พ่ายรักนางบำเรอ นิยาย บท 3

3 /228

หลังจากที่เขาได้ข้อมูลของเธอเรียบร้อยแล้ว ตกเย็นเขาก็ขับรถไปยังที่พักของเธอทันที จริงๆ เขาจะมาหาหญิงสาวตั้งแต่ที่ได้รับข้อมูลจากบอดี้การ์ดของเขาแล้วล่ะ แต่เธอต้องทำงานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งจนถึงห้าโมงเย็น เขาจึงรอให้หญิงสาวเลิกงานก่อนค่อยมาทำการตกลงกับเธอ

“เธอเสร็จฉันแน่ พะพาย บังอาจทำให้ฉันต้องขายหน้า”

รถสปอร์ตแลมโบกินี่สีดำจอดสนิทอยู่ที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ พร้อมกุญแจเข้าห้องของหญิงสาว

ทำไมเขาจึงได้กุญแจของห้องเธอนะเหรอ ก็เพราะอำนาจเงินยังไงล่ะ

แอดดดดด!!!

เขาค่อยๆ เปิดประตูและนั่งรอที่ห้องที่ห้องของหญิงสาว ระหว่างที่นั่งรอ เขาก็สังเกตุรอบๆ ห้อง ปรากฏว่า ภายในห้องของเธอนั้นมีเพียงแค่เตียงนอน ตู้เสื้อผ้าเก่าๆ น่าจะเป็นของอพาร์ทเม้นท์ที่เธออยู่ มีมุมอ่านหนังสือเล็กๆ อยู่หน้าระเบียง มีกาต้มน้ำร้อน และมาม่าเต็มไปหมด ‘เธออาศัยอยู่ในห้องแคบๆ เท่ารูหนูได้ยังไงกัน??”

“น่าสมเพชสิ้นดียังต้องกินมาม่าประทังชีวิตอีก คงจะลำบากมากจริงๆ สินะ??”

แต่เขาก็ไม่ได้แคร์มาก เพราะว่าสิ่งที่เขาต้องการนั้นแค่ตัวของเธอเท่านั้นแหละ

เขาเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่มุมอ่านหนังสือของเธอ พร้อมเหลือบมองดูนาฬิการุ่นอันลิเต็ดสุดแพงของเขาเพื่อดูเวลา

“นี่ก็เป็นเวลาเลิกงานของเธอแล้วสินะ อีกไม่นานเธอคงจะกลับมา”

เขานั่งรอและยิ้มอย่างมีชัยชนะ เมื่อทุกอย่างที่เขาต้องการมันสุดแสนจะง่ายดาย เหมือนทุกอย่างที่เขาจะต้องได้นั่นมันอยู่ในกำมืออยู่แล้ว เพียงแค่ต้องรอเวลา

17.45 น.

แกร๊กกก!!! แอด!!!

หญิงสาวค่อยๆ เปิดประตูเข้าในห้องของตัวเองอย่างคุ้นเคย วันนี้เธอไม่ค่อยเหนื่อยมากเพราะว่าวันนี้เธอไม่ต้องทำงานที่ผับต่อ ช่างเป็นวันที่แสนเบื่อของเธออีกวัน เธอจะต้องพักงานอีกหนึ่งเดือนกว่าจะได้ทำงานที่ผับต่อ เพราะฉะนั้นวันนี้เธอจะเปิดอินเตอร์เน็ตดูและจะหาสมัครงานพาร์ทไทม์อีกสักหนึ่งงานระหว่างที่รอกลับไป เพราะเธอนั้นแอบเสียดายที่ไม่ได้ทำงานที่ผับนั้นตั้งหนึ่งเดือน เพียงแค่เธอทำงานไม่กี่วันก็ทำให้กระปุกออมสินของเธอนั้นเกือบจะเต็มแล้ว ‘หางานทิปดีๆ แบบนี้ได้จากที่ไหนอีกนะ เห้อ!!!’

เธอค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องและแขวนกระเป๋าของเธอตรงข้างประตู ถอดรองเท้าวางไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย และหันหน้าเดินเข้ามาในห้อง แต่จู่ๆ เธอก็พบกับชายหนุ่มเมื่อคืนที่เธอไม่อยากเจอหน้าเขาอีก แต่สิ่งที่หน้าตกใจมากกว่าคือ เขามาอยู่ในห้องเธอได้อย่างไร

“คุณ!!! คุณเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง??”

“หึ ก็ไขกุญแจเข้ามานะสิ”