องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 875

เฟิงเป่าจินพลันขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาไม่สบอารมณ์อยู่หน่อย ๆ

แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดอะไร

“จริงสิ ต้องทำให้จิ่งอ๋องลำบากแล้ว”

จู่ ๆ เฟิงเป่าจินก็เอ่ยปาก

พร้อมทั้งส่งผ้าปิดตาให้หลี่จุ่น ก่อนจะเอ่ยว่า

“ต้องขอให้จิ่งอ๋องปิดตาด้วย”

เง็กเซียนฮ่องเต้!

เอาอีกแล้ว!

หลี่จุ่นเองก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบปิดตาให้ตัวเองเลย

ทว่าในใจกลับบ่นพึมพำ ๆ

เขาสะเพร่าไปนิดหน่อยจริง ๆ!

หากเจ้าหมอนี่อ้างว่าเชิญตัวเองออกไป แล้วฆ่าตัวเองทิ้งเสียล่ะ?

แต่ว่า

คิด ๆ ดูแล้วก็คิดว่าอีกฝ่ายไม่กล้าหรอก

อีกฝ่ายไม่ใช่คนโง่ คงคิดว่าเขาคงเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้อย่างแน่นอน

แม้ว่าความจริงแล้วเดิมทีเขาจะไม่ได้เตรียมทางหนีทีไล่อะไรเอาไว้เลยก็ตาม

แต่ครั้งต่อไป เขาต้องเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้แล้ว!

เผื่อว่าจะถูกคนฆ่าปิดปากอย่างเงียบ ๆ กระทั่งไม่แม้แต่จะเก็บศพของเขาเอาไว้

รถม้าแล่นมาได้ประมาณครึ่งชั่วยาม ก็หยุดลง

เฟิงเป่าจินเอ่ย

“พวกเรามาถึงแล้ว ท่านอ๋องแกะผ้าปิดตาออกได้”

หลี่จุ่นรีบแกะผ้าปิดตาออก จากนั้นก็กระโดดออกมาจากรถม้า

พบว่ารอบด้านมืดตึ๊ดตื๋อ ราวกับอยู่ในเขา

หลี่จุ่นตกตะลึง พลันเอ่ยเรียกขึ้นว่า

“พวกเจ้าอย่าทำอะไรผลีผลามนะ หากพบว่าข้าหายไป จะมีคนส่งจดหมายไปบอกพี่เมิ่งของข้า!”

เฟิงเป่าจิน “...”

เฟิงเป่าจินพลันหมดคำพูดไปครู่หนึ่ง

แต่ว่าเจ้าหมอนี่รู้จักระแวดระวังตัวไม่น้อย ไม่นึกเลยว่าจะเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้ด้วย

“จิ่งอ๋องคิดมากไปแล้ว”

เฟิงเป่าจินเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

ทันใดนั้นก็สั่งให้คนจุดคบเพลิง เดินนำทางอยู่ด้านหน้า

หลี่จุ่นรีบเอ่ยขึ้นว่า

“ฮ่า ๆ ข้ายังคิดว่าท่านจะฆ่าปิดปากข้าเสียอีก”

เฟิงเป่าจินไม่โต้กลับ เขาพาหลี่จุ่นเดินเข้าไปยังทางเดินเล็ก ๆ ทะลุเข้าไปยังป่าผืนหนึ่ง

ทุกคนเดินกันมาได้ครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดตรงหน้าก็พลันมีแสงสว่างปรากฏขึ้นมา

ทุกที่ล้วนมีกองไฟ

ตรงหน้ามีกระโจมตั้งอยู่เกลื่อนกลาด ไม่มีที่สิ้นสุด ไปจนกระทั่งที่ไกล ๆ!

เห็นได้ชัดว่าเป็นค่ายของทัพใหญ่หนึ่งแสนนายแห่งแคว้นหนาน!

ครั้นเดินออกมาจากผืนป่า หลี่จุ่นก็เงยหน้าทีหนึ่งก็เห็นประตูค่าย

ซึ่งก็คือประตูใหญ่ของค่ายทหาร

“จิ่งอ๋องเชิญ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน