องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 533

หลี่จุ่นเอ่ยขึ้นว่า “แม้แต่อัครมหาเสนาบดีจี้ยังเห็นว่าตำแหน่งนี้ดี แล้วศัตรูจะคิดไม่ได้หรือ? ฉะนั้น ข้าจะไม่เลือกทำศึกตรงตำแหน่งนี้”

จี้จงชิง “…”

รู้สึกเหมือนกำลังถูกเด็กคนนี้หลอกด่าว่าตนเองโง่เขลา แต่ก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน

“แล้วจอมทัพคิดว่าควรจะเลือกตำแหน่งไหนถึงจะเหมาะสม?” จี้จงชิงถามขึ้น

อาหยวนที่อยู่ข้างๆก็กำลังมองดูหลี่จุ่น นางไม่มีความรู้เรื่องการทำสงคราม ดังนั้นเมื่อหลี่จุ่นปฏิเสธตำแหน่งที่อัครมหาเสนาบดีจี้เลือกมา จึงเกิดความอยากรู้เหมือนกันว่าตำแหน่งที่เขาเลือกนั้นจะเป็นอย่างไร

หลี่จุ่นยืนอยู่ด้านหน้าแผนที่ ชี้ไปทางทิศใต้จากเทือกเขาเฮยสง ที่เรียกว่า หุบเขาหัวเสือจากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“ข้าคิดว่าที่นี่เหมาะสมมากกว่า”

ที่ตรงนี้มีลักษณะสูงชัน ตรงกลางมีพื้นที่โล่งไม่ถึงสิบจั้ง(ประมาณ33เมตร)ใช้เป็นทางเดินได้ เหมาะสมที่จะโยนระเบิดมือจากจุดนี้ หรือจะโยนก้อนหินใส่คนก็ได้

นี่เป็นพื้นที่วางกับดักอย่างดี!

จี้จงชิงดูไปดูมา ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นว่า

“ถ้าจะซุ่มโจมตีตรงนี้ ก็เป็นตำแหน่งที่ไม่เลว แต่ถ้ากองทัพสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน จุดนี้อาจจะแคบไปหน่อย ไม่เหมาะกับสงครามกองทัพใหญ่ เหตุใดถึงเลือกตรงจุดนี้ล่ะ? ”

อาหยวนก็รู้สึกสงสัยอย่างมาก

เหตุผลง่ายๆเช่นนี้นางก็เข้าใจได้เหมือนกัน ครั้งก่อนถูกซุ่มทำร้ายตอนขึ้นเหนือ ก็เป็นพื้นที่ลักษณะเดียวกัน กองทัพใหญ่อาจจะแสดงศักยภาพออกมาได้ไม่เต็มที่

หลี่จุ่นหัวเราะเยาะ และเอ่ยขึ้นว่า

“กองทัพสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน? ทำไมข้าจะต้องออกมาเผชิญหน้ากับข้าศึกด้วย?”

“เช่นนี้…” ทันใดนั้นจี้จงชิงก็ไม่รู้จะพูดตอบอย่างไร

ถ้าไม่เผชิญหน้าแล้วจะทำสงครามกันอย่างไร?

ดูเหมือนหลี่จุ่นจะเข้าใจความคิดของเขา จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า

“ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้ ท่านต้องจำไว้ว่า ศึกสงครามครั้งนี้เริ่มต้นจากฝั่งข้าที่นี่ ดังนั้นก็จะไม่เหมือนเช่นเดิม! ครั้งนี้ พวกเราจะไม่โจมตีฝ่ายเหนือ และไม่โจมตีฮูเถี่ยถูกับซือหม่าชิงอวิ๋น แต่เป็นฝ่ายพวกเขาที่จะมาโจมตีพวกเรา ฉะนั้นสงครามจะเริ่มขึ้นจากที่ไหนพวกเราเป็นฝ่ายกำหนด! วิธีการแบบไหน ก็ขึ้นอยู่กับความต้องการของพวกเรา!”

จี้จงชิงอึ้งไปชั่วครู่ มองหน้าหลี่จุ่นอย่างงุนงง

หลี่จุ่นมองดูแผนที่ตรงหน้าและเอ่ยขึ้นว่า “จากเหนือลงใต้ นอกจากถนนใหญ่แล้ว ยังมีถนนเส้นเล็กอีกหลายสายที่สามารถเดินทางมาที่เมืองเฟิงหั่ว นี่เป็นการทำสงครามที่ยอดเยี่ยม! ฉะนั้น จากหุบเขาหัวเสือถึงเมืองเฟิงหั่ว ก็เป็นพื้นที่การทำสงครามของพวกเราทั้งหมด!”

หลี่จุ่นตัดสินใจ ใช้สงครามกองโจรกับการรบแบบสายฟ้าแลบเป็นแผนหลักในการทำสงคราม

เลือกบริเวณเหล่านี้ทำสงคราม เพื่อแยกส่วนในการโจมตีศัตรู

จี้จงชิงนิ่งอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “กองทัพใหญ่ของโจวชิงกับกองทัพจำนวนหนึ่งแสนสามหมื่นคนของเหยียนอ๋องได้เปิดศึกกันแล้วที่ด่านเฟิงเป่ย มีทหารของแคว้นหลางเข้าร่วมด้วยอีกสามหมื่นคน ฉะนั้นการที่โจวชิงคิดจะทลายด่านเฟิงเป่ยนั้นมีโอกาสสำเร็จยากมาก เรื่องนี้จึงไม่จำเป็นจะต้องกังวล แต่ว่า ทางด่านเหิงกู่…สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ค่อยราบรื่น”

“ไม่ราบรื่นอย่างไร?” หลี่จุ่นขมวดคิ้วและเอ่ยปากถาม

เขากำลังสงสัยว่าเจิ้นเป่ยอ๋องอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับภัยอันตรายครั้งนี้ของราชวงศ์อู่ เรื่องของเจิ้นเป่ยอ๋อง จะประมาทไม่ได้เด็ดขาด

จะต้องระมัดระวังอย่างดี

“กองทัพแคว้นจ้าวเริ่มเดินทางข้ามแม่น้ำแล้ว ตามการคาดคะเนในช่วงต้น กองทัพของแคว้นจ้าวในครั้งนี้คาดว่าจะมีถึงห้าแสนคน!” จี้จงชิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ห้าแสนคน?!”

หลี่จุ่นถึงกับอึ้ง และพูดอย่างประหลาดใจว่า “แคว้นจ้าวยกกองทัพทั้งแคว้นมาโจมตีราชวงศ์อู่หรือ?”

ราชวงศ์อู่มีทหารทั้งหมดประมาณห้าแสนห้าหมื่นคน ฝ่ายตรงข้ามแค่เริ่มต้นก็ยกทัพมาห้าแสนคนแล้ว…

เช่นนี้…

ด่านเหิงกู่วิบัติแล้ว!

เจิ้นเป่ยอ๋องก็ช่วยไม่ได้แล้ว เขาพูดเอง!