องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น นิยาย บท 14

ฟ้าสลัว

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ...

เสียงแส้แทรกผ่านอากาศ ดังก้องไปทั่วพระราชวังต้องห้าม

ขุนนางฝ่ายบุ๋นและฝ่ายบู๊แบ่งเป็นสองแถว เดินเข้าไปในท้องพระโรง

ฮ่องเต้หวู่ในชุดเสื้อคลุมมังกร สวมมงกุฎ นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร

เหนือศีรษะมีแผ่นป้ายสลักคำว่า ‘เที่ยงตรงโปร่งใส’ ทอประกายเจิดจ้า

“ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี!”

บรรดาข้าราชบริพารคุกเข่าทำความเคารพ กล่าวคำสรรเสริญ

ท่ามกลางขุนนาง หลี่หลงหลินคุกเข่าทำความเคารพเช่นเดียวกัน เก็บอาการวางตัวปกติ ทว่าสายตากลับกลอกไปมา พิจารณารอบๆ

เขาไม่ได้ตกใจในความน่าเกรงขามของฮ่องเต้

ทว่ากำลังสังเกตสีหน้าขององค์ชายทุกคน

โดยเฉพาะองค์ชายหก คือคนที่หลี่หลงหลินสังเกตเป็นพิเศษ

องค์ชายหกสัมผัสได้ถึงสายตาของหลี่หลงหลิน แต่กลับแกล้งทำหน้านิ่ง สายตามองตรง ไม่มองมาที่เขา

สิ่งนี้ทำให้หลี่หลงหลินหัวเราะในใจ

ดูเหมือนกำลังร้อนตัว!

“ทุกคนยืนขึ้นได้!”

เสียงน่าเกรงขามของฮ่องเต้หวู่ ดังขึ้นจากด้านบน

หลังจากบรรดาขุนนางลุกขึ้น ขันทีเว่ยซวินที่ยืนอยู่ข้างฮ่องเต้หวู่พูด “ผู้ใดต้องการถวายฎีกา นำขึ้นมาได้เลย!”

บรรดาขุนนางนิ่งเงียบ ไม่มีใครเดินออกมา

แต่ไม่ใช่เพราะราชสำนักไม่มีเรื่องใด

ในทางตรงกันข้าม เวลานี้มีเรื่องเคร่งเครียดมากมาย ราชสำนักงานล้นมือ

เผ่าหมานบุกรุกทางเหนือ ทางใต้เกิดน้ำท่วมบ่อยครั้งๆ ทางทิศตะวันตกเจ้าเมืองสร้างความปั่นป่วน ทิศตะวันออกโจรสลัดออกอาละวาด

แคว้นต้าเซี่ย ตกอยู่ในอันตราย อยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน!

เรื่องอื่นๆ ที่ไม่สำคัญ ล้วนยืดเวลาออกไป

ตอนนี้ องค์ชายหกหลี่เซวียนยืนขึ้นอย่างกะทันหัน ประสานมือพูด “เสด็จพ่อ กระหม่อมมีเรื่องสำคัญจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้หวู่หรี่สายพระเนตร “ว่ามา!”

หลี่เซวียนกัดฟันแน่น สีหน้าฉายความโมโห “เมื่อคืน มีคนร้ายลักลอบเข้ามาในห้องหนังสือของกระหม่อม ล้วงความลับพ่ะย่ะค่! เสด็จพ่อโปรดตรวจสอบอย่างละเอียด จับตัวคนร้ายมาลงโทษ!”

เมื่อถ้อยคำนี้เปล่งออกมา ราชสำนักตกอยู่ในความโกลาหล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน