พ่ายรักนางบำเรอ นิยาย บท 1

‘พะพาย’ หญิงสาวตากลมโต ผมดำยาวสวยถึงกลางหลัง พร้อมเรือนร่างเพียวบาง ผิวขาวละเอียด ต้องจากบ้านนอกที่อยู่เหนือสุดในประเทศไทยเข้าเมืองกรุงเพื่อมาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชื่อดัง เพื่ออนาคตที่สดใสของเธอและครอบครัว เธออาศัยอยู่อพาร์ทเม้นท์เก่าๆ แห่งหนึ่งในย่านมหาวิทยาลัยที่เธอมาเรียน

ตอนนี้เธอก็เรียนจบปีหนึ่งเรียบร้อยแล้ว กำลังจะขึ้นปีสองในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวของเธอ จึงได้ทำงานพาร์ทไทม์ของเธออย่างเต็มที่ เดิมแล้วเธอทำงานอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้กับมหาวิทยาลัย หลังจากที่ได้หยุดยาวช่วงปิดเทอมเธอจึงได้ทำอาชีพเสริมเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับชื่อดังในย่านนั้นเช่นเดียวกัน

กลางวันเธอจะทำงานงานร้านกาแฟตั้งแต่แปดโมงถึงห้าโมงเย็นและหลังจากนั้นช่วงหนึ่งทุ่มถึงเที่ยงคืนเธอจะต้องทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในผับ ถึงเธอจะไม่ชอบงานในผับแต่เธอก็ยังต้องทำเพราะรายได้แต่วันนั้นสามารถทำให้เธอสามารถซึ้ออาหารมื้อประหยัดได้หลายมื้อ ตลอดเวลาช่วงสามเดือนนี้ เธอจะกลับบ้านไปหาพ่อและแม่ แต่ก็ตัดสินใจบอกท่านทั้งสองว่าจะไม่กลับเพราะอยากเก็บเงินสักก้อนเผื่อเวลาฉุกเฉินไว้และจะได้มีเงินเก็บในอนาคต แต่ก็ยังโอนเงินจำนวนหนึ่งส่งที่บ้านให้ใช้ยามเวลาขัดสนเช่นเดียวกัน

นี่ก็เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เธอมาทำงานที่ผับแห่งนี้ การทำงานเธอค่อนข้างจะราบรื่นไปด้วยดี เพราะผู้จัดการสาวสองนั้นคอยดูแลเธอและสอนงานเธอ ติดแต่เพียงแต่พวกคนรวยเวลาที่เสิร์ฟจะชอบแต่งเนื้อต้องตัวเธอแต่เขาเพียงจะหยอกล้อกับเธอเท่านั้น เธอจึงไม่ได้หวงตัวอะไรมากถ้ามันไม่มากเกินไปเธอ เธอก็จะปล่อยผ่าน เพราะงานนี้เธอทำใจไว้แล้วว่ามันจะต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

และนี่ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องมาทำงานเฉกเช่นเดิม

“สวัสดีค่ะ เจ๊ลิลลี่ พะพายมาเข้างานแล้วค่ะ” เธอกล่าวทักทายผู้จัดการสาวสองของเธออย่างเป็นกันเอง

“สวัสดีจ้ะ สาวน้อยพะพาย ทำไมวันนี้เข้างานเร็วจัง??”

“วันนี้รถไม่ติดค่ะ พะพายเลยมาถึงเร็ว” เธอจะต้องนั่งรถเมล์ที่ทำงานร้านกาแฟจากสถานีหนึ่งมายังสถานีหนึ่งเพื่อมาทำงานต่อที่แห่งนี้ แต่โชคดีที่ผับนี้ห่างจากที่พักเธอไปเพียงแค่สองซอยเท่านั้นเธอจึงสามารถประหยัดค่ารถและเดินกลับหอพักได้

“จ้า ไปกินข้าวกินปลาแล้วเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าทำงานนะ วันนี้ทางร้านมีแขกคนสำคัญ อุ้ยไม่ใช่แขกสิ แต่เขาเป็นหุ้นส่วนของร้านเพียงแต่ไม่ค่อยปรากฏตัวเท่านั้น วันนี้เขาจะมาดูผับ รบกวนหนูพะพายไปเสิร์ฟที่ห้องวีวีไอพีด้วยนะจ้ะ”

“แต่พะพายไม่เคยเสิร์ฟในห้องวีวีไอพีเลยค่ะ มันจะดีเหรอคะ??”

“ดีสิจ้ะ หนูเรียนรู้งานเร็ว ไม่มีต้องกังวลอะไรหรอกจ่ะ”

“ถ้าเจ๊มั่นใจว่าหนูทำได้ หนูก็เชื่อว่าหนูทำได้เช่นกันค่ะ”

“ดีมากสาวน้อยของเจ๊ กินข้าวกินปลาเสร็จแล้วไปจัดเตรียมห้องให้ดีเปิดแอร์เย็นๆ ไว้นะ พี่ไม่รู้ว่าคุณมาร์ชกับเพื่อนของเขาจะมาเมื่อไหร่ ช่วงที่รอเขาหนูก็มาช่วยเสิร์ฟที่ชั้นหนึ่งก่อนก็แล้วกัน”

“ได้เลยค่ะเจ๊”

หญิงสาวได้รับคำสั่งงานของวันนี้ก็เดินไปหลังร้านเพื่อกินข้าวกินปลาหลังจากนั้นก็รีบไปเปลี่ยนชุดตามสไตส์ของร้าน ผับที่นี่ดีมากมีอาหารเย็นและอาหารดึกให้พนักงานฟรี เธอจึงประหยัดค่าข้าวต่อเดือนได้อีกหลายมื้อเลยล่ะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน