พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1241

อี้จิ่นหลี้เม้มปากบางของตัวเองแน่นขณะที่เดินเข้าไปหาหลิงอี้หรานทีละก้าว ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมองที่เธอ

แทนที่จะหลบตาเธอกลับมองสบกลับมาตรง ๆ

ท้ายที่สุดเขาก็ยกมือขึ้นมากอดเธอไว้ในอ้อมแขน “หลิงอี้หราน ฉันจะเชื่อใจเธอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ ครั้งนี้ครั้งเดียว”

เขาจะเชื่อใจว่าเธอจะทำในสิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกมา

มากกว่าการเชื่อใจเธอ เขาอยากเชื่อในตัวเธอว่าสิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริง

หลิงอี้หรานแอบอิงกับอ้อมแขนของอี้จิ่นหลีและสูดดมกลิ่นคุ้นเคยจากเขา เขาเต็มใจจะเชื่อในตัวเธอ นี่หมายความว่าชีวิตแต่งงานของพวกเขาจะราบรื่นดีใช่หรือไม่?

ไม่ว่าเขาจะยังมีความเชื่อในตัวเธอแค่ไหน แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็เต็มใจที่จะเชื่อเธอ และนั่นเป็นเรื่องดี!

...

เย่ฉงเว่ยพาก็ลี่เฉินกลับไปส่งบ้าน แต่กู้ลี่เฉินกลับไม่อยากเข้าบ้านตัวเองและยืนเหม่ออยู่หน้าประตูทางเข้าบ้านของตัวเอง

เย่ฉงเว่ยยืนเป็นเพื่อนเขาอย่างช่วยไม่ได้

ดวงตาสีดำรูปนกฟินิกซ์ของชายหนุ่มมองไปยังพื้นใต้เท้าของตัวเองซึ่งเป็นที่เดียวกับที่อี้หรานยืนในวันนั้น

ในตอนนี้เองที่กู้ลี่เฉินรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอธิบายได้

เย่ฉงเว่ยถอนหายใจกับตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ เพราะรู้ดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มีผลกับลี่เฉินมากจริง ๆ

ลี่เฉินกำลังทรมานตัวเอง

ขณะที่เย่ฉงเว่ยกำลังคิดว่าจะทุบหัวเพื่อนให้สลบแล้วลากเข้าบ้านไปเลยดีไหม ตอนนั้นเองที่กู้ลี่เฉินถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า “เล่ามาให้หมดว่าคืนนั้นที่เธอยืนอยู่ที่นี่ทั้งคืน เธอพูดหรือทำอะไรบ้าง”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตกตะลึงไป เขารู้ว่ากู้ลี่เฉินหมายถึงใคร เพราะมีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนี้จนฟ้าสาง เธอจากไปหลังจากที่นายน้อยกู้เลี่ยงจะเจอเธอ

“ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ตรงนี้ เธอไม่ได้หาที่นั่งหรือซื้ออะไรมากินเลยครับ แต่เธอกดโทรศัพท์โทรออกอยู่หลายครั้ง ดูเหมือนเธอจะมาขอยืมเงิน แต่เธอค่อนข้างดูผิดหวังในตอนที่สุดท้ายก็โดนตัดสาย” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูด