องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1282

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น จักรพรรดินีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตานั้นจะหรี่ลงเล็กน้อย

เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว แน่นอนว่าไม่สามารถวางมาดได้อีกต่อไป แต่ก็ยังพูดด้วยอารมณ์เล็กน้อย

“นี่เป็นเรื่องระหว่างกุนซือกับเจิ้นเป่ยอ๋อง ไม่จำเป็นต้องบอกข้า”

ไอ้หยา!

พวกผู้หญิงเนี่ยนะ...

เมื่อเห็นท่าทางของจักรพรรดินี หลี่จุ่นก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที

ทว่าในที่สุดเขาก็กลั้นใจพูดออกมาอย่างใจเย็น

“จริง ๆ แล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฝ่าบาทเป็นอย่างสูง”

เมื่อจักรพรรดินีได้ฟังก็ขมวดคิ้วทันที

ในที่สุดก็ค่อย ๆ หันศีรษะและมองตรงไปยังหลี่จุ่นด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของนางเผยออก แล้วถามเสียงเรียบ

“โอ้ เกี่ยวกับข้าด้วยงั้นหรือ”

หลี่จุ่นพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับท่านจริง ๆ และเกี่ยวข้องมาก ๆ ด้วย!”

“ถ้างั้นเจ้าก็ว่ามา” จักรพรรดินีกล่าว

“เจิ้นเป่ยอ๋องหารือกับข้า บอกว่าแม้ว่าข้าจะเป็นหลานชายของเขา แต่ตอนนี้เขากับข้าอยู่คนละฝ่ายกัน เพราะฉะนั้นถ้าคิดจะให้ร่วมมือกับทัพหนานของเราได้อย่างสมบูรณ์ เขากลัวว่าข้าจะหลอกลวงเขา!”

หลี่จุ่นพูดด้วยสีหน้าสงบ!

หลังจากพูดเช่นนี้จักรพรรดินีก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ด้วยความรู้สึกสนใจ และถามทันทีว่า

“ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นล่ะ”

หลี่จุ่นตอบ “เพราะตอนนี้ข้าเป็นแค่กุนซือของฝ่าบาท ข้านั้นเดิมทีควรจะเป็นองค์ชายแห่งราชวงศ์อู่ แต่ตอนนี้กลับแปรพักตร์ไปอยู่ฝ่ายศัตรูแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นปรปักษ์ต่อราชวงศ์อู่...ท่านลองบอกสิว่าใครกันมันจะกล้าเชื่อใจข้า”

จักรพรรดินีมองดูหลี่จุ่นพลางขมวดคิ้ว

จริงด้วย!

ชายผู้นี้หลอกแม้กระทั่งนาง แล้วจะมีใครอีกที่ไม่โดนหลอก

มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ที่จะให้คนเชื่อใจเขา

อย่างไรก็ตามชายคนนี้เป็นคนแบบไหน นางนั้นรู้อยู่แก่ใจ

ดังนั้นจักรพรรดินีจึงลังเลและกล่าวว่า

“กุนซือไม่จำเป็นต้องดูแคลนตัวท่านเองขนาดนั้น อย่างน้อยข้าก็ยังเชื่อในตัวของกุนซือ”

หลี่จุ่นตกตะลึงไปชั่วขณะเมื่อได้ยินสิ่งนี้

คำพูดของจักรพรรดินีนั้นทำให้เขาซาบซึ้งใจจริง ๆ