พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 250

การทดสอบพิษในครั้งที่สองของเธอประสบความล้มเหลว เธอโดนพิษของดอกลำโพงเล่นงานเข้าเต็ม ๆ ตอนนี้เธอได้ทำการทดสอบพิษครั้งที่สามแล้ว และพิษทั้งสองชนิดก็กำลังลุกลามไปทั่วร่างกายของเธอ ใบหน้าอันงดงามขนาดเท่าฝ่ามือเปลี่ยนเป็นซีดขาวราวกับกระดาษ ขาของเธอรู้สึกอ่อนแรงจึงทำให้เธอล้มลงบนพื้นพรมในทันที

เธอรู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อไหลไปทั่วทั้งหน้าผาก และการมองเห็นของเธอก็เริ่มไม่ชัดเจน เซี่ยซีหว่านยืดปลายนิ้วที่สั่นเทาของเธอออกไปเปิดตำราทางการแพทย์ที่แม่ของทิ้งเอาไว้ให้เธออย่างรวดเร็ว เธอเปิดไปที่หน้าสุดท้าย

หน้าสุดท้ายเขียนไว้ว่าพิษสู้ด้วยพิษ จงใช้เลือดเป็นยา

ปกติแล้วถ้าเธอทำการทดสอบพิษครั้งที่สาม อย่าว่าแต่ช่วยชีวิตคุณชายลู่เลย เธอคงจะตายก่อนเขาเป็นแน่ แต่หน้าสุดท้ายของตำราทางการแพทย์เล่มนี้ได้เขียนถึงวิธีการฝังเข็มโบราณที่ลึกลับมากซึ่งก็คือการปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำ ซึ่งเป็นการนำเลือดจากหัวใจของตนเองไปช่วยชีวิตผู้อื่น

เทคนิคชีวิตแลกชีวิตเป็นเทคนิคต้องห้ามที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น เธอและลู่จื่อเซียนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่พวกเราไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอไม่คิดว่าตำราทางการแพทย์ที่แม่ทิ้งไว้จะเขียนเทคนิคที่ท้าทายเช่นนี้ไว้ด้วย

เซี่ยซีหว่านหยิบเข็มทองคำขึ้นมาและปักลงบนจุดฝังเข็มของเธอเพื่อปกป้องชีพจรหัวใจของเธอไว้ชั่วคราว

ขณะเดียวกันนั้นเสียงทุ้มต่ำอันมีเสน่ห์น่าดึงดูดราวกับแม่เหล็กของลู่หานถิงก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก เขากำลังเรียกเธอว่า “หว่านหว่าน ! หว่านหว่าน !”

เซี่ยซีหว่านรีบเก็บเข็มทองคำและตำราทางการแพทย์อย่างรวดเร็ว เธอมองเข้าไปในกระจก ตอนนี้ใบหน้าของเธอซีดขาวราวกับกระดาษ เธอรีบหยิบลิปสติกออกมาทาบาง ๆ ที่ริมฝีปากและแก้มของเธอในทันที แบบนี้ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย

เซี่ยซีหว่านเดินออกไปหาลู่หานถิง

ลู่หานถิงเพิ่งกลับมา เขาไม่เห็นเธอ ตอนนี้ร่างสูงโปร่งกำลังเดินหาเธออยู่

เธอไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนมา แต่เขาน่าจะรีบวิ่งกลับมา เซี่ยซีหว่านเห็นว่ารองเท้าข้างหนึ่งของเขาหลุด และเขาไม่รู้ตัวเลยสักนิด

หว่านหว่าน !

หว่านหว่าน !

เขาเรียกหาเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ถ้าเธอหายไปจริง ๆ เขาจะมองหาเธอไปทั่วแบบนี้ไหม ถ้าเขาหาเธอไม่พบ เขาจะคลั่งราวกับคนบ้าหรือเปล่า

ไม่มีทาง

เธอไม่มีวันทิ้งเขา เพราะคนที่ถูกทิ้งคือคนที่เจ็บปวดที่สุด

คุณชายลู่ของเธอถูกแม่ทิ้งไปครั้งหนึ่งแล้ว เธอจะทิ้งเขาเป็นครั้งที่สองได้อย่างไร?

เธอทำได้เพียงเลือกที่จะเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเท่านั้น

เซี่ยซีหว่านมองไปที่เขา เธอเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอและพูดอย่างนุ่มนวลว่า “คุณชายลู่คะ คุณหาฉันอยู่หรือเปล่าคะ ฉันอยู่ที่นี่แล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ร่างสูงโปร่งของลู่หานถิงก็แข็งทื่อในทันที เขาหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเธอ เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หว่านหว่านครับ คุณไปไหนมา ผมนึกว่าคุณจากผมไปแล้ว”

เซี่ยซีหว่านยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกมาลูบหลังเขาราวกับกำลังเกลี้ยกล่อมเด็ก เธอพูดว่า “คุณชายลู่ ฉันไม่ได้ไปไหนสักหน่อย เมื่อครู่นี้คุณไปไหนมาคะ?”

ลู่หานถิงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ จากนั้นก็ยื่นสิ่งที่เขาห่อหุ้มไว้ในมุมเสื้อของเขาให้กับเธอ และพูดว่า “หว่านหว่าน คุณดูนี่สิ”

เซี่ยซีหว่านก้มลงดู ปรากฎว่าเขาใส่อะไรบางอย่างไว้ที่มุมเสื้อของเขา ตอนนี้เขาค่อย ๆ หยิบมันออกมาด้วยมือใหญ่ทั้งสองข้าง จากนั้นก็ยื่นมันให้กับเธอ ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ และพูดว่า “หว่านหว่าน คุณอยากได้รังนกมาตลอดใช่ไหมครับ รังนกนี้มีไข่อยู่สามฟอง พวกเรามาฟักไข่ให้เป็นลูกนกตัวน้อยด้วยกันเถอะครับ”

เขามีรังนกอยู่ในมือ ปรากฏว่าเมื่อครู่นี้เขาเพิ่งออกไปปีนต้นไม้เพื่อเอารังนกมาให้เธอ

เขาจะพยายามตกหลุมรักที่แห่งนั้นเพื่อเธอ

เซี่ยซีหว่านรีบลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำตาของเธอกำลังจะไหลออกมา เธอพูดว่า “นั่นมันต่างกัน นั่นมันต่าง…”

ลู่หานถิงดึงเธอเข้ามา มือใหญ่ทั้งสองข้างจับไหล่ของเธอแน่น ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขากลายเป็นสีแดงก่ำ และพูดว่า “มันต่างกันตรงไหนรับ ตรงไหนที่คุณคิดว่ามันแตกต่างกันอย่างนั้นเหรอครับ?”

เซี่ยซีหว่านพยายามผลักเขาออกไป และพูดว่า “เพราะ...เพราะฉันเบื่อแล้วค่ะ ฉันเองก็รู้สึกเหนื่อยด้วย ฉันไม่กล้าที่จะอยู่กับคุณไปทั้งชีวิตแล้ว ถ้าคุณรักษาอาการป่วยของคุณไม่ได้ ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาไปกับคุณ ฉันไม่ต้องการให้โลกของฉันหมุนอยู่รอบตัวคุณอีกแล้ว อีกอย่างฉันยังเป็นวัยรุ่น ชีวิตของฉันไม่ควรหยุดอยู่แค่ตรงนี้ !”

เธอพูดตะโกนคำที่โหดร้ายเหล่านั้นออกมา หลังจากที่เธอพูดจบ บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบสงบ ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองคนเท่านั้น

ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงเปลี่ยนเป็นสีแดง นิ้วเรียวยาวของเขาบีบลงบนไหล่ของเธอแน่น และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นการมาฮันนีมูนในครั้งนี้หมายความว่ายังไงครับ การที่คุณมาทำดีกับผมแบบนี้มันหมายความว่ายังไงครับ คุณแค่ล้อเล่นกับผมจริง ๆ ใช่ไหมครับ และตอนนี้คุณรู้สึกเบื่อแล้ว คุณก็จะทิ้งผมไปอย่างนั้นเหรอครับ?”

“ใช่แล้วค่ะ !”

เซี่ยซีหว่านใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีผลักเขาออกไป

ลู่หานถิงก้าวถอยหลังอย่างลำบากใจ เขาจ้องเธอด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

เซี่ยซีหว่านไม่กล้าอยู่ต่อ เธอหันหลังและเตรียมตัวจะออกไป

หลังจากที่เธอก้าวออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เสียงที่ทุ้มต่ำอันแข็งกร้าวของเขาก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอว่า “หยุดเดี๋ยวนี้ !”

เซี่ยซีหว่านตัวแข็งทื่อ เธอหันกลับมาและต้องเบิกตากว้างในทันที เพราะลู่หานถิงมีปืนอยู่ในมือ เขากำลังเล็งปืนมาที่เธอและปากของกระบอกปืนกำลังจ่อมาที่หัวของเธอโดยตรง