พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1153

“ฉัน... ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ...” บริกรหญิงตื่นเต้นมากจนพูดตะกุกตะกัก และแก้มของเธอก็ขึ้นสีเรื่อเนื่องจากความรู้สึกเขินอาย

อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “ในเมื่อผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะถอดเล็บเธอ เธอก็ดึงของเขาทั้งสิบนิ้วออกซะเลยตอนนี้สิ”

“นายน้อยอี้คะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมาได้ทันเวลาพอดี เล็บฉันก็คงโดนถอดไปหมดแล้วค่ะ แต่... ฉันคิดว่าเขารู้ว่าอะไรผิดแล้วแหละค่ะ... นายน้อยอี้คะ ทำไมครั้งนี้คุณไม่ปล่อยเขาไปก่อนล่ะคะ?” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวด้วยท่าทางบอบบางดูใจดีและไร้เดียงสา

ผู้หญิงลักษณะนี้สามารถเรียกความเอ็นดูและปลุกสัญชาตญาณอยากปกป้องของผู้ชายให้ออกมาปกป้องเธอได้

หลิงอี้หรานขนลุกเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา

เธอรู้สึกเหมือนนี่เป็นเรื่องตลกร้าย ผู้ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคือ ผู้ร้าย ในขณะที่หญิงสาวซึ่งได้รับบาดเจ็บที่นิ้วในชุดบริกรหญิงเป็นเหยื่อ

นี่อี้จิ่นหลีกำลัง... เรียกร้องความยุติธรรมให้ผู้หญิงคนนั้นเหรอ?

เธอเหม่อมองไปยังอี้จิ่นหลีซึ่งกำลังพูดคุยโต้ตอบกับบริกรหญิง จากมุมมองของเธอแล้ว สิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้คือ ใบหน้าด้านข้างของเขา

เขามีสันกรามชัดเจนและดั้งจมูกเป็นสันตรง ริมฝีปากบางของเขาเผยอออกยามพูดบางอย่างกับอีกฝ่าย

บางอย่างที่เขาเคยพูดกับเธอปรากฏขึ้นในหัว... “ฉันจะมอบความยุติธรรมให้เธอเอง”

หลังจากนั้นเขาก็รื้อคดีของเธอ และช่วยเธอทวงคืนความยุติธรรม

ตอนนี้เขากำลังมอบความยุติธรรมให้แก่ผู้หญิงอีกคน

เธอลดสายตาลงเล็กน้อยและบอกตัวเองว่า ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกต่อไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เธอทำได้คือการจากไปเงียบ ๆ

“ทำไมนายถึงพาเธอมาที่นี่?” ดวงตานกฟินิกซ์ของกู้ลี่เฉินมองเย่ฉงเว่ย

เย่ฉงเว่ยตะลึงไป เขาบอกไม่ได้ว่า ที่เขาพาอี้หรานมาที่นี่เพราะกลัวว่าอี้จิ่นหลีจะดูวิดีโอตอนที่พวกเขาอยู่บนรถเมล์แล้วอาจจะฆ่าใครที่นี่ตายเอา แล้วจะให้เขา ‘อธิบาย’ อย่างไร?

ถึงอย่างนั้น... ดูเหมือนเรื่องราวจะต่างไปจากที่เขาคาดไว้นิดหน่อย

ดังนั้น เย่ฉงเว่ยจึงทำได้เพียงยิ้มแห้งต่อไปก็เท่านั้น

“อย่าลากอี้หรานเข้ามายุ่งกับเรื่องพวกนี้อีก ถ้านายทำเรื่องงี่เง่าแบบนี้อีก อย่ามาโทษก็แล้วกันถ้าฉันจะตัดเพื่อนกับนาย!” กู้ลี่เฉินกล่าวเตือน

เย่ฉงเว่ยหน้าบูดทันที วันนี้เขาช่างโชคไม่ดีเลย ทั้งจิ่นหลีทั้งลี่เฉินต่างก็พากันกล่าวเตือนเขากันหมด