พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1096

“ฉัน... รู้สึกเหมือนไม่มีแรง” เขาพูดพลางทำท่าจะจับชามอีกครั้ง

เธอมองดูสภาพของเขาในตอนนี้แล้วพูดอย่างง่ายดายว่า “ช่างเถอะ ฉันป้อนคุณเองดีกว่า ก่อนที่คุณจะไม่มีแรงจนทำโจ๊กคว่ำทั้งชาม”

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ขณะที่เธอพูดเธอก็ช้อนตักโจ๊กขึ้นมา เธอเป่ามันเบา ๆ และยกขึ้นไปที่ปากของเขา

เขาอ้าปากอย่างเชื่อฟัง และทานโจ๊กที่เธอป้อนให้

เขาเชื่องราวกับเป็นลูกหมาตัวหนึ่ง เขาทานโจ๊กทีละคำ ๆ แต่สายตาของเขากลับจ้องเธอไม่วางตาตลอดเวลา

สายตาที่ดูผูกพันนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย

“ผู้หญิงคนนั้น... ที่คุณพูดถึงครั้งก่อน เธอฆ่าใครในห้องเลือดที่กระเซ็นจริงเหรอ?” เธอพยายามหาหัวข้อสนทนาเพื่อทำลายความเงียบ

“จริงสิ” อี้จิ่นหลีกล่าว

“เธอฆ่าคนในตระกูลอี้เหรอ? แล้วตระกูลอี้ก็ปล่อยเธอไปเหรอ?” เธอถามอย่างงุนงง ตระกูลอี้ร่ำรวยและมีอำนาจมามากกว่า 70 ปีเชียวนะ

อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “เพราะว่าผู้ชายที่เธอฆ่าอยากให้ปล่อยเธอไป เขายังทิ้งโน้ตไว้ด้วยซ้ำก่อนที่เขาจะตาย ถ้าเขาตายก็ห้ามใครเข้าไปยุ่ง!”

หลิงอี้หรานตะลึงไป ‘นี่ชายคนนี้คิดไว้แล้วหรือว่า ผู้หญิงคนนั้นจะฆ่าเขา? เขาเลยทิ้งโน้ตไว้อย่างนั้นน่ะ?’

อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นคงเป็นช่วงที่โกลาหลน่าดู เพราะกฎหมายไม่ได้เข้มงวดเท่าตอนนี้ ถ้าตระกูลอี้ไม่ตามเรื่องต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็คงหนีรอดจากการโดนจับกุมได้แน่นอน

“แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย

‘เดี๋ยวนะ!’

จู่ ๆ เธอก็เบิกตากว้างและมองไปยังอี้จิ่นหลีอย่างไม่อยากจะเชื่อ ‘ถ้าคำนวณเวลาดูแล้ว ไม่ใช่ว่า...’ “เด็กชายคนนั้นเป็น... ปู่คุณใช่ไหม?”

เขาพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ นี่เป็นความลับของตระกูลอี้ ฉันเองก็เพิ่งรู้เมื่อสองสามปีมานี้เอง”

เธอรู้สึกอึดอัดขึ้นมาในทันที ‘เขาเอาความลับมาบอกกับฉันแบบนี้ไม่เป็นไรแน่เหรอ?’ ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เจอกับคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่เขาเล่าให้เธอฟัง

จนกระทั่งตอนนี้ เธอก็ยังจำตอนที่เธอได้เจอกับนายท่านอี้ได้ ซึ่งไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีเท่าไหร่ ความเย็นชา และไร้ความปรานีจนดูไร้มนุษยธรรมของนายท่านอี้ทำให้เธอขนลุกด้วยความหวาดกลัว

ถ้าตอนนั้นเขามาไม่ทัน นายท่านอี้คงจะทำให้เธอเสียโฉมไปแล้ว