องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1268

เมื่อปันหมิ่นได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงขึ้นทันที!

รู้ว่าตัวเองคิดไปทางอื่น แต่ก็รีบปรับตัวและพูดว่า

“มะ ไม่ได้! ทะ ท่านเปลี่ยนเงื่อนไขด้วย เรื่องนี้นายท่านของข้าไม่สามารถเห็นด้วยได้!”

ตอนนั้นที่ด่านเหิงกู่ เพราะเจิ้นเป่ยอ๋องต้องการพูดคุยแบบเห็นหน้ากับนายท่าน ผลสุดท้ายความร่วมมือของพวกเขากับเจิ้นเป่ยอ๋องก็พังทลายลงและแยกกันคนละทาง

ตอนนี้หลี่จุ่นต้องการพบนายท่านและพูดคุยกับเขาแบบเห็นหน้า ซึ่งเกรงว่าอาจจะเป็นไปไม่ได้

ปันหมิ่นจึงปฏิเสธไปตรง ๆ

เมื่อเห็นปันหมิ่นปฏิเสธอย่างเด็ดขาด หลี่จุ่นจึงขมวดคิ้วทันที มองนางและถามอย่างราบเรียบ

“ถ้าอย่างนั้นถ้าข้าปฏิเสธ...พวกท่านก็จะใช้ไม้แข็ง ค้นหาวิธีที่จะรับปืนใหญ่จากข้า หรือไม่ก็คิดวิธีสร้างปืนใหญ่เอาอย่างนั้นรึ”

จู่ ๆ สีหน้าของปันหมิ่นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

เจ้าเด็กคนนี้นี่มัน...

ทำไมเป็นแบบนี้!

อย่างที่คิดไว้ว่าผู้ชายคนนี้รับมือยาก!

เมื่อเห็นปันหมิ่นพูดอะไรไม่ออก หลี่จุ่นก็หัวเราะทันทีและกล่าวว่า

“พอดีเลย ข้าเองก็อยากเห็นว่าฝีมือลัทธิขงจื๊อพวกท่านนั้นจะเก่งกาจเพียงใด ดังนั้นข้าจึงให้ทางเลือกสองข้อ ข้อแรก ให้นายท่านของท่านมาพูดคุยด้วยตนเอง ข้อที่สองคือรอดูพวกท่านแสดงฝีมือ และดูว่าพวกท่านสามารถรับมือกับข้าได้หรือไม่”

“นี่ท่าน!”

ปันหมิ่นตะโกนด้วยความโกรธทันที ชี้ไปที่หลี่จุ่น กระทืบเท้าแล้วกล่าว

“ทำไม ทำไมท่านถึงไร้เหตุผลเช่นนี้ ท่านเปลี่ยนทางเลือกไม่ได้เลยรึ ก็เห็นอยู่ว่าเป็นไปไม่ได้ แบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าท่านไม่ต้องการขายมันให้กับเรา!”

“อ้อ ถูกต้อง ท่านพูดถูกทุกประการ”

หลี่จุ่นตอบอย่างราบเรียบ ซึ่งเรียกได้ว่าทิฐิสูงมาก

และทำให้ปันหมิ่นโกรธจนหน้าอกสั่น!

มองหลี่จุ่นอย่างดุ ๆ และในที่สุดก็แสดงความโกรธออกมา!

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้โกรธเขา หลี่จุ่นก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ

แต่ไม่นานเขาก็กลับมาครุ่นคิดอีกครั้ง

มีบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้

โดยหลักแล้วสูตรดินปืนเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในขณะนี้ แต่สิ่งที่อีกฝ่ายขอเปลี่ยนคือปืนใหญ่

มันหมายถึงอะไร

นี่ก็หมายความว่าลัทธิขงจื๊ออาจเชี่ยวชาญสูตรดินปืนแล้ว

ไม่ใช่เรื่องดีแล้ว