องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 660

เมื่อเห็นหลี่จุ่นนำทหารม้าบุกเข้ามา กองทัพแคว้นเยียนตรงหน้าก็แตกตื่นวุ่นวายฉับพลัน มีคนร้องตะโกนว่า

“ปกป้องจอมทัพ ปกป้องจอมทัพ!”

และมีคนนำทหารไล่ฟันเข้าไปทันที!

เสียงฟันดาบต่อสู้ดังขึ้น!

เพราะว่าค่ายทหารพื้นที่คับแคบ กองทัพทหารไม่สามารถต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ แต่ทหารม้าสองพันนายของหลี่จุ่นกลับบุกเข้าไปต่อสู้จนทะลุกลายเป็นเส้นทาง!

เวลานี้ ซือหม่าชิงอวิ๋นที่นอนอยู่ในเปลก็สั่งถอยทัพด้วยสีหน้าซีดเผือด โมโหจนได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน!

เด็กเวรโอหัง!

ช่างใจกล้าดีนัก!

ถึงขนาดอยู่ต่อหน้ากองทัพนับแสน นำทหารม้าบุกเข้ามาต่อสู้ ไม่กลัวตายหรือไง?

ช่างกำเริบเสิบสานจองหองสิ้นดี?!!

“เจ้าอ้วน ต้องคอยดูพวกเจ้าแล้ว!”

เมื่อหลี่จุ่นเห็นว่าตนสามารถนำทัพบุกโจมตีทะลุเป็นเส้นทางโลหิต และข้าศึกก็ไล่โจมตีขึ้นมาไม่ทัน จึงได้สั่งการให้เจ้าอ้วนที่ตามอยู่ข้างหลังโยนระเบิดมือทันที

เจ้าอ้วนได้ยินดังนั้น ก็แผดเสียงดังพูดว่า

“จุดเพลิง!”

ทหารมือระเบิดมือข้างหนึ่งถือไหสุรา มืออีกข้างถือไฟแช็ค ได้ยินคำสั่งก็จุดไฟที่เชือกยาวขึ้นทันที

เมื่อจุดไปได้สักพัก เจ้าอ้วนก็ตะโกนเสียงดังว่า

“โยน!”

รอบนี้ซือหม่าชิงอวิ๋นยังไม่ทันได้ออกจากบริเวณเขตระเบิด เมื่อเห็นเจ้าอ้วนจุดเพลิงก็รู้ได้ทันทีว่าในมือของพวกเขาคืออะไร ทันใดนั้นสีหน้าก็ซีดขาว ร้องตะโกนอย่างเร่งรีบว่า

“รีบถอย รีบถอย!”

แต่ว่า ไหสุราถูกโยนเข้ามาอย่างแรง!

เมื่อหลี่จุ่นเห็นว่าทุกคนได้โยนไปอย่างสำเร็จแล้ว ไม่สนใจว่าจะโดนซือหม่าชิงอวิ๋นหรือไม่ ขี่ม้าสั่งการออกไปอย่างรวดเร็วว่า

“ทุกคน ถอยกลับเดี๋ยวนี้!”

ทุกคนพากันตะโกนว่า

“ถอยกลับ!”

“ถอยกลับ!”

“…”

ทหารมือระเบิดของเจ้าอ้วนก็ได้ขึ้นไปขี่บนหลังม้าด้วย จากนั้นก็หันหลังหนีไปอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่ง

คนพวกนี้ดูแล้วก็เป็นการหนีเอาตัวรอดอย่างแท้จริง!

“ฆ่า!”

ในขณะที่พวกเขากำลังตกตะลึง

มีทหารม้ากลุ่มหนึ่งตะลุยเข้ามาฆ่าฟันอย่างรวดเร็ว ใช้ดาบจ่อมาที่ศรีษะของพวกเขา แม้ว่าจะเป็นการฟันดาบไปมา แต่ก็ได้ควบม้าโจมตีเข้าไปทั่วทิศทาง ฟันสำเร็จก็ตายฟันไม่โดนก็หนีรอดไปได้

หลี่จุ่นได้รับการคุ้มกันจากหม่าหยวนฮั่นจึงไม่มีอันตรายต่อชีวิต แต่ก็ไม่กล้าบุกเข้าไปตรงกลางของกองทัพแคว้นเยียน

เมื่อสักครู่เขาก็ได้ฟันทหารแคว้นเยียนไปไม่กี่คน ตอนนี้หนังมือก็ได้ถลอกและเริ่มมีเลือดไหลซิบๆ

จึงได้บังคับม้าหันหลังกลับและหลบซ่อนหายเข้าไปในป่าบริเวณข้างๆพร้อมกับทหารม้า

ส่วนทหารม้ากลุ่มอื่นๆก็ทำเช่นนี้เหมือนกัน คนที่กล้าหาญก็จะบุกเข้าไปโจมตีฆ่าฟันกองทัพข้าศึกอย่างอวดดี ส่วนคนขี้ขลาดก็จะหันหลังวิ่งหนี

ทหารม้าสองพันคนก็ได้แยกย้ายกระจายไปด้วยลักษณะแบบนี้ ชั่วพริบตาก็หายเข้าไปในความมืด และทหารแคว้นเยียนที่ได้บุกล้อมเข้ามาก็ได้ฟันไปแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ที่เหลือก็ทำได้แค่มองดูพวกเขาหายตัวไป…

จะไล่ตามไปก็ไม่ได้ เพราะวิ่งไปคนละทิศคนละทาง…

อีกอย่าง จากเหตุการณ์ของเมื่อคืนนี้ แม่ทัพใหญ่ก็ได้กำชับไว้ว่าห้ามไล่ตามในเวลากลางคืน!

แม่ทัพของกองทัพแคว้นเยียนอึ้งอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็พูดอย่างจนปัญญาว่า

“กลับกันเถอะ”