พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 455

ตอนที่ 455 ข้าไม่อยากเจอพวกนาง

มือสังหารไม่ได้มีชีวิตรอดไปจนถึงคุก แต่ตายระหว่างทางโดยไม่รู้สาเหตุ

ซือถูเย้นก็เหมือนว่าจะรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า เลยพูดว่า “ไม่เป็นไร มือสังหารเดนตายเช่นนี้ ถึงแม้ไม่ตาย ก็ถามไม่ได้ความหรอก”

“กว่าจะจับได้สักคน ไม่นึกว่าจะตายง่ายๆเช่นนี้ ” หลีโม่เสียดาย

“จะจบง่ายๆได้อย่างไร? กว่าจะล้มเหลียงไท่ฝู้ได้ จะให้ล้มอ๋องหนานหวยเลยหรือ? เจ้าก็คิดง่ายไป ” ซือถูเย้นหัวเราะ

หลีโม่หัวเราะส่ายหัว “แล้วคิดไม่ได้หรือ?”

เพียงแต่นางไม่กล้าพูดออกมาว่านางเป็นคนฝังเข็มลึกเกินไป ทำให้มือสังหารตาย ที่นางจับตัวมือสังหารมาก็เพื่อจะเอายาพิษของพวกมัน ไม่ใช่อยากจะให้มันถูกซือถูเย้นจับได้

เพราะว่านางไม่มีทางมั่นใจว่ามือสังหารจะขยายผลไปถึงตัวอ๋องหนานหวย ถ้ามันยอมเปิดเผยออกมา อ๋องหนานหวยก็จบเห่ อ๋องหนานหวยตายไม่เป็นไร เพียงแต่ ยาพิษยังไม่ถูกถอน

นางไม่อาจยอมให้ซือถูเย้นตายไปพร้อมกับอ๋องหนานหวย

การออกวังครั้งนี้ ทำให้อาการของฮ่องเต้ที่เพิ่งจะดีขึ้นกลับทรุดหนักลงไปอีก หลีโม่ได้ต่ออยู่พักที่ตำหนักซีเวยชั่วคราว เพื่อตรวจบัญชีของวังหลวง และรักษาอาการฮ่องเต้

มีข่าวดีถูกส่งเข้าวังมา เซียวโธ่เป็นคนนำมา บอกว่าทางโดยหานหลังจากได้รับเงินค่ารักษาของซือถูจิ้งแล้ว ก็บอกกับซือถูจิ้งว่า อาการของเซียวเซียวนั้นทรงตัวแล้ว แต่ยังไม่อาจลงจากเขาได้

หลีโม่อยากรู้ว่าทางนั้นได้เงินค่ารักษาไปเท่าไร เซียวโธ่ก็หัวเราะออกมา “100 ตำลึง”

“100 ตำลึง? แล้วท่านปู่เจ้าทำไมถึงต้องกับจะขายที่ขายทางมาจ่ายเงินละ?” หลีโม่ถามอย่างสงสัย

“ก็นั่นนะสิ ข้าก็ไม่เข้าใจว่าท่านปู่คิดอะไรอยู่ ในจดหมายก็ไม่ได้บอกว่าจะเอาเท่าไร แค่บอกว่าจะเอาเงินค่ารักษา ข้าบอกว่าปู่ข้าเลอะเลือน เขายังไม่ยอมรับเลย บอกว่าคนเก่งอย่างอ๋องเยว่ตง มาขอเงินค่ารักษา จะให้น้อยไม่ได้ ” เซียวโธ่หัวเราะ

หลีโม่ก็หัวเราะ “ปู่เจ้าให้ความเคารพอ๋องเยว่ตง”

“เลอะเลือนๆ” เซียวโธ่บ่น

หลีโม่มองเขา แล้วก็ไม่มีอะไรจะพูด “เซียวโธ่ จริงๆแล้วเจ้ารู้ไหม ต่อให้ปู่เจ้าจะโง่เพียงใด ก็ยังไม่เท่าเจ้าเลย”

“เจ้าว่าร้ายข้า” เซียวโธ่เถียง

“ใช่ ว่าร้าย เจ้าฉลาดมาก” หลีโม่สีหน้าจริงจัง

เซียวโธ่มองนาง “เจ้าประชด นึกว่าข้าฟังไม่ออกหรือ?”

หลีโม่หัวเราะ “เอาเถอะ ไม่ชวนทะเลาะแล้ว เจ้าเข้าวังมาเพื่อบอกข้าเรื่องนี้หรือ?”

เซียวโธ่กล่าว “ไม่ใช่ ตอนนี้ข้าเป็นแม่ทัพ”

“เมื่อก่อนเจ้าก็คุมกองทัพไม่ใช่หรือ?” หลีโม่รู้สึกว่าเขาเคยทำงานนี้มาก่อน

“ตอนนี้ฮ่องเต้ดึงข้าขึ้นมารับตำแหน่ง เมื่อก่อนท่านอ๋องเป็นคนมอบอำนาจ ” เซียวโธ่พูดอย่างมั่นใจ

หลีโม่พูด “เอาการเอางานเสียทีนะ”

“ใช่ ข้าไปทำงานก่อน ช่วงนี้งานยุ่งๆ ข้าต้องไปจัดการ ” เซียวโธ่พูดจบก็เดินไป

หลีโม่มองเขาข้างหลัง เซียวโธ่ก็โตขึ้นมาก จำได้ว่าเมื่อก่อนที่เพิ่งเคยพบกัน เห็นเป็นคนภูมิฐาน ที่แท้แค่ภายนอก ภายในยังเป็นเด็ก แต่พอผ่านเรื่องราวอะไรมามากเข้า แถมยังแต่งงานแล้วด้วย ทำให้โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น

ในช่วงปีนี้ มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นมากมาย

ก็เหมือนจะสงบลงแล้ว นอกจากเรื่องที่อ๋องหนานหวยบอกจะแต่งกับซุนฟางเอ้อร์หลังเดือนสองปีหน้า และว่าจะจัดงานในเมืองหลวง

อาหารฮ่องเต้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่ว่า ก็ยังทนผ่านไปได้ ฮองไทเฮาก็แปลกใจมาก

วันหยุดปีนี้ ไปจนถึงวันที่8ของปีใหม่ถึงจะเริ่มงานในวัง ดังนั้น ก็เป็นโอกาสดีที่ซือถูเย้นจะหยุดงาน

หลีโม่คิดว่าวันนี้ฮ่องเต้มาแปลก โดยเฉพาะสายตาที่มองนาง มีความรู้สึกแปลกๆ

ในใจหลีโม่ก็เริ่มกังวล ในใจก็หวังว่าอย่าพูดเรื่องไม่ดีเลย ไม่งั้นปีนี้คงจะอยู่ยาก

ไม่นาน ฮ่องเต้ก็พูดว่า “แม่เจ้าสบายดีไหม?”

หลีโม่นิ่ง ทำไมถึงพูดถึงแม่นางได้? ก็นึกขึ้นได้ว่าฮ่องเต้เคยชอบท่านแม่ คงจะไม่เหลือถ่านไฟเก่าหรอกนะ

แต่มันเป็นไปไม่ได้ ฮ่องเต้ไม่ใช่คนให้ความสำคัญกับความรัก

หลีโม่พูดอย่างระมัดระวังว่า “ตอนนี้ท่านแม่ข้าก็อยู่เรียบง่าย อยู่ไปวันๆ ขอบพระทัยฝ่าบาท ”

“หลังจากแยกกันไป นางก็ไม่ได้มีผู้ชายคนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อนหรือ? ” ฮ่องเต้ไม่รู้ว่าหลีโม่ไม่อยากพูดเรื่องนี้ แต่กลับถามลึกลงไปอีก

หลีโม่หน้านิ่งขึ้น “เอ่อ แม่ข้าบอกว่า อยู่คนเดียวสบายดี ไม่อยากหาใหม่”

ฮ่องเต้หัวเราะ “แม่เจ้าเป็นผู้หญิงเก่ง ในชีวิตข้า ไม่เคยเจอผู้หญิงที่ดีอย่างแม่เจ้าเลย”

หลีโม่พยายามยิ้ม “ฮ่องเต้ตรัสชมเกินไปแล้ว อีกอย่างความดีบางครั้งเกิดจากระยะห่าง ถ้าอยู่ใกล้กัน สิ่งที่พบเห็นก็จะมีแต่ข้อเสีย คราวก่อนพ่อข้าเสี้ย..... เอ่อ พ่อข้าก็คิดว่าแม่ข้านั้นดี แต่พอแต่งเข้ามาในตระกูล ความดีของแม่ข้าก็กลายเป็นจุดด่างพร้อย”

“ก็แสดงว่าเขาไม่รู้จักถนอมไว้ ” ฮ่องเต้พูดอย่างเคร่งเครียด “นี่ไม่ใช่ความผิดแม่เจ้า ถ้าเป็นชายคนอื่น ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิบัติกับแม่เจ้าอย่างไรให้ดี”

หลีโม่ชะงัก ผู้ชายคนอื่น? คงจะไม่ได้หมายถึงตัวเองหรอกนะ?

ห้ามโดยเด็ดขาดนะ กว่าท่านแม่จะดีกับอ๋องอานชินได้ อยากจะให้มีความสุข ฮ่องเต้อย่ามาขัดจังหวะ

“ฝ่าบาท หมุยเฟยบอกว่าอยากจะเข้าเฝ้าท่าน ตั้งแต่ท่านล้มป่วย นางก็คิดถึงท่านมาตลอด ท่านจะปิดหน้าแล้วพบนางไหม?” หลีโม่รีบเปลี่ยนเรื่อง

ฮ่องเต้ก็หมดอารมณ์อยากจะเจอ “ไม่ละ ไม่พบ ข้าไม่อยากพบพวกนาง”