พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1050

หวา ลี่ฟางมองดูภาพที่กู้ ลี่เฉินมองตามแผ่นหลังของหลิง อี้หรานอย่างนึกอิจฉา “อยากรู้นักว่าตอนนี้ความสัมพันธ์อี้หรานกับอี้ จิ่นหลีคืออะไร? ได้ข่าวว่าสองคนนั้นยังติดต่อกันอยู่ถึงจะเลิกกันไปแล้ว”

ประโยคหลังลี่ฟางจงใจใส่สีลงไปเอง หวังให้กู้ ลี่เฉินมองอี้หรานเปลี่ยนไป

ทว่า เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด กู้ ลี่เฉินกลับหันมาใช้สายตาเย็นชาทิ่มแทงเธอ

หวา ลี่ฟางสั่นสะท้าน รู้สึกถูกมองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

“ลี่ฟาง คุณน่าจะรู้นะว่าผมรักอี้หราน ขอทีอย่าพูดจาแย่ ๆ ถึงอี้หรานให้ผมได้ยินอีก” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเย็น

ลี่ฟางอ้ำอึ้ง “ฉัน… เปล่านะ ฉันแค่-”

“คุณแค่อะไร?” ดวงตาคมกริบคู่นั้นไม่ปรากฏอารมณ์ใด ๆ รวมถึงน้ำเสียงเย็นชาที่เขาใช้ ทั้งหมดนี้ทำให้บรรยากาศโดยรอบดูกดดัน

หวา ลี่ฟางสะดุ้งเล็กน้อย นับตั้งแต่ตัวเธอสวมรอยเป็นอี้หราน กู้ ลี่เฉินก็เปลี่ยนมาปฏิบัติกับเธออย่างสุภาพและอ่อนโยน เขายอมอดกลั้นไว้เสมอยามที่เธอทำอะไรพลาดไป

ทว่าตอนนี้ เขาช่างเย็นชายิ่งนัก!

ทันใดนั้นลี่ฟางก็นึกถึงคอมเมนท์หนึ่งที่พูดเกี่ยวกับลี่เฉิน ที่เธอบังเอิญอ่านเจอบนโลกออนไลน์

หัวหน้าผู้จัดการที่ยืนอยู่ด้านหลังลี่ฟางตาประกายวาบเมื่อได้ยินสิ่งที่กู้ ลี่เฉินพูด

'ดูเหมือนนายน้อยกู้จะไม่ได้คิดอะไรกับหวา ลี่ฟางมากไปกว่ามิตรภาพวัยเด็ก แต่ลี่ฟางกลับเอาแต่โอ้อวดความใกล้ชิดของตนกับนายน้อยกู้’

ในบางครั้ง ยิ่งคนเราได้รับความสนใจมากเท่าไหร่ เมื่อถึงคราวล้มก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น ถ้าเธอยังเอาแต่กวนโมโหจนเจ้าชายแห่งวงการบันเทิงสิ้นเยื่อใยแล้ว ลี่ฟางคงได้กลับไปเป็นคนทั่วไปตามเดิม

หัวหน้าผู้จัดการจ้องมองหวา ลี่ฟางอย่างเย็นชาแฝงด้วยแววล้อเลียนและดูแคลน คนบางคนแม้จะได้รับโอกาสและทรัพยากรมาอยู่ในมือ แต่วิสัยทัศน์และขีดจำกัดทำให้คนพวกนี้ไม่ประสบผลสำเร็จในด้านไหนเลย!