกินอาหารกับกลุ่มชนชั้นสูงน่าทึ่งมาก ถึงแม้ว่าคนอื่นๆจะยังไม่ยอมรับเธอมากนัก

กินไปครึ่งหนึ่ง เธอก็รู้สึกง่วงมาก หัวก็ปวดอีก ทำได้แค่ลุกไปล้างมือขณะที่วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ

ทันทีที่เธอจากไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฝูงชนที่ส่งเสียงดังก็เงียบไปชั่วขณะ ทุกคนมองไปที่โทรศัพท์ของสือฮว่า และตัวอักษรขนาดใหญ่สองตัวก็ส่องแสงวาบเข้ามา——สามี

"สือฮว่าเหมือนจะแต่งงานแล้วจริงๆ โปรไฟล์ที่เข้ามาตอนแรกห็บอกว่าแต่งงานแล้วด้วย"

"สามีของเธอเป็นใครกันนะ? น่าสงสัยจริง"

"น่าจะเป็นระดับสูงของบริษัทล่ะมั้ง? ไม่อย่างนั้นผู้จัดการเจียงคงไม่โดนไล่..."

เมื่อเจียงหยิงที่ได้ยินว่ามีคนคุยเรื่องอดีตของเธอกับสือฮว่า คิ้วของเธอก็ขมวดแน่น "เรื่องของคุณสือ ไม่ใช่เรื่องที่เราสามารถถามได้ รักษาหน้าที่ของคุณและระวังความอยากรู้อยากเห็นนั่นด้วย"

จากนั้นทันทีที่เธอพูดจบ ผู้หญิงที่นั่งด้านข้างก็รับโทรศัพท์อถมยังเปิดลำโพง

ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่ายวี๋ม่าน เป็นคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ช่วงนี้ ช้ากว่าสือฮว่านิดหน่อย เมื่อเธอเข้ามา สือฮว่าก็ไม่ได้มาทำงานพอดี สือฮว่าเลยไม่ได้สนใจอีกฝ่ายมากนัก ยังไงเธออยู่ในบริษัทก็ไม่ได้มีเพื่อน ยกเว้นเจียงหยิงที่เธอสามารถไว้วางใจได้ คนอื่นก็เหมือนอากาศ

ยวี๋ม่านเป็นนักเรียนที่ประสบสำเร็จสูง จบการศึกษาจากมหาลัยชั้นนำในต่างประเทศ หน้าตาอ่อนโยนนุ่มนวล ดังนั้นในวันที่เธอเข้ามา เพื่อนร่วมงานชายในแผนกเกือบทั้งหมดก็จะเข้าใกล้

ถ้าสือฮว่าเป็นลูกพลัมแช่แข็งในภูเขาน้ำแข็ง ยวี๋ม่านก็เป็นดอกบัวสีขาวขนาดเล็ก แววตาที่ไร้เดียงสามักจะเต็มไปด้วยความอ่อนแอ

โทรศัพท์มือถือของสือฮว่าดังขึ้นอีกครั้ง ยังเป็นฮ่อฉวนสือที่โทรมา

เธอดูเวลาแล้วก็แปลกใจเล็กน้อย ชายคนนี้ช่างแม่นยำจริง เวลานี้เขายังไม่นอน

"คุณสามี?"

เธอกดปุ่มรับสาย เพื่อนร่วมงานชายทุกคนที่มาร่วมงานต่างได้ยินเสียงเรียกคุณสามีของเธออย่างชัดเจน

คิ้วขมวดของฮ่อฉวนสือก็คลายลงเล็กน้อยและเขาก็ส่งเสียง "อืม" เบาๆ เหมือนหมอกควันที่หัวใจได้ปัดเป่าไป

สือฮว่าเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่ตัวเองเลยไม่อยากถ่วงเวลาต่อไป "คุณรีบพักเถอะ คืนนี้ฉันไม่ได้กลับน่ะ อีกเดี๋ยวยังต้องเข้าบริษัททำงานต่อ เพราะพรุ่งนี้ไปต่างประเทศแต่เช้า"

ฮ่อฉวนสืออ้าปากอยากจะพูดแต่ทางนั้นก็วางสายไปแล้ว

สือฮว่าไม่อยากให้ทุกคนมาสำรวจชีวิตส่วนตัวของเธอ และฮ่อฉวนสือก็คงไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวของตัวเองโดนคนเอาไปเป็นเรื่องซุบซิบ

"สือฮว่า เสียงสามีเธอดีจัง คงจะหล่อใช่ไหมล่ะ?"

ยวี๋ม่านยืดร่างกายที่เอียงกลับมาและเพื่อนร่วมงานชายก็รู้สึกใจมันว่างเปล่าและยังคงคิดถึงกลิ่นหอมๆ

"ใช่แล้ว หล่อมาก"

สือฮว่าไม่ลังเลที่จะชมฮ่อฉวนสือ จริงๆแล้ว ใบหน้าอย่างฮ่อฉวนสือถ้าอยู่ในวงการบันเทิงก็ยังเป็นผู้ชายที่หล่ออันดับต้นๆ

ยวี๋ม่านกัดฟัน "คงไม่ได้แอบไปมีกิ๊กข้างนอกใช่ไหม?"

เธอพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ราวกับว่ากำลังล้อเล่น แต่ความไม่แน่ใจนั้นชัดเจน

มือสือฮว่าชะงักแล้วค่อยๆวางตะเกียบลง "อย่าพูดเรื่องไร้สาระเลย"

ดวงตายวี๋ม่านแดงอีกครั้ง กัดริมฝีปาก "ฉัน...ฉันแค่ล้อเล่นเอง ให้บรรยากาศมันครื้นเคลงน่ะ"

ผู้หญิงมักน้ำตาไหลง่าย แถมเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอแบบนี้ เพื่อนร่วมงานชายคงมองข้ามไม่ได้

สือฮว่ายิ้ม "เธอร้องไห้แบบนี้เพื่อให้ทุกคนคิดว่าฉันกำลังกลั่นแกล้งเธอ นี่เป็นเคล็ดลับเธอเหรอ? ใช้ความอ่อนแอเพื่อให้ได้รับความเห็นอกเห็นใจ? เคล็ดลับนี้มันค่อนข้างต่ำนะ นักเรียนชั้นนำที่จบจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศที่มีชื่อเสียงไม่น่าตกต่ำขนาดนั้น"

บรรยากาศในที่เกิดเหตุแข็งทื่อมากขึ้น ยวี๋ม่านไม่คิดว่าสือฮว่าจะพูดจาทิ่งแทงแบบนี้

เมื่อเธอไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง สือฮว่าก็ยิ้มอีกครั้ง "ฉันก็แค่ล้อเล่นเอง อย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะ"

หัวใจยวี๋ม่านกระตุก เธอกัดฟันอย่างเคียดแค้น เธอจะไม่เก็บมาใส่ใจได้ไง ตอนนี้เธอจะขาดใจตายอยู่แล้ว!