พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1108

“ฉันก็น่าจะลองดู” กู้ลี่เฉินกล่าวโดยปราศจากความตระหนก

ชายหนุ่มสองคนที่ทั้งสูงส่ง มีพลังอำนาจ และต่างมีอิทธิพลในเมืองเฉิน ตอนนี้พวกเขากำลังเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน

“ถ้าอี้หรานไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันก็จะพาเธอออกไปไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม!” กูลี่เฉินกล่าว

“แล้วฉันก็จะหักมืออีกข้างของนายซะ” อี้จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชา และโจมตีกู้ลี่เฉินในทันที

กู้ลี่เฉินเห็นแบบนั้นจึงกระโดดหลบ ชายหนุ่มสองคนสู้กันไปมา แต่กู้ลี่เฉินโจมตีไม่ได้เลยเพราะอาการบาดเจ็บตรงมือขวาของเขา

อี้จิ่นหลีตรึงกู้ลี่เฉินไว้กับพื้นและจับมือซ้ายที่ยังไม่บาดเจ็บมาเพื่อจะหักมัน ในขณะนั้นเองที่หลิงอี้หรานก็รีบเข้ามาแล้วจับมือของอี้จิ่นหลีไว้แน่น “หยุด! อย่าทำร้ายกู้ลี่เฉิน!”

สีหน้าของอี้จิ่นหลีเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที “แล้วถ้าฉันบอกว่ายังไงฉันก็จะหักมือมันล่ะ?”

“การหักมือคนอื่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับคุณเลยสินะ?” หลิงอี้หรานถาม ห่าวอี้เหมิงและเซียวจื่อฉีเองก็เคยพูดเรื่องมือที่ใช้การไม่ได้ของเธอว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย

พวกเขาตัดสินกันง่าย ๆ แต่ส่งผลกับเธออย่างมหาศาล

“นี่เธอปกป้องมันเหรอ?” อี้จิ่นหลีพูดสวนกลับมา

“ใช่” หลิงอี้หรานตอบอย่างหนักแน่น กู้ลี่เฉินต้องมือขวาหักไปเพราะเธอแล้ว เธอจึงไม่อยากให้มือซ้ายของกู้ลี่เฉินต้องลงเอยเช่นเดียวกันอีก

ความเจ็บจี๊ดแผ่ซ่านออกมาจากแผลในทันทีที่เขาเหยียบลงบนมือที่ยังไม่หายดี

กู้ลี่เฉินใบหน้าซีดลงในทันที และชั้นเหงื่อบาง ๆ ก็ปกคลุมหน้าผากของเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังขยับปากบางพูดกับหลิงอี้หรานว่า “ไม่เป็นไร ก็แค่มือหักอีกข้างเอง ไม่ต้องห่วง ผมบอกแล้วว่า... ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่ และผมก็จะทำให้ได้! ถ้าผมยังไม่ออกไปจากที่นี่ในครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวก็จะมีคนมาตามหาผมเอง”

‘จิ่นหลีมีแผนงั้นหรอ ฉันก็มีเหมือนกัน!’

หลิงอี้หรานจ้องมองไปยังกู้ลี่เฉินที่กำลังเจ็บปวดด้วยสายตาว่างเปล่า เธอนึกถึงภาพที่เด็กชายตัวน้อยที่อยู่เคียงข้างเธอในป่าตลอดทั้งกลางวันนและกลางคืนได้พูดไว้ว่า “ฉันจะตามหาเธอ และคราวหน้าฉันจะปกป้องเธอเอง!

“รอฉันนะ เธอต้องรอจนกว่าฉันจะหาเธอเจอ!”