ตอนนี้!
ไม่เพียงแต่ทัพแคว้นฉู่ที่ทึ่งและหวาดกลัวสุดขีด ทางด้านราชวงศ์อู่ก็มองกันจนปากอ้าตาค้างเหมือนกัน!
นี่มันอะไรเนี่ย
ก้อนหินลอยไปได้อย่างไร
หินเบ้อเร่อเท่อขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย!
ทหารฝั่งราชวงศ์อู่คอยืดคอยาว เงยหน้ามองฟ้าสูง แต่ละคนตกตะลึงตาโต เห็นแล้วชวนให้รู้สึกอัศจรรย์ยิ่งนัก!
เห็นทัพศัตรูถูกทับ ร่างกายชาไม่มีสาเหตุ น่ากลัวจังเลย!
พวกเขารู้ว่าจอมทัพนำของที่เรียกว่าเครื่องโยนหินอะไรมาด้วย แต่ยังไม่เคยเห็นว่าเจ้าสิ่งนี้ใช้อย่างไร
ตอนนี้เห็นมันโยนหินก้อนโตไปบนฟ้าสูงทีละก้อน ตกตะลึงพรึงเพริดเดี๋ยวนั้น!
“น่าทึ่งมาก หินก้อนเบ้อเร่อขว้างได้สูงอย่างนี้ ไกลอย่างนี้!”
“นั่นสิ...นี่ อย่างกับอาวุธวิเศษแน่ะ!”
“สุดยอดไปเลย...ของที่จอมทัพคิดค้นน่ากลัวยิ่ง!”
“น่าเหลือเชื่อจริง ๆ เครื่องโยนหินนี่สุดยอดไปเลย!”
“...”
ทันใดนั้น เหล่าทหารต่างวิพากษ์วิจารณ์ รู้สึกน่าอัศจรรย์ใจและเหลือเชื่อมาก
เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีของอย่างนี้โผล่มาเลยนี่
หากจะขว้างหินก้อนหนึ่งไปต้องใช้กำลังคน ถ้าวนยุทธ์สูงจะสามารถขว้างไปได้ไกลมาก แต่หินก้อนใหญ่ปานนี้ ต่อให้เป็นผู้มีพละกำลังมากก็ขว้างไปได้ไม่ไกลนะ!
ทว่าจอมทัพของพวกเขาประดิษฐ์สิ่งของขึ้นมาอย่างหนึ่ง กลับขว้างหินที่ใหญ่กว่าศีรษะคนก้อนหนึ่งได้สูงอย่างนั้น ไกลอย่างนั้นใส่ทัพศัตรูไปเลย!
น่าทึ่งจริง ๆ เหลือเชื่อจริง ๆ
นี่อย่างกับเป็นอาวุธวิเศษแน่ะ!
ชั่วขณะ ฝั่งราชวงศ์อู่ขวัญกำลังใจฮึกเหิม!
จงจื่อหนิงและหวังเซิ่งในฐานะที่เป็นผู้นำ ทั้งสองมองหินลอยละลิ่วทั่วท้องฟ้าซัดไปโครมเหมือนกัน อยู่นานยังไม่ได้สติ ขี่อยู่บนหลังม้า ได้ยินเสียงทัพศัตรูในเมืองร้องครวญครางยังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
นี่จะสยดสยองไปแล้วกระมัง...
ของที่จอมทัพคิดค้นมีอานุภาพน่ากลัวถึงเพียงนี้
หินกลุ่มเบ้อเร่อ ถ้าตกใส่ทัพของพวกเขา นั่นต้องบาดเจ็บล้มตายเท่าไร
ไม่อยากจินตนาการเลย...
ทั้งสองแลกสาวตากันอย่างไม่รู้ตัวทีหนึ่ง อดกลืนน้ำลายลงอึกไม่ได้
“ขอรับ!”
องครักษ์ด้านข้างล้วงพลุสัญญาออกมาจากอกอย่างเร็วรี่ เตรียมจะยิงขึ้นบนอากาศ!
สัญญาณของที่นี่จะถูกส่งต่อไปเป็นทอด ๆ ตลอดทางจนถึงยอดเขาไกลบอกกับหลี่จุ่น!
พอหลี่จุ่นเห็นสัญญาณก็รู้ว่าปล่อยทหารร่อนไปได้แล้ว!
ยามนี้
หลังจากขว้างหินไปสองชุด จ้าวอวี่ออกคำสั่งให้ทหารกองโยนหินหยุด
แล้วให้คนขึ้นไปดูสถานการณ์บนยอดเขา
ไม่นานก็มีทหารกลับมารายงาน
“รายงานท่านแม่ทัพ ทัพศัตรูบาดเจ็บล้มตายเป็นเบือ สถานการณ์ในเมืองอนาถมากขอรับ!”
จ้าวอวี่ดีใจลิงโลดฉับพลัน โบกมือใหญ่พลางเอ่ย
“พี่น้องทั้งหลาย ถึงตาพวกเราออกโรงแล้ว ฟังคำสั่งข้า โจมตีเมือง!”
จ้าวอวี่ชักดาบคู่กายตรงเอว หนึ่งม้าตะโกนออกไปก่อน!
กองทัพหมื่นคนเบื้องหลังดาหน้าตามไปด้วยความฮึกเหิมทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
เนื้อเรื่องสนุกคับ...แต่ก็รำคาญพระเอกอยุู่พอสมควรเจ้าชู้เกินกินพื้นที่หักเหลี่ยมเฉือนคมเยอะไปหน่อยน่าจะเป็นทุกเรื่องมั้งที่ผู้ชายเดินเรื่อง...
เชี่ยไรเนี่ย เติมเงินแต่อ่านไม่ได้สักบท...
กดปลดล็อคไม่ได้เติมเงินแล้ว แย่มาก...
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...