องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1240

เจิ้นเป่ยอ๋องให้เวลาเขาเพียงห้าวันเท่านั้น หลี่จุ่นจึงไม่ต้องการเสียเวลามากเกินไป

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืนที่เมืองอวี๋เจียง เช้าวันรุ่งขึ้นก็มาที่กลางกองทัพ เพื่อมาพบจักรพรรดินี

เมื่อจักรพรรดินีเห็นหลี่จุ่นมาพบตนเอง ระหว่างคิ้วของนางก็เต็มไปด้วยความหมองหม่น

“ฝ่าบาท ครั้งนี้ข้าได้พบเจิ้นเป่ยอ๋องและทำข้อตกลงกันสำเร็จ! เจิ้นเป่ยอ๋องรับปากว่าจะนำกองทัพลงมาทางใต้ภายในสามวันนี้ เวลาไม่คอยท่า ถึงเวลาที่ควรจะส่งกำลังทหารไปยังเมืองเป่ยกวนและยึดครองฝั่งตะวันตกของแคว้นหนานได้แล้ว!”

หลังจากที่ได้พบจักรพรรดินี หลี่จุ่นก็พูดเข้าประเด็นทันที

เสียเวลาเดินทางมาแล้วหนึ่งวัน ล่าช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

จักรพรรดินีมีสีหน้าประหลาดใจ

นางได้ยินเรื่องที่หลี่จุ่นและเจิ้นเป่ยอ๋องพบกันจากน้องเฮ่าแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าหลี่จุ่นจะทำข้อตกลงกับอีกฝ่ายได้สำเร็จ

ทว่าข้อตกลงที่ว่านั่นมันคืออะไรกันล่ะ?

เจ้าเด็กนี่ไม่มีความตั้งใจที่จะบอกนางเลยแม้แต่นิด ทำให้นางเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

นางมองไปที่หลี่จุ่นอย่างเย็นชาทันทีและพูดว่า

“ที่กุนซือพูดมาก็สมเหตุสมผล ทว่ากุนซือพึ่งมาบอกเอาตอนนี้ ช้าเกินไปหรือไม่? มิใช่ว่ากุนซือควรจะต้องรายงานกับข้าตั้งแต่เมื่อวานหรือ?”

หลี่จุ่นผงะไป

ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงโกรธขนาดนี้โดยไม่มีเหตุผล!

เมื่อวานนี้เขากำชับกับเถี่ยโถวแล้วว่าให้เขาไปรายงานให้จักรพรรดินีทราบกี่ยวกับกองทหารที่มุ่งหน้าไปทางใต้ในวันนี้

หลี่จุ่นตื่นตระหนกและถามว่า “ฝ่าบาท เมื่อวานแม่ทัพเถี่ยโถวไม่ได้มาแจ้งเรื่องที่ส่งกองกำลังออกไปวันนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เจ้าเถี่ยโถวคนนี้ไม่ใส่ใจแม้กระทั่งคำสั่งจากตัวเขาเองเลยรึ?

ทันใดนั้น!

จักรพรรดินีก็ยิ้มเยาะเหมือนเช่นเคยและพูดว่า “กุนซือ แม่ทัพเถี่ยโถวก็คือแม่ทัพเถี่ยโถว กุนซือก็คือกุนซือ เจ้าเป็นผู้บัญชาการของกองทัพทั้งหมด ยิ่งต้องตื่นตัวกับเรื่องสำคัญเช่นนี้มิใช่รึ?”

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว

ที่แท้เถี่ยโถวก็รายงานไปเรียบร้อยแล้ว

เช่นนั้นแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร?

เขาพยายามครุ่นคิดและเข้าใจขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนี้กำลังโกรธเขาอยู่นั่นเอง...

ทว่าโกรธเรื่องอะไรล่ะ?

หลี่จุ่นรู้สึกหวั่นใจ หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็เข้าใจได้ทันที

คาดว่า คงจะโกรธเรื่องที่เขาพึ่งจะมาหานางเอาวันนี้!

ในที่สุด!

ผู้หญิงคนนี้เริ่มมีท่าทีเหมือนผู้หญิงมากขึ้นเรื่อย ๆ !

รู้จักหึงหวงเสียแล้ว

หลังจากรู้สาเหตุแล้ว หลี่จุนก็แอบหัวเราะ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะง้อนาง