พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 259

เฉียวอี้ใช้ไม้นี้ได้อย่างโหดเหี้ยมมาก คนพวกนั้นถึงกับหน้าชื่นอกตรม โค้งคำนับฉันแล้วบอกลา เดินออกทีละคนๆเป็นแถวยาวเหยียด ฉันแอบมองจากขอบหน้าต่างลงไป ผู้จัดการพวกนั้นเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างเซื่องซึมกันหมด

ฉันถอนหายใจ “เห้อ”

“เป็นไร?” เฉียวอี้เข้ามาใกล้แล้วกอดคอฉัน “ถอนหายใจทำไมอ่ะคนสวย?”

“ฉันเดาว่า ตอนนี้ฉันได้ทำให้ผู้บริหารระดับสูงทั้งบริษัทไม่พอใจกันหมดแล้ว”

“ถึงเธอจะไม่ทรมานพวกเขา พวกเขาก็ไม่รู้สึกขอบคุณเธอหรอก”

“แต่อย่างน้อย ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาไม่พอใจไง”

“จะไปกลัวอะไร จะทำให้ไม่พอใจหรือไม่ พวกเขาก็ปฏิบัติต่อเธอแบบนั้นอยู่ดี” เฉียวอี้ตบไหล่ฉันอย่างแรง “วางใจเถอะ ยิ่งเธอร้ายกับพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็จะยิ่งเชื่อฟังเธอมากแค่นั้น นี่แหละคือสิ่งที่ประธานบริษัทควรปฏิบัติต่อพนักงาน”

“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ไง?”

“ฉันเห็นพ่อฉันบริหารบริษัทมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก ได้รับอิทธิพลที่ได้เห็นและได้ยินอยู่ประจำ จึงทำให้รู้อะไรบ้างนิดหน่อย”

“เฉียวอี้ เธอจะไปบริหารบริษัทแทนพ่อของเธอในเร็วๆนี้แล้วใช่ไหม เธออย่างทิ้งฉันไปนะ”

“บ้า รอให้เธอเรียนรู้ที่จะจัดการ ฉันก็จะแต่งงานแล้ว ตีให้ตายยังไงฉันก็ไม่เข้าบริษัทพ่อฉันเด็ดขาด ถ้าฉันถูกเขาควบคุม จะให้ฉันใช้ชีวิตยังไง”

“เธอจะแต่งงานงั้นเหรอ? แต่งงานกับใคร?”

“ฉินกวนไง!”

ฉันตะลึงตกใจมาก รีบหันไปมองตาหล่อน นี่กำลังพูดความจริงหรือกำลังล้อเล่นกันอยู่กันแน่

“พวกเธอถึงขั้นคุยเรื่องแต่งงานกันแล้วเหรอ? หรือว่าเป็นเพียงความต้องการของเธอแค่ฝ่ายเดียว?”

“ดูเธอพูดสิ ฉันดูไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉินกวนดีกับฉันมาก เมื่อไม่กี่วันก่อนยังบอกจะวาดภาพให้ฉันอยู่เลย”

“ภาพอะไร?”

“ก็ภาพเปลือยน่ะสิ เธอว่าดีไหม?”

“ฉันกลัวเธอจะทำให้ฉินกลัวตกใจกลัวจนหนีไปมากกว่า”

“ฮ่าๆๆๆ” หล่อนหัวเราะตัวโก่ง “เธอคิดว่าฉินกวนไม่เคยเห็นโลกภายนอกมาก่อนอย่างงั้นเหรอ? แต่ว่า” หล่อนกอดคอฉันไว้แน่น เกือบทำให้ฉันหายใจไม่ออก “ฉันชอบฉินกวนมากจริงๆ ในบรรดาคนที่ฉันเคยคบ เขาคือคนที่ฉันชอบมากที่สุด มีเสน่ห์สุดๆ”

ฉันรู้แล้วล่ะ ไม่งั้นฉินกวนคงไม่อยู่ในความรักของหล่อนได้นานขนาดนี้หรอก พอฉันหันตัวเองกลับมาจากหน้าต่าง จู่ๆเฉียวอี้ก็หุบยิ้มทันที ทำฉันงงงันไปหมด

“เป็นไรไป?”

“เซียวเซิง เมื่อวานฉันเห็นรถของสีชิงชวนขับมารับเซียวซือที่บริษัทด้วย”

ฉันมองหล่อนอย่างเหม่อลอย “แล้วไงอ่ะ?”

“สีชิงชวนหน้าไม่อายคนนั้น ยังไปมาหาสู่กับเซียวซืออยู่”

“อ้อ” ฉันก้มหัวลง หล่อนจับคางฉันให้เงยหน้าขึ้น “อ้อ มันหมายความว่าไง?”

“ไปมาหาสู่กันก็เรื่องของเขา ฉันจะทำอะไรได้?”

“เธอเป็นภรรยาคนแรกที่แต่งเข้าบ้านนะ ภรรยาเอกเลยนะ เธอเอาอำนาจออกมาใช้หน่อยได้ไหม?”

“อย่าให้ฉันต้องไปจับชู้อีกเลยนะ เธอลืมเรื่องที่เธอเอาก้อนอิฐไปทุบท้ายทอยเขาในคราวที่แล้วแล้วเหรอ?”

“จับชู้ไม่ใช่เรื่องง่าย เซียวซือมีแผนสกปรกมากมาย สีชิงชวนก็ผีเข้าผีออก ฉะนั้นเธอต้องจับสีชิงชวนไว้ให้แน่นๆ ทำให้เขาไปจากเธอไม่ได้”

“ขืนเธอยังพูดต่ออีก เหมือนมันจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กมากเท่าไหร่แล้วนะ”

“ช่างมันเหมาะไม่เหมาะ ได้ผลก็พอ”

“นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ”

“ก็เพราะมันเป็นโรงพยาบาลไงถึงน่าสนใจ อยู่แต่ในบ้านแล้วจะแสดงความรักกันได้ไง? อ้อ ใช่แล้ว ชุดนางพยาบาลล่ะเป็นไง ตอนนี้มีชุดวาบหวิวแบบใหม่ออกมา ทำเลียนแบบเป็นชุดนางพยาบาล อยากได้แบบโรคจิตแค่ไหนมีหมด” เวลาที่เฉียวอี้ยิ้มมันดูโรคจิตมากกว่า พูดจบก็หายวับไปกับตาเลย ฉันเรียกยังไงก็ไม่ได้ยิน

ฉันรู้สึกว่า ถ้าหากทำตามที่เฉียวอี้บอก จะทำให้เรื่องแย่ไปกว่าเดิม ครึ่งชั่วโมงต่อมาเฉียวอี้ก็กลับมา ปิดประตูอำเภอใจ จากนั้นก็สะบัดชุดนอนออกจากถุงที่อยู่ในมือหล่อนมาโชว์ให้ฉันดู

“แท๊นแท่นแท๊นแถ่น!” หล่อนโชว์ผ้าอันน้อยนิดที่น่าสงสารให้ดู

บอกว่าเป็นชุดนอน ความจริงก็คือชุดกระโปรงสายเดี่ยว เป็นผ้าไหมสีขาวที่บางมากๆ คิดว่าแค่ใช้มือดึงเบาๆก็สามารถฉีกขาดได้แล้ว

“ชุดนางพยาบาลล่ะ?” ฉันดูไม่ออกเลยว่ามันเหมือนชุดนางพยาบาลตรงไหน

“อันนี้!” หล่อนหยิบหมวกนางพยาบาลที่เป็นเนื้อผ้าเดียวกันยื่นให้ฉัน “สวมอันนี้ซะ แล้วก็เปลี่ยนชุดนอนมาใส่ ก็จะกลายเป็นนางพยาบาลที่เซ็กซี่สวยเตะตาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“นางพยาบาลที่ไหนเขาใส่กันแบบนี้ เธออย่าใส่ร้ายป้ายสีนางฟ้าชุดขาวคนอื่นเขาเลยนะ!”

“บอกแล้วไงว่าเป็นสิ่งล่อใจในเครื่องแบบคอสเพลย์” หล่อนยังดื้อดึงที่จะยัดเสื้อผ้าใส่มือฉัน “จำไว้ คืนนี้ถ้าสีชิงชวนมา เธออย่าตื่นเต้นเกินไป จากนั้นก็เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุดนี้มาใส่ นอนลงบนเตียงด้วยท่านี้นะ”

หล่อนขึ้นมานอนบนเตียงผู้ป่วยของฉัน นอนตะแคงแล้วใช้มือยันหัวเอาไว้ “เวลาที่ผู้หญิงนอนแบบนี้ จะเผยให้เห็นถึงเส้นโค้งรูป S ได้ดีที่สุด อีกอย่างหุ่นเธอเซ็กซี่ซะขนาดนี้ สีชิงชวนจะต้องเลือดกำเดาไหลอย่างแน่นอน”

“เธอบ้าไปแล้ว”

“เซียวเซิง ตั้งสติให้ดี” เฉียวอี้จับแก้มฉัน “เธอทำได้อยู่แล้ว เธอทำได้!”

ฉันเอาเสื้อผ้ายัดใส่ใต้ผ้าห่ม “เธอรีบไปที่บริษัทได้แล้ว มีงานกองใหญ่รอให้เธอไปทำอยู่นะ!”

“ได้ๆๆ ฉันไปแล้วนะ” เฉียวอี้เดินไปถึงประตูแล้วหันมาทำตาปิ๊งใส่ฉัน “เซียวเซิง สู้ๆนะ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะ!”

ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะทำหน้าที่ที่เฉียวอี้ได้มอบหมายให้ฉันได้สำเร็จไปด้วยดีหรอกนะ อีกอย่าง แม้ว่าฉันจะใช้เรือนร่างทำให้สีชิงชวนหลงรักฉันได้ แล้วมันยังไงอ่ะ?