พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1107

‘เกิดอะไรขึ้น?’ ก่อนที่หลิงอี้หรานจะได้รู้คำตอบ เสียงเย็นชาจากคนอีกคนก็ดังขึ้น

“วันนี้ถ้าฉันไม่ยอมให้ออกไปก็จะไม่มีใครได้ออกไปทั้งนั้น!”

ในชั่ววินาทีนั้นหลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเลือดในกายของเธอกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว นี่มัน... เสียงของอี้จิ่นหลี!

เธอเงยหน้าขึ้นและมองเห็นร่างสูงที่ยืนห่างจากพวกเขาไปไม่กี่สิบเมตรพร้อมด้วยกลุ่มคนที่ยืนเรียงกันเป็นแถวอยู่ด้านหลังของเขา

ราวกับว่า... พวกเขารออยู่นานแล้วและตอนนี้ก็อัญเชิญให้เข้ามาติดกับ!

“ดูเหมือนฉันจะประมาทไปสินะ” กู้ลี่เฉินมองไปยังอี้จิ่นหลีซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลอย่างเย็นชา “นายตั้งใจทำอย่างนี้เหรอ? เพื่อล่อให้ฉันมาที่นี่สินะ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะหมอซู เขาคงไม่เจอที่นี่ง่าย ๆ แบบนี้แน่!

อี้จิ่นหลีไม่ได้ตอบอะไร แต่มองไปยังหลิงอี้หรานซึ่งยืนอยู่หลังกู้ลี่เฉินแทน “เธอล่ะ? เธอยังอยากตามกู้ลี่เฉินออกไป แม้ว่าฉันจะให้เธอทุกอย่างแล้วงั้นเหรอ?”

หลิงอี้หรานมองอี้จิ่นหลีที่เดินเข้ามมาทีละก้าว ๆ ใบหน้างดงามของเขาตอนนี้เย็นชาราวน้ำแข็ง ขณะที่ดวงตาซึ่งเคยมองเธออย่างอ่อนโยนเมื่อเช้านี้กลับกำลังอึมครึมและแผ่รังสีอันตรายออกมา

“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้จะออกไปแล้วคุณจะเชื่อฉันหรือเปล่า?” เธอถาม

เขากล่าวเยาะเย้ย “เธอกำลังเดินออกไปจากคฤหาสน์พร้อมกับเขาอยู่แล้ว แถมเธอยัง...” อี้จิ่นหลีเดินมาหาหลิงอี้หรานและกู้ลี่เฉินก่อนจะวางมือของตัวเองลงบนมือของพวกเขาที่ประสานกันแนบแน่น “...ทำแบบนี้ด้วย แล้วจะให้ฉันเชื่อได้ยังไง?”

ถึงอย่างนั้น... สิ่งที่เรียกกันว่าความเชื่อนั้นก็เป็นเพียงความเชื่อที่หลอกตัวเอง ซึ่งความเชื่อที่เธอต้องการไม่ใช่ความเชื่อแบบนี้เลย

หลิงอี้หรานนิ่งเงียบ

ความเงียบของเธอทำให้ความมืดหม่นในดวงตาของเขาชัดเจนขึ้น “พูดมาสิ ฉันจะเชื่อเธอตราบใดที่เธอบอกว่าเธอรักฉัน ฉันจะเชื่อเรื่องที่เธอพูดก่อนหน้านี้ว่าไม่ได้อยากออกไปกับกู้ลี่เฉินด้วย!”

กู้ลี่เฉินเดินแทรกขึ้นมาขวางระหว่างอี้จิ่นหลีและหลิงอี้หราน “ฉันเป็นคนที่อยากจะพาอี้หรานออกไปเอง ถ้านายจะทำอะไรก็มาลงที่ฉันนี่!”

คำพูดของกู้ลี่เฉินดูเหมือนจะไปยั่วยุอี้จิ่นหลีจนเขายิ้มออกมาอย่างเย็นชาในทันที “ได้ แน่นอน นายโดนแน่ ดูเหมือนว่ามือหักข้างหนึ่งจะไม่พอสินะ ตระกูลกู้กับตระกูลอี้ต่างก็สนใจแค่เรื่องของตัวเองมาตลอด แต่ลี่เฉิน นายคงอยากจะเป็นศัตรูกับฉันจริง ๆ ใช่ไหม?”