พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 86

ฉันปวดท้องมาก ฉันพิงราวจับไว้เพื่อประคองร่างกายตัวเอง หน้าเขาแดงนิดหน่อย เหมือนว่าเรื่องเมื่อกี้จะทำให้เขาตกใจ

“ทำไมคุณต้องตื่นเต้นขนาดนั้น?” จู่ๆ ฉันก็คิดว่าสีชิงชวนที่เป็นแบบนี้ดูแบ๊วๆ ไงก็ไม่รู้ ไม่เหมือนคนก่อนที่มีท่าทางดุดันโหดเหี้ยม

“ผมกลัวคุณมาตายที่บ้านผม” เขาขมวดคิ้วมองฉัน “ยังไม่กลับไปอาบน้ำอีก”

“สีชิงชวน ฉันขออะไรคุณอย่างหนึ่งได้ไหม?”

“ไม่ได้” เขาปฏิเสธฉันอย่างไร้เยื่อใย

ฉันเดินตามเขาดูสีหน้าเศร้าสร้อย “ฉันไม่มีผ้าอนามัย คุณหามาให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

“ผมจะหามาให้คุณยังไง?”

“ล่างเชิงเขาบ้านคุณมีร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงอยู่ คุณช่วยไปซื้อให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

เขาหันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็วจนฉันเกือบจะชนเขาและตกบันได

“คุณให้ผู้ชายอย่างผมไปซื้อผ้าอนามัยให้คุณเนี่ยนะ?”

“ฉันปวดท้องมากเลย” ฉันพูดด้วยเสียงสะอื้น

“แล้วเกี่ยวไรกับผม?” เขาเดินจ้ำอ้าวขึ้นชั้นบนไปอย่างไม่มีความเป็นคน แต่ฉันปวดท้องจนไล่ตามเขาไม่ทันจึงทำได้เพียงลากสังขารตามไปอย่างช้าๆ

ตอนฉันไปถึงชั้นบน เขาก็คงเข้าห้องไปแล้วล่ะมั้ง

ฉันเดินไปถึงหน้าประตูห้องของตัวเอง แต่กลับพบว่าเขายังยืนอยู่หน้าห้องฉัน คิ้วเขาขมวดกันเป็นปมจนเหมือนลูกบอลอย่างไรอย่างนั้น “บ้านใหญ่ขนาดนี้ แค่ผ้าอนามัยห่อเดียวก็ไม่มีเหรอ?”

“งั้นคุณไปยืมพี่สะใภ้ใหญ่ ไม่ก็พี่สะใภ้รองให้หน่อยสิ”

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อหู ฉันที่เพิ่งพูดจบไปก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะเหมือนกัน

“หรือจะเป็นพวกเสี่ยวถิงก็ได้ พวกเธอก็น่าจะมี” เสี่ยวถิงเป็นลูกสาวของคนสวนในบ้านตระกูลสี เธออาศัยและทำงานอยู่ที่นี่

เขาเลิกคิ้วอีกข้างขึ้น ใช่ แบบนี้ก็ไม่ค่อยเหมาะเหมือนกัน

ยืมไม่ได้ งั้นมีทางเดียวก็คือไปซื้อ

ช่างเถอะ พูดกับเขาไปก็เสียแรงเปล่า สีชิงชวนไม่ได้เป็นคนที่เห็นอกเห็นใจคนอื่นอยู่แล้ว ฉันเปิดประตูห้องตัวเองออก ใส่เสื้อผ้าแล้วไปซื้อเองยังจะดีซะกว่า!

ตอนที่กำลังจะเดินเข้าไป น้ำเสียงขุ่นเคืองของสีชิงชวนก็ดังขึ้นด้านหลังของฉัน “ยี่ห้ออะไร?”

ฉันหมุนตัวกลับไปอย่างประหลาดใจ “ฉันเอาแบบบางพิเศษ แล้วก็มีปีกด้วย”

“มีปีกคืออะไร”

“ก็คือตอนมันกางออกมาจะมีปีกเพิ่มสองอัน ทำให้ไม่ไหลออกไปด้านข้าง”

เขาขมวดคิ้ว “พวกผู้หญิงนี่ยุ่งยากจริง”

“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งยากแบบนี้หรอก”

“แล้วตกลงยี่ห้อไหน”

“ยี่ห้ออะไรก็ได้”

“งั้นผมต้องซื้อแบบไหน?”

“แบบมีปีก แล้วก็บางพิเศษ”

“มียี่ห้อเดียวเหรอที่มี”

“หลายยี่ห้อเขาก็มีหมดแหละ”

“เซียวเซิง” สีชิงชวนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ยี่ห้อไหนก็ได้ แล้วแต่” ฉันปวดท้องมากจึงผลักประตูเข้าไปแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ “ฉันจะอาบน้ำหน่อย”

ฉันยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำ เมื่อสายน้ำอุ่นๆ รดใส่ตัว ร่างกายของฉันก็กลับมาอบอุ่นอีกครั้ง สมองจึงมีแรงคิด

ฉันนึกไม่ออกเลยว่าท่าทางของสีชิงชวนจะเป็นยังไงตอนที่เขาซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน?

คงจะเป็นฉากที่ยิ่งใหญ่อลังการมาก เขามีชื่อเสียงขนาดนั้น แถมยังขึ้นปกนิตยสารอยู่บ่อยๆ ทั้งเมืองฮวานี่ไม่มีใครไม่รู้จักเขา โดยเฉพาะเหล่าสาวๆ ทั้งหลาย

ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มานั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ตอนที่ฉันกำลังเป่าผมอยู่นั้น สีชิงชวนก็กลับมาพอดี

ในมือเขาถือถุงพลาสติกอยู่หนึ่งถุง จากนั้นก็เดินเข้ามาเพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงในห้องนอน เขาพลิกถุงพลาสติกแล้วเทของที่อยู่ในนั้นออกมาทั้งหมด ผ้าอนามัยที่อัดเต็มไปทั้งถุงทำให้ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจ

“คุณซื้อมาทำไมเยอะแยะ?”

“คุณจะให้ผมค่อยๆ ยืนเลือกอยู่ที่นั่นเหรอ?” เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “ทำไมพนักงานร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงนั่นถึงมีแต่ผู้หญิง?”

“ทำไมถึงเป็นผู้หญิงไม่ได้?”

ฉันแงะขอบลิ้นชักหัวเตียงพลางนั่งใจลอย เฉียวอี้เดาออกแล้วว่าเป็นฉัน

“สีชิงชวนไปซื้อผ้าอนามัยให้เธอเหรอเนี่ย ช็อกโลกสุดๆ ไปเลย”

ฉันว่ามันน่าจะเรียกว่าเรื่องไม่คาดฝันถึงจะถูก เมื่อคืนเขาดูไม่เต็มใจขนาดนั้น แล้ววันนี้ทุกคนยังจะรู้เรื่องนี้อีก เขาต้องแล่เนื้อฉันแน่ๆ

ฉันพูดด้วยความรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก “เฉียวอี้ ฉันไปอยู่บ้านเธอสักสองสามวันนะ”

“ทำไม”

“อย่าถามเลยว่าทำไม ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“ให้ฉันไปรับไหม?”

“เดี๋ยวฉันไปเอง” ฉันวางสายเฉียวอี้ลง จากนั้นก็รีบเก็บสัมภาระตัวเองทันที จะให้ล้างหน้าแปรงฟันตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

สีชิงชวนชอบคิดเล็กคิดน้อยจะตาย ฉันทำเขาขายหน้าครั้งนี้ เขาต้องไม่ยอมรามือจากเรื่องนี้ง่ายๆ แน่ หลบหน้าเขาไปสักสองวันดีกว่า

ถือว่าฉันยังโชคดีที่ฉันเก็บสัมภาระเสร็จแล้วเขาก็ยังไม่โผล่มา วันนี้เขาไม่อยู่บ้านเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ มันช่างดีจริงๆ เลย

ฉันรีบถือถุงหนีออกมาจากห้องทันที วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ทุกคนจึงไม่ได้ตื่นเช้า มีเพียงป้าสวีที่เห็นฉันเข้าแล้วถามขึ้น “คุณนายสามคะ วันนี้มีบะหมี่หอยหวาน เดี๋ยวป้าไปตักมาให้นะคะ หน่อไม้ดองอร่อยมากเลยค่ะ”

ฉันก็อยากกินอยู่หรอกนะ แต่จะทำไงได้ ถ้าสีชิงชวนเห็นฉันเข้า เขาต้องฉีกทึ้งฉันเป็นชิ้นๆ แน่

ฉันแอบไปขับรถ ตระกูลสีให้รถฉันใช้คันหนึ่ง ฉันเลือกมาคันหนึ่งที่มีโปรไฟล์ต่ำสุด สีชิงชวนเคยเยาะเย้ยฉันด้วยล่ะ เขาบอกว่าคุณป้าที่ไปซื้อกับข้าวยังขับรถหรูกว่าฉันเยอะ

ฉันขับไปถึงบ้านเฉียวอี้อย่างรวดเร็ว เธอยืนต้อนรับฉันอยู่หน้าประตูบ้านด้วยสีหน้ายับยู่ยี่และหัวที่รกรุงรัง แถมยังใส่ชุดนอนอีกต่างหาก

“ทำไมเธอทำอย่างกับมาหลบภัยเลย?” เธอหาวหวอด “พ่อแม่ฉันไปรัสเซียพอดีเลย คงไม่อยู่บ้านไปหลายอาทิตย์ ดีเลยที่เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน”

เธอรับกระเป๋าเดินทางของฉันไป “เธอย้ายมาหมดบ้านเลยเหรอ?”

“ฉันวางแผนว่าจะอยู่นานๆ”

“นานแค่ไหน?”

“จนกว่าการแต่งงานระหว่างฉันกับสีชิงชวนจะจบลง”

“เธอทำอะไรไว้กับเขา ทำไมต้องกลัวขนาดนี้?”