พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1085

คนตัวเล็กตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

โจวเชียนหยุนมองภาพตรงหน้าเธอ และรับรู้ได้เลยว่าลูกชายของเธอคงมีความสุขอย่างแท้จริง! อาหยันน้อยมักจะเขินอายและไม่ค่อยพูดกับคนรอบข้าง เขาจะมีความกระตือรือร้นมากขึ้นเมื่ออยู่กับคนใกล้ชิดสนิทสนมเท่านั้น

แต่นาน ๆ ครั้งเขาถึงจะดูตื่นเต้นแบบตอนนี้!

แม้ว่าเย่เหวินหมิงจะ... สวมชุดสูทที่ดูสะอาดเรียบร้อยและมีสีหน้าที่จริงจัง แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในดวงตาของเขา

เขาตอบสนองต่อความตื่นเต้นของอาหยันน้อย และเดินไปทางซ้ายหรือขวาตามที่เจ้าตัวเล็กบอก

ใครจะไปคิดว่าประธานเย่กรุ๊ปที่ใครก็มองว่าเป็นคนจริงจังจะมีด้านแบบนี้ด้วยเช่นกัน

จมูกของโจวเชียนหยุนรู้สึกระคายเคือง ‘หรือนี่จะเป็นธรรมชาติของคนเป็นพ่อลูกกันนะ? แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งพบกันไม่นาน และแม้ว่าเย่เหวินหมิงจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของอาหยันน้อยมาหลายปี แต่อาหยันน้อยกลับไม่ได้มองเขาเป็นคนแปลกหน้าและยอมรับเขาได้อย่างง่ายดาย’

นี่เป็นเรื่องของความผูกพันทางสายเลือดสินะ?

หลังจากนั้นสักพัก ในที่สุดโจวเชียนหยุนก็กล่าวว่า “เอาล่ะ อาหยันน้อย เราต้องเข้าบ้านกันแล้ว คุณยายรอเราอยู่ที่บ้านนะครับ!”

เจ้าตัวเล็กดูจะไม่อยากลงจากไหล่ของเย่เหวินหมิงเสียเท่าไหร่นัก

เมื่อเย่เหวินหมิงส่งเจ้าตัวน้อยกลับไปให้โจวเชียนหยุน ความอ่อนโยนบนใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นความเฉยชา

โจวเชียนหยุนยิ้มแห้ง ทั้งหมดที่เขาเหลือไว้ให้เธอมีแต่ความเฉยเมย แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะความรู้สึกของเธอต่อเขาก็ได้จางหายไปหมดแล้วเช่นกัน สำหรับเขาที่หลงเหลือความอ่อนโยนไว้ให้อาหยันน้อยได้ก็ดีมากพอแล้ว

โจวเชียนหยุนพาลูกชายเดินเข้าไปในหมู่บ้าน

โชคดีที่อาหยันน้อยไม่ได้ถามไปมากกว่านั้น

หลังจากกลับไปถึงบ้าน โจวเชียนหยุนก็ส่งอาหยันน้อยให้แม่ของเธอดูแล และเตรียมข้าวของที่จำเป็นเพื่อเปิดร้านแล้วขับรถพ่วงออกมา

ร่างบางของเธอสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ที่มีพ่วงข้างแล้วขับออกไป ตัวรถและของภายในรถพ่วงส่ายไปมา

เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าห่างไปไม่ไกล เย่เหวินหมิงนั้นยังคงอยู่ในรถและยังไม่ได้จากไป เขามองเธอผ่านกระจกรถ...

...

คืนนั้นหลิงอี้หรานหลับไม่ลง อาจจะเพราะรอยหยดเลือดที่อี้จิ่นหลีพูดถึงเมื่อตอนกลางวันนั้นทำให้เธออดคิดถึงเรื่องราวของบรรพบุรุษตระกูลอี้และผู้หญิงคนนั้นที่ถูกขังไว้ที่นี่ไม่ได้