องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 468

ห่างจากด่านเฟิงเป่ยไปทางตะวันตกสามร้อยลี้

กองทัพแคว้นฉู่หยุดเดินทัพ

ในกระโจม โจวชิงแม่ทัพแคว้นฉู่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ให้ผู้ใต้บังคับบัญชากางแผนที่ออกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

พักใหญ่ ก็ถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า :

“ในที่สุดก็ถูกหลอกจนได้”

“แม่ทัพใหญ่ นี่มัน......”

ด้านข้างของเขามีจอมพลนายหนึ่งยืนอยู่ ซึ่งก็คือหลินหู่รองแม่ทัพคนสนิทของเขา

เมื่อได้ยินคำพูดของโจวชิง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรู้สึกเหลือเชื่อ

จึงรีบพูดขึ้นว่า : “ท่านแม่ทัพ บนโลกนี้จะมีใครกล้าหลอกท่านกัน ?”

แววตาของโจวชิงดูลึกซึ้ง เขาหัวเราะแล้วพูดว่า :

“ในราชวงศ์อู่นี้ มีสามคนที่ข้ากลัว คนแรกคือเจิ้นเป่ยอ๋อง อีกคนคือเหยียนอ๋องแห่งชายแดนตะวันตก แต่ทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นจอมพลที่อยู่ในสนามรบ ไม่มีทางใช้แผนสกปรก ด้วยเหตุนี้ ก็เหลือแค่ตาเฒ่าชั่วจี้จงชิงแล้ว”

แววตาของรองแม่ทัพหลินหู่หดลง และพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจทันที :

“ท่านแม่ทัพ ความหมายของท่านคือทำให้เราเข้าใจผิด คิดว่าเหยียนอ๋องจะยกทัพไปทางตะวันตกเพื่อช่วยแคว้นหลาง เป็นแผนชั่วของจี้จงชิงอย่างนั้นหรือ ?”

โจวชิงพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า :

“นอกจากตาเฒ่าชั่วนี่แล้ว ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้ แม้แต่หลี่เจิ้งจักรพรรดิของราชวงศ์อู่ ก็ไม่มีกลยุทธ์เช่นนี้ !”

หลินหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อนึกถึงสิ่งที่ต้องเผชิญในช่วงนี้ ก็ต้องยอมรับทันที

พวกเขาออกมาจากหุบเขาแคบ เดิมทีวางแผนที่จะมุ่งหน้าขึ้นเหนือ เพื่อผนึกกำลังกับแคว้นเยี่ยนและแคว้นเฟิงเฉวี่ยน และสุดท้ายก็วางแผนที่จะโจมตีเข้าไปในราชวงศ์อู่ จากชายแดนทางตอนเหนือพร้อมกัน เพราะรู้สึกว่าแผนการของพวกเขาที่มีต่อด่านเฟิงเป่ยของราชวงศ์อู่ คงไม่อาจรอดพ้นสายตาของเสนาบดีอย่างจี้จงชิงไปได้

แต่ทว่า กองทัพของเหยียนอ๋องแห่งชายแดนตะวันตก จู่ ๆ กลับเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ไปทางตะวันตก แสดงทีท่าว่าจะช่วยเหลือแคว้นหลาง ทำให้พวกเขาเข้าใจผิดคิดว่าราชวงศ์อู่ อาจยังไม่ทันสังเกตเห็นว่าแคว้นฉู่ของพวกเขา ก็เข้าร่วมการล้อมโจมตีในครั้งนี้ด้วย ซ้ำยังวางแผนที่จะบุกเข้าไปทางด่านเฟิงเป่ย !

เมื่อมีความคิดฟุ้งซ่านเช่นนี้ จึงรอให้กองทัพของเหยียนอ๋องเคลื่อนไหวมาตลอด จนกระทั่งกองทัพของเหยียนอ๋องหยุดทัพ โจวชิงจึงจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ จึงรีบสร้างสถานการณ์โจมตีด่านเฟิงเป่ยทันที ปรากฏว่าเหยียนอ๋องให้กองทัพยกทัพขึ้นเหนือปกป้องด่านเฟิงเป่ยตามคาด !

ดวงตาของหลินหู่ดูคมกริบขึ้นมาทันที !

โจวชิงค่อย ๆ พยักหน้า พลางพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม : “หากไม่มีอะไรผิดพลาด ก็จะต้องเป็นเช่นนี้อย่างแน่นอน ตาเฒ่าจี้จงชิงผู้นี้ ถึงเวลาที่ข้าจะเล่นสนุกกับเจ้าแล้ว”

และในขณะนี้ !

ชายแดนทางตอนเหนือ กองทัพเคลื่อนพลขึ้นเหนือไปตลอดทาง

อีกทั้ง ที่น่าแปลกก็คือ ทหารทั้งหมดเดินทางโดยพกของจำเป็นเพียงเล็กน้อย !

นอกจากน้ำ อาหาร และอาวุธสำหรับสามวันของเหล่าทหารแล้ว ก็ไม่มีสิ่งของอย่างอื่นอีก

ครั้งนี้มีทหารยกพลขึ้นเหนือทั้งสิ้นแปดหมื่นนาย เหลือกองกำลังสองหมื่นนายไว้ปกป้องเมืองเฟิงหั่ว ส่วนที่เหลือรีบยกทัพขึ้นเหนือโดยเร็ว เป็นเพราะเดินทางโดยพกของจำเป็นเพียงเล็กน้อย ทำให้การเดินทัพรวดเร็วอย่างยิ่ง

จี้จงชิงจามติดกันหลายครั้งอย่างน่าประหลาด เขาหันมองหลี่จุ่นที่สวมเกราะเบา ขี่ม้าตัวสีดำอยู่ด้านข้าง สุดท้ายก็พูดออกมาด้วยความกังวลว่า :

“จอมทัพ ข้ายังคงรู้สึกกังวล หากการรบกินเวลานาน เหล่าทหารจะอดตายได้นะ......”