พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1111

หลิงอี้หรานส่งยิ้มเจื่อน ๆ หลังจากที่กู้ลี่เฉินจากไป โทรศัพท์ของเธอก็ยังอยู่ในมือของอี้จิ่นหลีอยู่ดี

อี้จิ่นหลีเอาโทรศัพท์ของเธอไปเมื่อตอนที่เธอถูกขังไว้ในคฤหาสน์และเธอก็ไม่เคยเห็นมันอีกเลย

ดูเหมือนว่าเธอควรไปแจ้งว่าโทรศัพท์และซิมหาย เธอจะได้รับซิมใหม่พร้อมกับซื้อมือถือเครื่องใหม่ด้วย

ราคาของซิมใหม่เบอร์เดิมไม่ได้แพงมาก แต่โทรศัพท์เครื่องใหม่นี่สิ... ตอนที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ เธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

‘กู้ลี่เฉินกลับมาเหรอ?’ หลิงอี้หรานลุกขึ้นและเปิดประตูห้องเช่า

แต่เธอกลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นเกาฉงหมิงยืนอยู่หน้าประตู

“สวัสดีครับ คุณหลิง นี่มือถือของคุณ นายน้อยอี้ให้ผมเอามาคืนคุณ” เกาฉงหมิงกล่าวขณะที่ยื่นมือถือให้หลิงอี้หราน

หลิงอี้หรานรับมือถือมาแล้วเกาฉงหมิงก็จากไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

หลิงอี้หรานเปิดมือถือของเธอขึ้นมาเมื่อกลับเข้ามาในบ้าน มันยังมีแบตเตอรี่เหลืออยู่ เธอเห็นสายที่ไม่ได้รับซึ่งส่วนใหญ่เป็นสายที่มาจากชินเหลียนอีและอีกส่วนหนึ่งที่มาจากสำนักงานทนายความ

หลิงอี้หรานโทรกลับหาชินเหลียนอีเพื่อบอกให้รู้ว่าเธอปลอดภัย

ชินเหลียนอีตื่นเต้นมากเมื่อได้รับสายจากเพื่อนสนิท “นี่เธอ... ออกมาจากอี้จิ่นหลีได้แล้วเหรอ? เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? อี้จิ่นหลีพาเธอไปไหน? เขาทำอะไรเธอหรือเปล่า?”

หลิงอี้หรานรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงของเพื่อนสนิทผ่านคำถามที่รัวมาเป็นชุด

หลิงอี้หรานตอบ “เขาไม่ได้ทำอะไรฉันทั้งนั้น อีกอย่าง ฉันคิดว่าเขาคงไม่ทำอะไรฉันอีกแล้วล่ะ”

หลังจากเลิกกัน เธอลบเบอร์ของเขา แต่รูปนั้นก็ยังอยู่ในมือถือของเธอ

การลบรูปของอี้จิ่นหลีเป็นการบอกเธอว่า พวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว!

ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะนี่หมายถึงการเลิกกันอย่างขาวสะอาดและไม่มีการเกี่ยวพันกันอีกต่อไป

ในท้ายที่สุด... ชายที่เรียกเธอว่า ‘พี่สาว’ และพูดว่าเขารักเธอก็กลับกลายเป็นเพียงส่วนหนึ่งในความทรงจำของเธอไปเสียแล้ว...

หลิงอี้หรานหัวเราะให้ตัวเองขณะที่ก้มลงมองเท้าของตัวเองด้วยสายตาว่างเปล่า

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ซาบซึ้งและไม่เคยคิดถึงเรื่องการกลับไปคบกันในตอนที่เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเธอและจูบหลังเท้าเธอขณะกล่าวคำสาบาน