องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 628

จี้จงชิงพยักหน้า แสดงความเห็นชอบด้วย

กองทัพแคว้นเยียนจะทำสงคราม คงจะไม่มาไกลเช่นนี้ น่าจะเลือกสถานที่ตั้งค่ายที่สะดวกรวดเร็ว

“ฉะนั้น ข้ามีแผนหนึ่งที่อยากจะเสี่ยง!” หลี่จุ่นยิ้มขึ้นฉับพลัน

จี้จงจงเคลื่อนไหวแววตาทันที

ทุกครั้งที่เจ้าหมอนี่พูดเรื่องเช่นนี้ คงจะมีแผนการเจ้าเล่ห์อะไรผุดออกมา จึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า

“จอมทัพมีแผนการอะไรหรือ?”

หลี่จุ่นยิ้มและพูดว่า “พวกเราจะเป็นฝ่ายเลือกสถานที่ทำสงครามให้กับเขา จี้จงจงท่านคิดเห็นอย่างไร?”

จี้จงชิงแววตาเคร่งเครียด หันไปมองหลี่จุ่นและเอ่ยปากถามขึ้นว่า

“เรื่องนี้ไม่ง่ายนัก จอมทัพคิดว่าแผนนี้จะใช้การได้หรือ?”

หลี่จุ่นชี้ไปที่แผนที่และพูดขึ้นว่า

“ก่อนอื่น พวกเราคาดการณ์ได้ว่า ถ้าหากซือหม่าชิงอวิ๋นจะตั้งค่ายเพื่อมุ่งลงทางใต้ ก็คงจะอยู่ห่างจากเทือกเขาเฮยสงไม่ไกลนัก และยังต้องการพื้นที่สำหรับรองรับทหารจำนวนหนึ่งแสนห้าหมื่นคนได้ พื้นที่รอบข้างจะต้องกว้างขวาง เพื่อให้ม้าได้วิ่งอย่างเต็มที่ จึงจะสามารถป้องกันการโจมตีจากกองทัพของข้า…ถ้าข้าเป็นซือหม่าชิงอวิ๋น ก็จะเลือกพื้นที่ราบบริเวณใกล้เคียงกับเทือกเขาเฮยสง รองลงมายังไงก็ต้องเป็นด่านเฮยเฟิง!”

ถ้าด่านเฮยเฟิงมีกองทัพหนึ่งแสนหมื่นคนมาปักหลักอาศัย ก็จะโจมตีได้ยากขึ้น!

จี้จงชิงคิดใคร่ครวญสักพัก มองดูแผนที่ พยักหน้าและพูดขึ้นว่า

“อืม ฟังท่านพูดมาเช่นนี้ มีโอกาสเป็นไปได้สูง! แต่ว่า จอมทัพยังต้องคำนึงถึงเรื่องบางอย่าง ถ้าหากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด กองทัพแคว้นเยียนไม่ยอมออกทำศึกด้วยล่ะ?”

หลี่จุ่นพยักหน้าและพูดว่า

หลบเลี่ยงไม่ยอมออกรบ คิดจะถ่วงเวลาข้า เพื่อให้กองทัพจ้าวมีเวลาโจมตีด่านเหิงกู่มากยิ่งขึ้น…นี่เป็นเรื่องที่ข้าก็กังวลอยู่เช่นกัน

จี้จงชิงเอ่ยขึ้น “ถ้ากองทัพแคว้นเยียนแค่ต้องการถ่วงเวลาของชายแดนเหนือ ก็ให้ทำตามแผนเดิมไม่เคลื่อนไหวใดๆ รออยู่นิ่งๆที่เทือกเขาชิงเฟิง… ฉะนั้น พวกเรามีแค่หนทางเดียวเท่านั้น ก็คือจะต้องเป็นฝ่ายบุกเข้าไปโจมตี！”

หลี่จุ่นส่ายหน้าและพูดขึ้นว่า “ตกอยู่ในแผนต้องเป็นฝ่ายบุก ไม่เป็นผลดีต่อการสู้รบ อีกอย่างถ้ากองทัพใหญ่ขึ้นไปเทือกเขาชิงเฟิง ก็จะตกอยู่ในสถานการ์ลำบากเช่นเดียวกับข้าศึก สุดท้ายแล้วซือหม่าชิงอวิ๋นก็จะถ่วงเวลากองทัพของชายแดนเหนือได้สำเร็จ”

จี้จงชิงขมวดคิ้วกะทันหัน และเอ่ยถามขึ้นว่า “แล้วความหมายของจอมทัพคือ…”

หลี่จุ่นพูดขึ้นว่า “เพื่อหลีกเลี่ยงฝั่งข้าศึกไม่ยอมออกรบ ฉะนั้นข้าได้พูดไปแล้วว่า จะเลือกสถานที่ทำศึกและที่ปักหลักค่ายให้กับเขาเอง!”

“จะเลือกที่ตรงไหน?”

“เมืองเฟิงหั่ว!” หลี่จุ่นเอ่ย

“ว่าไงนะ?!”

จี้จงชี้แสดงสีหน้าตะลึงขึ้นมาทันที ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินมา มองหน้าหลี่จุ่นอย่างตาค้าง “ท่านพูดว่า จะให้ซือหม่าชิงอวิ๋นปักหลักอยู่ที่เมืองเฟิงหั่ว?!”

หลี่จุ่นยิ้มเบาๆและเอ่ยขึ้นว่า

“ใช่แล้ว แม้จะเสี่ยงและอันตราย แต่ข้าคิดว่าในเวลานี้มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้ไขปัญหาได้เร็วที่สุด”

จี้จงชิงกัดฟันแน่นและพูดขึ้นว่า

“ท่านลองอธิบายวีธีการมา ท่านจะทำอย่างไรให้ซือหม่าชิงอวิ๋นยึดเมืองเฟิงหั่ว? ถ้าเขาไม่คิดจะออกรบ ก็คงไม่ลงทางแดนใต้”

หลี่จุ่นยิ้มขึ้นมาฉับพลัน “ฉะนั้น ข้าจะสร้างโอกาสให้เขา!”

“โอกาส?” จี้จงชิงขมวดคิ้ว

หลี่จุ่นมองดูแผนที่และเอ่ยขึ้นว่า “พวกเราจะเคลื่อนย้ายกำลังกองทัพของชายแดนเหนือทั้งหมดทันที และมุ่งไปช่วยเสริมทัพเหยียนอ๋องผู้เฒ่าที่ด่านเฟิงเป่ย!”

จี้จงชิงอึ้งไปชั่วครู่ และเอ่ยขึ้นว่า

“ถ้าเป็นเช่นนี้ ที่ชายแดนเหนือก็จะว่างเปล่า เหลือแค่ทหารกองทัพเฟิงเฉวี่ยนห้าร้อยคน แม้ซือหม่าชิงอวิ๋นจะมีแผนการอะไรก็คงไม่พลาดโอกาสอันดีเช่นนี้…เมื่อเป็นเช่นนี้ เมืองเฟิงหั่วก็จะถูกครอบครองได้อย่างง่ายดาย แล้วต่อไปจะยึดคืนมาอย่างไร? ”

กองทัพเฟิงเฉวี่ยนจำนวนห้าร้อยคนเวลานี้ตั้งค่ายอยู่ระแวกใกล้เคียงกับกองทัพเจิ้นเป่ย ทัวทัวกับเฟิงเฉวี่ยนอ๋องเลือกที่จะร่วมมือกับกองทัพเจิ้นเป่ยเพื่อต่อสู้กับซือหม่าชิงอวิ๋น

หลี่จุ่นส่ายหน้า จากนั้นก็ยิ้มและพูดว่า

“ใครบอกว่าจะให้ครอบครองอย่างแท้จริง? แค่ชั่วคราวเท่านั้น…ข้ายังมีแผนสำรองอีก เมื่อซือหม่าชิงอวิ๋นปักหลักอยู่ในเมืองเฟิงหั่วแล้ว ตอนนั้นถึงจะเป็นเวลาที่พวกเราเริ่มต้นทำศึกรบราฆ่าฟันกันอย่างแท้จริง ถ้าซือหม่าชิงอวิ๋นกล้าลงมาทางใต้เข้าปักหลักที่เมืองเฟิงหั่ว ไม่เกินสิบวัน กองทัพแคว้นเยียนก็จะพินาศ!”