องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 794

หลี่จุ่นพยักหน้าด้วยความพึงพอใจทันทีและกล่าวขึ้น

“แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย”

ทันใดนั้นใบหน้าของชายสวมหมวกหรูเม่าและบ่าวผู้นั้นก็บอกบุญไม่รับ สีหน้าเริ่มเกิดความเคร่งเครียดขึ้น

หลี่จุ่นจิบเหล้าอยู่อึกหนึ่งแล้วพูดขึ้น

“เหตุผลที่ข้าปรากฏตัวที่นี่ในคืนนี้ นั่นเป็นเพราะข้าไม่อยากไปที่หลงหู่ไถน่ะสิ นี่ก็ต่อสู้มาเป็นเวลานานแล้ว ข้าไม่ต้องการสู้รบครั้งสุดท้ายนี่อีก แค่ส่งทหารไปที่นั่นก็พอ เพราะถึงอย่างไรที่นั่นก็มีผู้บัญชาการทหารอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์อู่อยู่ หากเขาแพ้ขึ้นมา เขาก็คงไม่สามารถเป็นอ๋องแห่งเจิ้นเป่ยได้นานขนาดนี้ ข้าจึงเชื่อในฝีมือของเสด็จอาข้า ศึกครั้งนี้ เขาไม่แพ้แน่นอน”

“ฉะนั้นเจ้ากะว่าเมื่อกลับเมืองหลวงไปแล้วจะไม่กลับไปที่หลงหู่ไถอีกน่ะหรือ ?” ชายผู้สวมหมวกหรูเม่าเอ่ยถามขึ้น

หลี่จุ่นยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“คุณชายเองก็เดิมพันด้วยไม่ใช่หรือว่าข้าจะผ่านมาบนถนนสายนี้น่ะ ?”

ชายหนุ่มผู้สวมหมวกหรูเม่าพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“ใช่ ข้าพนันว่าเมื่อเจ้าผ่านมาแถวนี้คงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปยังเมืองหลวงก่อน ตอนนี้ดูเหมือนว่าข้าเดิมพันถูกแล้วสิ”

หลี่จุ่นหัวเราะทันทีและพูดขึ้น

“ไม่ ไม่ใช่หรอก ข้าต่างหากที่ทำให้เจ้าเดิมพันถูกน่ะ”

หลี่จุ่นโบกมือและส่ายหัวปฏิเสธอีกฝ่ายไปด้วย แล้วเอ่ยขึ้นอีก

“ตั้งแต่ครั้งที่แล้วข้าก็คิดมาโดยตลอด เจ้าลอบสังหารข้าสองครั้ง โดยเฉพาะครั้งสุดท้ายทีเจ้าเสี่ยงชีวิตในเมืองเฟิงหั่ว นี่แสดงให้เห็นว่าจิตใจของคนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าและต้องการสังหารข้านั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน ถ้าอย่างนั้น ครั้งต่อไปเจ้าจะลอบสังหารข้าเมื่อไหร่เล่า ?”

“พวกเจ้ายอมทิ้งฝั่งชายแดนเหนือ ทางชายแดนตะวันตกเองก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เช่นนั้นอาจจะเป็นที่เมืองหลินซุ่นหรือไม่ ? แต่พวกเจ้าก็ไม่ได้เลือกที่เมืองหลินซุ่น เพราะข้าก็คงไม่ไปสู้ที่นั่น ดังนั้น โอกาสครั้งสุดท้ายคือที่ไหนกันแน่ ?”

“ต้องไม่ใช่ที่หลงหู่ไถแน่นอน ที่นั่นมีเสด็จอา อ๋องแห่งเจิ้นเป่ยอยู่ที่นั่น เขาเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งในราชวงศ์อู่ พวกเจ้าไม่กล้าทำอะไรแน่นอน ถ้าอย่างนั้นพวกเจ้าก็เลือกเสี่ยงลงมือได้ที่นี่ที่เดียวแล้วละ !”

หลี่จุ่นเผยรอยยิ้มบนใบหน้า เล่นเอาชายผู้สวมหมวกหรูเม่าและบ่าวผู้นั้นประหลาดใจ

หลี่จุ่นเห็นดังนั้นจึงกล่าวต่อไปว่า

“หากครั้งนี้ข้าไม่ผ่านมา เช่นนั้นพวกเจ้าก็ทำได้แค่หาโอกาสลงมือในวันหน้าแล้ว พอข้าคิดถึงตรงนี้ข้าก็เลยลองมาดู แถมยังพามาเพิ่มด้วยอีกคนหนึ่ง แน่นอนว่าตัวข้าเองก็กำลังเดิมพันอยู่เช่นกัน เดิมพันว่าข้าเดิมพันได้ถูกต้องหรือไม่ ตอนนี้ดูท่าแล้วข้าเองก็ทายถูกแล้วเช่นนี้ พวกเจ้ากำลังรอข้าอยู่จริง ๆ เสียด้วย”

“ไม่หรอก ๆ เจ้าเดาผิดแล้วละลูกรัก พ่อเจ้ามิได้คิดเช่นนั้นเลย !”

หลี่จุ่นยิ้มตอบอย่างอารมณ์ดี

“รนหาที่ตาย !”

ชายที่สวมหมวกหรูเม่าโกรธมากจนเกือบสังหารอีกฝ่ายให้ตายคามือ

เจ้าหมอนี่ช่างน่ารังเกียจนัก กล้าใช้วาจาเอาเปรียบเขาเสียได้ !

หลี่จุ่นจึงเอ่ยต่อ

“ในเมื่อเจ้าต้องการฆ่าข้า เช่นนั้นเหตุใดจึงไม่หายอดฝีมือสักสองคนที่สามารถเอาชนะหม่าหยวนฮั่นได้เล่า ? ใช่ไหมล่ะ ? ข้าเพียงแค่ลองเดิมพันดูสักครั้ง ข้าแค่เดิมพันว่าข้าจะเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยการพาคนมาเพิ่มอีกหนึ่งคนได้หรือไม่ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าข้านั้นคิดมากเกินไปเสียแล้ว”

“ยอดฝีมือที่เจ้าหามาทั้งสองคนนั้นสามารถสู้กับหม่าหยวนฮั่นได้ แล้วยังสามารถรับมือได้หากเขาและจงจื่อหนิงร่วมมือกัน ด้วยเหตุนี้พวกเขาทั้งสี่เลยต้องสู้กันเช่นนี้อย่างเสียไม่ได้ หากเป็นเช่นนี้ก็ย่อมได้ เพราะข้าก็จะตกอยู่ในมือของพวกเจ้าทั้งสองคน และแผนการของคุณชายก็จะสำเร็จ”

“ฉะนั้นข้าจึงมิได้กำลังประวิงเวลา นี่มันเป็นการใส่ร้ายข้าชัด ๆ เพียงแค่พวกเจ้าอยากจะฟังข้าเล่าเรื่อง จึงมิได้สังหารข้าตั้งแต่ทีแรก ถูกหรือไม่เล่า ? ข้าถูกพวกเจ้าใส่ร้าย ฉะนั้นข้าขอเตือนพวกเจ้า หากไม่ต้องการให้เกิดข้อผิดพลาดก็สังหารข้าเสียตั้งแต่ตอนนี้ !”