พ่ายรักนางบำเรอ นิยาย บท 2
เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นกันก็ทำให้เธอนั้นโมโหจนสติขาด และใช้มือของเธอตบเข้าไปที่หน้าของชายหนุ่ม ที่ชื่อว่ามาร์ช
“หึ เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน” ชายหนุ่มใช้มือของเขาคว้าเข้าที่แขนของเธออย่างรวดเร็ว เขาบีบที่ข้อมือของเธอจนรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด
“คุณมาร์ช ปล่อยนะ ฉันไม่ได้ขายตัว” หญิงสาวพยายามดิ้นออกจากข้อมือของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล
ผลัก!! ตุ้บ!!
“โอ้ย!!!” เมื่อชายหนุ่มนั้นรู้สึกเสียหน้าต่อเพื่อนของตัวเอง ก็ใช้มือข้างเดียวของเขาผลักหญิงสาวลงกองกับพื้น
“ไอ่มาร์ช มึงเบาๆ กับน้องเขาหน่อยสิ” คินน์ที่นั่งมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รู้สึกว่าเรื่องเริ่มไปกันใหญ่แล้ว เขาจึงห้ามปรามเพื่อนของเขาเบาๆ
“ไส่หัวออกไป” มาร์ชที่กำลังโมโหก็ไล่หญิงสาวออกไปจากห้องทันที
ไม่นานผู้จัดการสาวสองของเธอก็ถูกเรียกขึ้นไปอบรมชุดใหญ่ ผ่านไปประมาณ 30 นาที ผู้จัดการของเธอนั้นก็เดินลงมาด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก
“เจ๊คะ พะพายขอโทษค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ขอโทษผู้จัดการร้านที่ทำให้เขาต้องโดนตำหนิแทนเธออีกด้วย
“ทำไมถึงไปทำแบบนั้น??”
“แต่พะพายไม่ได้ขายตัวนี่คะ”
“ใครๆ เขาก็อยากเข้าใกล้คุณมาร์ชทั้งนั้น”
“แต่ไม่ใช่พะพาย”
“โอเค เอาละ เจ๊เข้าใจแล้ว เรื่องวันนี้เธอทำผิดมหันต์มากสาวน้อย ฉันจำเป็นจะต้องให้เธอหยุดทำงานไปสักพัก”
“นานไหมคะเจ๊”
“คงจะสักเดือน จนกว่าคุณมาร์ชเขาจะอารมณ์ดีขึ้นน่ะ”
“เป็นเดือนเลยเหรอคะ??”
“อืม เข้าใจเจ๊นะ โชคดีแค่ไหนที่เขาไม่ได้ไล่ออก แค่ให้ไปพักงานเฉยๆ”
“ขะ เข้าใจแล้วค่ะเจ๊ ขอบคุณเจ๊มากนะคะ”
เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที แต่เธอก็เตรียมใจแล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอไม่น่าทำแบบนั้นเลย จะหาทิปดี รายได้ดีๆ จากที่ไหน ช่วงนี้เธอต้องได้กินมาม่าประทังชีวิตอีกแน่ๆ
‘โถ้ว ชีวิต ของพะพาย ไม่น่าเล่นกับไฟเลย’ เธอพึมพำในใจ ขณะที่กำลังเดินกลับหอพักของตัวเอง
ภายในผับ ห้องวีวีไอพี
“มึงคิดอะไรอยู่วะ ไอ่มาร์ช ปกติกูไม่เห็นมึงจะสนใจเด็กในร้าน” คินน์ถามขึ้นมาอย่างสงสัย
แต่มาร์ชยังคงเงียบและหยิบบุหรี่มาสูบเพื่อลดความโกรธภายในใจของตนเอง
“มึงไม่ได้เอาปากมาด้วยเหรอ” คินน์ถามต่ออย่างหัวเสีย
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักนางบำเรอ