“บ้าจริง!” ภาคินสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินแยกออกไปโทร.หาวรันยาอย่างร้อนใจ เสียงรอสายดังอยู่ประมาณสามครั้ง ปลายสายก็กดรับ
[น้องไวน์ครับ พี่มีเรื่องจะ...]
[ไวน์ไม่อยากคุยสายด้วยค่ะ] คาร่าที่กดรับสายแทนเพื่อนบอกด้วย น้ำเสียงตึงๆ
[คาร่า! ขอพี่คุยกับไวน์] ภาคินกลอกตาอย่างเซ็งๆ ‘! น้องไวน์ต้องเห็นข่าวแล้วแน่ๆ’
[สองปีที่ผ่านมามีผู้ชายเยอะแยะมากมายที่เข้ามาจีบไวน์ แต่เพราะไวน์รักพี่คินเลยปิดกั้นผู้ชายคนอื่นๆ สุดท้ายพี่ก็ตอบแทนความรู้สึกของเพื่อนหนูแบบนี้เหรอคะ] คาร่าต่อว่าอย่างอดไม่ได้
[พี่...] ภาคินได้ฟังถึงกับสะอึกจนพูดไม่ออก
[ขอให้พี่คินมีความสุขมากๆ กับผู้หญิงคนนั้น ส่วนไวน์น่ะไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะหาหนุ่มหล่อๆ ล่ำๆ มาปลอบใจเอง] คาร่าเอ่ยจบก็กดตัดสายทิ้งไปทันที
“คาร่า! คาร่า! ปัดโธ่โว้ย” ภาคินสบถเสียงดังหลังถูกวางสายใส่หน้า
“คุณคาร่ารับสายเหรอครับ” สิงขรที่เดินตามมาถามอย่างเป็นห่วง
“ใช่ครับ! บอกว่าจะหาผู้ชายหล่อล่ำไปปลอบใจน้องไวน์” ภาคินหันไปตอบด้วยสีหน้าตึงเครียด
“คะ...คุณคาร่าคงจะโกรธแทนคุณไวน์น่ะครับ” สิงขรบอกเสียงสั่น
“เรื่องนี้ผมเข้าใจครับ แต่ที่ไม่เข้าใจ ทำไมไม่ยอมฟังผมอธิบายบ้าง” คนที่ไม่มีโอกาสได้แก้ตัวบอกอย่างหงุดหงิด
“แล้วคุณคินจะอธิบายว่ายังไงเหรอครับ?” สิงขรกลั้นใจถาม เพราะรูปที่หลุดออกไปนั้นดันมีวันและเวลากำกับเอาไว้ชัดเจน
“ยังไม่รู้ครับ รบกวนพี่สิงห์ช่วยเช็กให้ผมทีว่าใครเป็นคนปล่อยรูปนี้”
“ได้ครับ แล้วคุณคินจะไปไหน?” สิงขรถามเมื่อเห็นผู้เป็นนายเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่
“ผมจะไปเคลียร์กับน้องไวน์ที่อังกฤษครับ ฝากพี่สิงห์ดูงานทางนี้ด้วย” ภาคินหันไปตอบ
“ไม่มีปัญหาครับ” สิงขรบอกอย่างเข้าใจ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ภาคินฝืนส่งยิ้มไปให้คนสนิทก่อนจะขับรถตรงไปยังเรือนใหญ่เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางไปง้อสาว
วันต่อมา...ประเทศอังกฤษ (หอพักนอก ใกล้ๆ กับมหาลัยฯ.)
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูหนักๆ ทำให้วรันยาขยับลุกจากเตียง แล้วเดินไปเปิดประตู เพราะคิดว่าเป็นคาร่าที่ออกไปซื้อของกินเมื่อชั่วโมงก่อน กลับมา!
คลิก!
ทันทีที่เปิดประตูออก ภาคินก็รีบดันประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“มะ...มาทำไม” วรันยาเอ่ยถามทั้งน้ำตา
“น้องไวน์!” ภาคินจ้องมองใบงามอย่างรู้สึกเจ็บปวด เมื่อเห็นดวงตาของสาวเจ้าบวมเป่ง จึงพยายามจะคว้าเอวบางเข้ามากอด แต่เธอก็ขยับหนีด้วยท่าทีรังเกียจ
“มาทำไม!” เธอถามซ้ำประโยคเดิม พร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เกลียดชัง
“ก็เราไม่ยอมรับสายของพี่” ภาคินบอกเสียงอ่อน รู้สึกโกรธตัวเองที่ไปบ้าจี้เลี้ยงต้อยตามขุนพัน เพราะคิดว่าสามารถควบคุมทุกอย่างได้ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสิ่งทำไปมันส่งผลต่อคนที่รักและตัวเองยังไงบ้าง
“กลับไปเถอะค่ะ ไวน์ไม่มีอะไรจะคุยกับพี่คิน” วรันยาบอกพร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้อง
“แต่พี่มี”
“แต่หนูไม่อยากฟัง ไม่เชื่ออะไรอีกแล้ว ฮึก...” วรันยายกมือขึ้นปาดน้ำตา ที่ไหลอาบแก้มทิ้งอย่างไม่ไยดี
“พี่ขอโทษ...พี่เคยคบหากับลัมภาจริง แต่สาบานได้ว่าเลิกกันไปแล้ว” ภาคินกัดฟันโกหก เพราะไม่อยากจะเสียสาวเจ้าไป
“ฮึก...เรากลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมเถอะค่ะ” เธอเสนอทางออก เพราะไม่ว่าจะโกรธและเกลียดอีกฝ่ายมากแค่ไหน แต่บ้านของเธอกับเขาก็อยู่ติดกันและยังไปมาหาสู่กันอยู่ตลอด บางทีการกลับไปยืนตรงจุดเดิมมันอาจจะเหมาะกว่าการต้องผูกมัดกันแบบนี้
“ไม่มีทาง!” ภาคินบอกอย่างไม่ยอม และเตรียมจะเข้าไปดึงร่างบางมากอดอีกครั้ง แต่อยู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออก
คลิก!
เธอไม่คิดเลยว่า...คนที่เคยกุมมือ คนที่เคยบอกรัก สุดท้ายจะแอบมีผู้หญิงอีกคนซุกซ่อนอยู่ แล้วยังหน้าด้านมาบอกว่าอยากจะแต่งงานและใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอ หึ! ต่อให้จะเคยรักขนาดไหน แต่หากเขายังไม่เลิกเจ้าชู้ เธอก็ขอจบทุกอย่างมันตรงนี้เลยดีกว่า
วันต่อมา...ประเทศไทย จากข่าวที่ดังแพร่สะพัดไปทั่วทั้งประเทศ ทำให้สื่อพากันออกตามหาทายาทคนดัง และทันทีที่ข่าววงในกระซิบบอกว่าภาคินจะลงเครื่องที่สนามบินนานาชาติเชียงใหม่เวลา 19:30 น. นักข่าวก็พากันไปปักหลักรอสัมภาษณ์กันอย่างคับคั่ง เพื่อจะสอบถามถึงสถานะของสาวเน็ตไอดอลคนดัง
“คุณภาคินมาแล้ว” นักข่าวหญิงหันไปบอกเพื่อนๆ ร่วมอาชีพ ทุกคนจึงพากันกรูเข้าไปหาหนุ่มหล่อทายาทคนดังทันที
“คุณภาคินคะ ขอสัมภาษณ์หน่อยได้ไหมคะ” นักข่าวสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่หนุ่มคนดังหยุดเดิน
“ครับ” ภาคินพยักหน้ารับอย่างงงๆ ตอนแรกตั้งใจเอาไว้ว่าจะตั้งโต๊ะแถลงข่าว แต่พอมาถึงสนามบินกลับเจอนักข่าวมากมายมาดักรอ
“ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่คะ ที่มีข่าวว่าคุณกำลังคบหากับเน็ตไอดอลชื่อดังของเชียงใหม่”
“หมายถึง?” ภาคินแสร้งทำเป็นเลิกคิ้วถามอย่างหยั่งเชิง
“คุณลัมภาค่ะ จากกรณีภาพถ่ายต่างๆ ที่กำลังเป็นที่สนใจอยู่ในตอนนี้” นักข่าวสาวคนเดิมถามต่อ
“ใช่ครับ ผมเคยคบหากับคุณลัมภาจริง แต่ว่าได้เลิกรากันไปแล้ว ส่วนภาพที่เห็นก็เป็นภาพเก่าครับ ซึ่งไม่รู้ว่าคนที่ปล่อยออกมามีจุดประสงค์ใด” ภาคินตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ
“เอ่อ...แล้วสถานะของคุณภาคินตอนนี้มีเจ้าของหัวใจหรือยังครับ?” นักข่าวเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะสองปีที่ผ่านมาแทบจะไม่มีข่าวของภาคินกับสาวคนใดเลย นอกเสียจากภาพหลุดที่ถูกปล่อยออกมาเมื่อหลายวันก่อน
“มีแล้วครับ” ภาคินพยักหน้าตอบ
“พอจะบอกชื่อได้ไหมครับ” นักข่าวชายยิงคำถามที่สาวๆ รอฟัง
“ผมขอแถลงข่าวครั้งเดียวตอนที่จะแต่งงานครับ” ภาคินตอบเสียงหนักแน่น สร้างความฮือฮาให้กับนักข่าวไปทั่ว
“คนนี้ตัวจริงใช่ไหมครับ”
“ครับ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมแอบรักมานาน ขอตัวก่อนนะครับ” ภาคินตอบก่อนจะเดินเลี่ยงไปขึ้นรถที่สิงขรขับมารอรับ โดยทิ้งบอมบ์ให้นักข่าวตามสืบต่อว่าสาวปริศนาคนนั้นคือใคร
ด้านลัมภาที่ตั้งใจจะเปิดเผยความสัมพันธ์ แต่ทว่า...มันกลับมีภาพของเธอและภาคินหลุดออกมาซะก่อน ทำให้คนที่มุ่งมั่นในตอนแรกเริ่มกลัวว่าสิ่งที่คาดหวังเอาไว้ จะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด กระทั่งได้เห็นภาคินให้สัมภาษณ์ผ่านทางไลฟ์สดเมื่อครู่ ก็ทำให้เธอทั้งเจ็บและช็อกจนทำอะไรไม่ถูกที่รู้ว่าอีกฝ่ายมีผู้หญิงที่รัก และเตรียมจะแต่งงานในเร็วๆ นี้
“ฮือๆๆๆ” ลัมภาปล่อยโฮออกจนสุดเสียง เธอเฝ้าหวังมาตลอดว่าวันหนึ่งภาคินจะยอมเปิดเผยสถานะของเธอให้ทุกคนรู้ แต่ไม่ใช่แบบนี้ แบบที่เคยคบหาและได้เลิกรากันไปนานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่)