องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก นิยาย บท 12

เมื่อมหาเสนาบดีฉู่เห็นว่านางเดินตามมา สีหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เพราะเขาผ่านอะไรมามากมายแล้วในชีวิตนี้ เขาเพียงแค่มองนางเงียบ ๆ ด้วยอารมณ์ที่หลากหลายในดวงตา

“ท่านพ่อ เรื่องนี้เกี่ยวกับลูกหรือไม่?”

ฉู่เนี่ยนซียังคงถามอย่างระมัดระวัง ในด้านหนึ่ง นางไม่ต้องการให้พ่อของนางต้องแบกรับภาระทั้งหมดให้นาง แต่ในทางกลับกัน นางก็กังวลว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของจวนมหาเสนาบดี

เพราะคนเหล่านี้คือพ่อแม่และพี่ชายของนาง และก็นี่คือบ้านของนาง

หลังจากลังเลอยู่นาน มหาเสนาบดีฉู่ก็มอบกระดาษที่องครักษ์มอบให้เขาเมื่อครู่กับฉู่เนี่ยนซี

ฉู่เนี่ยนซีหยิบมันขึ้นมาแล้วเปิดออก ด้านในมีหนังสือเพียงบรรทัดเดียวเท่านั้น

ท่านอ๋องหลีถูกลูกธนูอาบยาพิษโจมตี และมีอันตรายถึงแก่ชีวิต

ฉู่เนี่ยนซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“จวนของท่านอ๋องหลีถูกปิดแล้ว แม้ว่าท่านอ๋องหลีจะไม่ได้เป็นที่โปรดปราน แต่พระองค์ก็ไม่ใช่องค์ชายที่จะถูกคนทำร้ายได้ง่าย ๆ แม้ว่าครั้งนี้จะเป็นอันตรายมาก แต่พ่อคิดว่ามันคงไม่ได้ร้ายแรงมากนัก”

คำพูดนี้พูดอย่างมีไหวพริบมากแล้ว

ตอนนี้ทั่วทั้งอาณาจักรแห่งรัตติกาลดูเหมือนจะสงบลง แต่พรรคพวกขององค์รัชทายาทและข้าราชบริพารอาวุโสบางคนได้เริ่มปลุกปั่นปัญหาในน่านน้ำอย่างเงียบ ๆ

ถึงท่านอ๋องหลีจะไม่ใช่องค์ชายที่ได้รับความโปรดปราน แต่ก็มีเชื้อสายราชวงศ์ หากในอนาคตสถานการณ์การยึดทายาทสายตรงอยู่เหนือการควบคุม ฉู่เนี่ยนซีซึ่งเป็นพระชายาของท่านอ๋อง…

มหาเสนาบดีฉู่ขมวดคิ้วแน่น

ฉู่เนี่ยนซีเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดขึ้นอย่างหนักแน่น "ลูกเข้าใจแล้ว แต่ด้วยสถานะปัจจุบันของลูก เวลานี้ลูกจำเป็นต้องกลับไปควบคุมสถานการณ์ก่อน"

ตอนนั้นนางเพิกเฉยต่อคำต่อต้านจากครอบครัว และดึงดันที่จะแต่งงานกับท่านอ๋องหลีผู้ที่ไม่ได้รักนางเลย

ตอนที่นางแต่งงาน พ่อของนางยืนอยู่ที่ประตูจวนมหาเสนาบดีด้วยดวงตาเศร้าสร้อย แม้นี่จะเป็นเพียงความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม แต่นางก็จะไม่มีวันลืมมันเลยในชีวิตนี้

ฉู่เนี่ยนซีหายใจเข้าลึก และพูดขึ้นอีกครั้ง "ลูกคือพระชายาหลี และเป็นบุตรสาวแห่งจวนมหาเสนาบดีด้วยเช่นกัน ลูกสัญญาว่าลูกจะไม่ทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายเพคะ"

มหาเสนาบดีฉู่ลูบมือของนาง และเต็มไปด้วยคำพูดที่ไม่อาจพูดออกมาได้

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ลูกจงพาสี่องครักษ์แห่งตระกูลอวี่ไปด้วย จากนี้ไป ลูกจะเป็นเจ้านายคนใหม่ของพวกเขา”

"เจ้าค่ะ"

เวลามีจำกัด ดังนั้นฉู่เนี่ยนซีจึงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม และออกจากจวนมหาเสนาบดีไปอย่างเงียบ ๆ

เมื่อมองดูร่างที่จากไปของฉู่เนี่ยนซี มหาเสนาบดีฉู่ก็ผ่อนคลายลง

เขายกมือขึ้นแล้วลูบกลางคิ้วซ้ำ ๆ ราวกับกระจายความเครียด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน