องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 900

จู่ ๆ หลี่จุ่นก็ดูตกตะลึงเมื่อเฟิงหลิงจือใช้ริมฝีปากของตนปิดปากของเขาทันที

เมื่อเห็นริมฝีปากมีเสน่ห์ยั่วยวนและดวงตาที่ลึกซึ้งของเฟิงหลิงจือแล้ว หลี่จุ่นก็อดไม่ได้ที่จะเลียมุมปากของเขา

แต่กลายเป็นว่าเขาเลือกที่จะเลียนิ้วของเฟิงหลิงจือโดยตรง

ทันใดนั้น

สีหน้าของเฟิงหลิงจือก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความเขินอาย และร่างกายอันบอบบางของนางก็สั่นสะท้านในทันที

นิ้วเรียวบางนั้นถูกชักกลับในทันที

นี่มันช่าง...

หลี่จุ่นเองก็นิ่งอึ้งไปเช่นกัน !

บ้าชะมัด บ้าสุด ๆ !

สถานการณ์ตกอยู่ในความกระอักกระอ่วนอีกครั้ง

ถึงอย่างไรเฟิงหลิงจือก็ยังคงหน้าบางเช่นเคย ตอนนี้หัวใจของนางเต้นเร็วแรงไม่หยุดเสียแล้ว

“ข้า...ข้ากลับก่อนละ...”

เฟิงหลิงจือหันหลังและเดินจากไปทันที

หลี่จุ่นอ้าปากค้าง ต้องมองดูเฟิงหลิงจือวิ่งหนีไปโดยไม่กล้าดึงนางกลับมากอดด้วยความรักอันลึกซึ้ง

“เฮ้อ...”

หลี่จุ่นถอนหายใจยาว เขาเกือบจะตบตัวเองแรง ๆ สักที

ดันไปเลียนิ้วสาวเจ้าเข้าเสียได้...

ทำเกินไปแล้ว !

นิ้วนี้มีสุขภาพดีหรือไม่ ? สุขอนามัยหรือเปล่า ? ถึงไปเลียเช่นนี้ ?

แต่สุดท้ายหลี่จุ่นก็ไม่ได้ตบหน้าตัวเอง หากแต่เลือกเดินตรงไปนอนที่เตียงแทน

เช้าวันรุ่งขึ้น

ทันทีที่หลี่จุ่นตื่นขึ้นและอาบน้ำเสร็จแล้ว ซั่งกวนเฮ่าก็แทบรอไม่ไหวที่จะวิ่งเข้ามา

"ข้าเก็บของเรียบร้อยแล้ว เราไปกันเถอะ !"

หลี่จุ่นเหลือบมองเขาอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยขึ้น

“ข้าบอกเจ้าไว้ก่อนนะว่าอย่าเอาของไปเยอะ ถึงยามที่ต้องเดินทัพจริง ๆ มันจะเป็นภาระได้”

ซั่งกวนเฮ่าคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เอ่ยขึ้น

“วางใจได้ ข้าเอากล่องมาแค่กล่องเดียว”

“เช่นนั้นก็ดี”

หลี่จุ่นพยักหน้ารับ

เมื่อเขาและซั่งกวนเฮ่ามาถึงห้องโถงหลัก พวกเขาก็ได้พบกับเฟิงหลิงจือ

เฟิงหลิงจือพยักหน้าเล็กน้อยให้ซั่งกวนเฮ่าเป็นการทักทาย จากนั้นมองไปที่หลี่จุ่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“อาหารเช้าเตรียมไว้พร้อมแล้ว พวกเจ้ารีบไปกินข้าวเถอะ”

เมื่อหลี่จุ่นนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เขาก็เลียมุมปากโดยไม่รู้ตัวทันที

การกระทำเช่นนี้ทำให้ใบหน้าของเฟิงหลิงจือเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอีกครา ก่อนจะรีบก้มหน้างุดและเดินสาวเท้าจากไปอย่างรวดเร็ว

ซั่งกวนเฮ่าที่อยู่ด้านข้างมองดูความรู้สึกแปลก ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน