องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1259

ตู้ม!

ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น หลี่เหวินจินและฮองเฮาแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

เสด็จพ่อถึงกับฆ่าน้าแท้ ๆ ของน้องหก!

เป็นเช่นนี้ไปได้เยี่ยงไร...

หลี่เจิ้งพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“พวกเจ้าคิดว่าข้าโหดร้ายหรือไม่? ทว่าโหดร้ายแล้วอย่างไรเล่า? ตำแหน่งของข้าก็ต้องฆ่าคนไปทีละนิด เส้นทางจะปราศจากเลือดและเนื้อไปได้อย่างไร!

“ในเมื่อพวกเจ้าอยากฟังมันนัก ข้าก็จะไม่ปิดบังพวกเจ้าแม้แต่น้อย เมื่อข้าเห็นตัวตนที่เปลี่ยนไปของจุ่นเอ๋อร์ ข้าก็รู้ทันทีว่าอำนาจบัลลังก์พันปีที่ข้าหมาย ไปปรากฏอยู่ในตัวตนของจุ่นเอ๋อร์แล้ว! ทว่าข้าต้องการจะครองโลก เป็นวีรบุรุษของโลกนี้ ผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยนจะขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดได้อย่างไร?

“ฉะนั้นแล้วข้าจึงต้องปูทางให้เขาด้วยตัวข้าเอง ไม่เพียงแต่ฆ่าน้าแท้ ๆ ของเขา ข้ายังต้องให้เขาฆ่าพ่อของเขาด้วย! แน่นอน ข้าไม่ได้เสียใจต่อหยางจง ข้าได้ฝังอัฐิของเขาไว้ในสุสานหลวง และมอบเกียรติสูงสุดให้เขาเป็นพระญาติของจักรพรรดิ!

“ข้าต้องการให้น้องหกของเจ้าไม่เอาพี่เอาน้อง ใช้วิธีการเด็ดขาดเลือดเย็น จะเมตตาหรือใจอ่อนต่อผู้ใดหรือใครก็ตามมิได้เด็ดขาด!”

“ข้าได้ฆ่าน้าแท้ ๆ ของเขาไปแล้ว ฆ่าคนที่สำคัญที่สุดในใจเขา จากนั้นข้าต้องการให้เขาฆ่าข้าด้วยน้ำมือของเขาเอง! หากแม้แต่ข้าเขายังกล้าฆ่า ข้าจึงจะวางใจได้ว่าเขาไม่ใช่คนอ่อนโยนมีเมตตาปราณี!”

“และเขาจะได้เริ่มต้นเส้นทางสู่การเป็นเจ้าเหนือหัวอย่างแท้จริง ยึดครองโลกหล้า กลายเป็นผู้ยึดครองบัลลังก์พันปี!”

เมื่อหลี่เหวินจวินและฮองเฮาได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็ทรุดตัวลงบนพื้นทันที ชั่วขณะหนึ่งก็รู้สึกว่ามิได้รู้จักชายตรงหน้าดีเลยสักนิด

หลี่เหวินจวินมองหลี่เจิ้งด้วยความตะลึงงัน ในใจเต็มไปด้วยคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง!

เสด็จพ่อเสียสติไปแล้ว...

เขาช่างบ้าดีเดือดเสียจริง...

เขาถึงกับต้องการให้น้องหกทำการปิตุฆาต เขาถึงกับต้องการให้น้องหกกลายเป็นคนไม่เอาพี่เอาน้อง ช่างเป็นบุคคลน่าเกรงกลัวที่มองเห็นเพียงอำนาจในมือ!

ที่แท้ก็คือเสด็จพ่อ...

ที่แท้ก็คือเสด็จพ่อจริง ๆ ใช่ไหม?

มิใช่เสด็จพ่อคนนั้นที่บางคราก็ใจดี บางคราก็ไม่มีเหตุผลจนรู้สึกไม่ลงรอยกัน...

หลี่เหวินจวินตะลึงงัน

พูดอะไรไม่ออกอยู่สักพัก

ฮองเฮาเองก็ตะลึงงันเช่นกัน น้ำตาค่อย ๆ รินไหลลงมา

ไม่รู้ว่าเป็นเศร้าโศกหรือเจ็บปวด...

“ฮ่า ๆ ๆ !!!”

หลี่เจิ้งพลันหัวเราะเสียงดังขึ้นมา เขามีท่าทีที่บ้าดีเดือดเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า

“ทุกวันนี้พิธีกรรมของราชวงศ์อู่ได้พังทลายสิ้นแล้ว ศัตรูอันแข็งแกร่งเข้าจู่โจม แม้ว่าในใจของข้าจะมีปณิธานที่ยิ่งใหญ่ ตอนนี้มันจะไปมีประโยชน์อันใดเล่า? มันสายไปแล้ว! ตั้งแต่เจ้าหกจากไป ทุกอย่างก็ดูติดขัดไปหมด ดูเหมือนว่ามีคนกำลังคิดต่อต้านข้าอยู่ มันสายไปเสียแล้ว!”