องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1300

พรุ่งนี้ก็จะแต่งงานแล้ว

หลี่จุ่นไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร ท่าทีของจักรพรรดินีทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงขั้นไม่ให้โอกาสเขาอธิบายเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังจะแต่งงานกับเขาด้วยความงุนงง

ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

ในตอนเย็นหลังจากรักษาอาการบาดเจ็บของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์แล้ว เขาก็ไปหาทัวทัวกับอาหยวนที่จวนจิ่งหยวน

ทว่าประตูปิดอยู่

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะเคาะประตู กลับปีนพรวดขึ้นกำแพงไปเลย

เมื่อเข้าไปในลานก็เห็นอาหยวนกำลังถือถังน้ำเดินผ่านมาบนทางเดิน เมื่อเห็นเขาแล้วกลับมองหน้าเฉยเมย

เดินตรงเข้าไปในห้องโถงโดยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย

หลี่จุ่นลูบจมูกตนเองด้วยความงุนงงและตกใจ

เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าอาหยวนกับทัวทัวต้องโกรธแน่นอน

ทว่า อาหยวนผู้ที่ยอมอภัยให้เขามากที่สุดมาโดยตลอด ตอนนี้ไม่มีท่าทีกระตือรือร้นยามเจอเขาเหมือนแต่ก่อนเลย

หลี่จุ่นถอนหายใจและเดินตามนางเข้าไปในห้องโถง

อาหยวนกำลังช่วยทัวทัวแช่เท้า เมื่อพวกนางเห็นหลี่จุ่นเข้ามา หญิงสาวทั้งสองก็เหลือบมองเขาอย่างเฉยเมยและไม่สนใจแม้แต่น้อย

หลี่จุ่นถึงกับเจื่อน!

ยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวทั้งสองคนพลางถูมือไปมา ทำตัวไม่ถูก จะนั่งจะยืนก็รู้สึกลำบากใจ

ไม่สามารถทำให้ใครพอใจได้

“เอ่อ...พวกเจ้ากินข้าวกันหรือยัง”

ในที่สุดหลี่จุ่นก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้าง งัดความกล้าขึ้นมาทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ลง

อาหยวนยังคงนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

ทัวทัวยังคงแช่เท้าของตัวเอง

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองคนยังคงไม่คุยด้วยและไม่สนใจเขาเลย หลี่จุ่นก็เกาหัวแล้วพูดว่า

“พวกเจ้าอยากกินอะไร ข้าจะทำให้พวกเจ้า”

ในที่สุดทัวทัวก็เปิดปากพูดออกมาจนได้

“ตายแล้ว พรุ่งนี้กุนซือหลี่ของเราก็จะแต่งงานแล้ว จะปล่อยให้ท่านมาทำงานแบบนี้ได้อย่างไร พวกเรารับไม่ได้!”

ทันทีที่ทัวทัวเปิดปากพูด คำพูดเหล่านั้นเต็มไปด้วยคำเหน็บแนม

หลี่จุ่นรู้ว่าเขาผิด ดังนั้นจึงทำได้แต่เกาหัวและยืนโง่อยู่ตรงนั้น โดยไม่มีอะไรจะแก้ตัวอยู่พักหนึ่ง

ทัวทัวพูดต่อ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน