องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1277

กองทัพสายฟ้าเข้าโจมตีแล้ว

กองทัพหนานทั้งหมดบุกเข้ามาทางประตูเมืองทิศตะวันตก แน่นอนว่ากองกำลังศัตรูที่ประจำอยู่ที่ประตูเมืองทิศเหนือก็ถูกเคลื่อนย้ายไปอย่างรวดเร็ว

ดังนั้นตอนนี้ประตูเมืองทิศเหนือจึงขาดกำลังคน กองทัพสายฟ้าจึงบุกเข้าทางประตูเมืองทิศเหนืออย่างรวดเร็ว และไม่มีใครหยุดยั้งได้

ตอนนี้กองกำลังทัพหนานทั้งหมดก็มารวมตัวโดยพร้อมเพรียงกัน

รวมตัวกันในเมืองซ่างหยวนและเปิดฉากโจมตีขนาบข้าง แล้วทัพศัตรูยังจะต้านทานอย่างไรไหว

พ่ายแพ้ไม่เป็นท่า บ้างก็ตายบ้างก็วิ่งหนี

ยังไม่ทันรุ่งสาง การต่อสู้ก็จบลง

กองทหารบางส่วนหนีไปจากทางประตูเมืองทิศตะวันออก

นั่นคือกองกำลังกลุ่มที่นำโดยอวี่เหวินตู ทว่ากองกำลังกลุ่มของหวังเซิ่งและฉินจ่านทั้งหมดกลับติดอยู่ในเมือง

ไม่มีทางหนีไปได้อย่างแน่นอน

หวังเซิ่งและฉินจ่านนำกองทหารที่เหลือและถอยไปที่มุม ๆ หนึ่ง ก่อนจะจนมุม

ทั้งสองกลับมารวมกำลังกันอีกครั้ง

สีหน้าฉินจ่านดูไม่ค่อยจะยอมรับ ก่อนจะพูดว่า

“จอมทัพ ครั้งนี้เราแพ้จริง ๆ!”

หวังเซิ่งก็ถอนหายใจเช่นกัน

การโจมตีของทัพศัตรูรุนแรงเกินไป

แถมยังมีกองกำลังมหาศาล

กองกำลังมากมายก็นับว่าแย่แล้ว

สิ่งที่น่าแค้นใจที่สุดก็คือกลยุทธ์ร้อยแปดวิธี จนไม่สามารถสู้ได้เลย!

ทั้งสองกำลังเดินไปมาในกระโจมกลางกองทัพทหารอย่างหมดหนทาง

พวกเขาถูกกองทัพศัตรูตรึงอยู่ที่นี่ ตอนนี้กลายเป็นลูกแกะที่รอถูกเชือด ถือได้ว่าเข้าตาจนเลย

โชคดีที่ยังมีประชาชนจำนวนมากอาศัยอยู่ในพื้นที่โดยรอบ

ดังนั้นทัพศัตรูจึงไม่ได้ใช้ปืนใหญ่และอาวุธทำลายล้างสูงอื่น ๆ โจมตีพวกเขา

แต่ถึงแม้จะไม่ใช้ปืนใหญ่ แค่กองกำลังก็สามารถทับถมพวกเขาจนตายได้เหมือนกัน

ให้ตายสิ กลับตัวก็ไม่ได้ ไปต่อก็ไม่ถึง

“ท่านแม่ทัพฉิน...”

หวังเซิ่งสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยเสียงทุ้ม

“ในขณะนี้มีเพียงสองทางเลือกข้างหน้าเรา เราจะยอมแพ้หรือจะสู้กันจนเลือดหยดสุดท้าย บางทีอาจจะยังมีโอกาสรอดอันริบหรี่ได้! แม่ทัพฉิน เจ้าจะเลือกอย่างไร”

“เหอะ! แม้ว่าข้าจะไม่ค่อยมีความสามารถ แต่จะให้ยอมจำนนต่อศัตรูเช่นนี้ ข้าไม่เต็มใจที่จะยอมรับมันได้จริง ๆ จอมทัพ ข้าอยากจะขอให้จอมทัพพาเราออกไป ฝ่าเส้นทางสายเลือดสู่เส้นทางชีวิตใหม่!”

ฉินจ่านกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น!

แน่นอนว่าไม่มีทางยอมแพ้จนตัวตายอยู่ที่นี่ ก็เลยอยากจะลองเสี่ยงสู้เพื่อโอกาสมีชีวิตรอด