พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1247

ทว่าครั้งนี้เธอผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

อี้จิ่นหลีลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวที่นอนอยู่ข้าง ๆ เขา ลมหายใจสม่ำเสมอของเธอทำให้เขารู้ว่าเธอได้หลับไปแล้ว

เธอไม่รู้เลยว่าเขาต้องใช้แรงใจขนาดไหนเพื่อหยุดมือเธอไม่ให้แตะลงบนหน้าอกของเขา

เขากลัวจริง ๆ ว่าจะไม่สามารถอดทนอดกลั้นต่อความปรารถนาในตัวเธอทันทีที่เธอแตะหน้าอกเขา!

เป็นเขาเองต่างหากที่อยากได้เธอ!

...

รายงานผลการประเมินความเสี่ยงของแพทย์ยังคงแนะนำให้ทำหัตถการลดการตั้งครรภ์ซึ่งค่อนข้างปลอดภัย

ถึงอย่างนั้นรายงานผลการประเมินไม่ได้ตัดสินว่าต้องทำลายหนึ่งในแฝดสามไป แพทย์ยังระบุวิธีรับมือหากพวกเขาต้องการอุ้มท้องและคลอดออกเด็กทั้งสามออกมาอย่างปลอดภัยอีกด้วย แต่ก็แลกมาด้วยความเสี่ยงที่ค่อนข้างสูงที่อาจทำร้ายร่างกายของหลิงอี้หรานอย่างมาก

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ... “มดลูกของคุณอาจจะเกิดอันตรายหากให้กำเนิดแฝดสามคน ระหว่างคลอดคุณอาจจะง่ายต่อการเสียเลือดมาก และอาจต้องตัดมดลูกทิ้งหากเลือดไหลไม่หยุด คุณยังอยากจะรับความเสี่ยงนี้ไหม?”

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญกล่าวออกมาตรง ๆ อย่างไรเสียสำหรับผู้หญิงแล้ว มดลูกเป็นมากกว่าที่สำหรับให้กำเนิดทารก เมื่อพวกเธอเสียมดลูกไป พวกเธอจะเป็นหมันและแก่ก่อนวัย ทั้งอาจต้องได้รับการรักษาระยะยาวในอนาคตอีกด้วย

ถึงอย่างนั้นหลิงอี้หรานก็กล่าวโดยไม่ลังเลใจเลยว่า “ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันยอมเสี่ยง”

ใบหน้าของอี้จิ่นหลีมืดมน และเขาก็พูดออกมาสี่คำอย่างเย็นชาว่า “ผ่าตัดเดี๋ยวนี้!”

“จิน!” หลิงอี้หรานจับมือของอี้จิ่นหลีไว้โดยไม่รู้ตัว “ให้โอกาสฉันเถอะนะ ให้โอกาสลูกนะคะ ได้ไหม?”

“คุณก็เป็นพ่อของพวกเขาเหมือนกัน ใช่ไหมคะ? พอคลอดพวกเขาออกมา คุณก็จะคอยอยู่กับพวกเขาขณะที่พวกเขาเติบโตขึ้น ถ้าเราผ่าตัดลดการตั้งครรภ์ มันก็ไม่ยุติธรรมกับลูกคนที่ต้องจากไปใช่ไหมคะ? ไม่ควรมีใครในโลกนี้ที่เสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นนะคะ!

“ตอนนี้เด็กทั้งสามคนนี้แข็งแรงดี แล้วก็ไม่มีความผิดปกติอะไร ฉันไม่อยากทำ แล้วพวกเขาก็คงไม่อยากเหมือนกัน

“จิน ฉันไม่ได้เล่น ๆ กับชีวิตนะ ถ้าร่างกายไม่ไหว หรือมีอย่างอื่นเกิดขึ้นกับเด็กในท้อง ฉันก็จะทำตามคำแนะนำของหมออย่างดีที่สุด แต่ตอนนี้ฉันอยากให้ตัวเองและลูก ๆ ได้มีโอกาส!”

หลิงอี้หรานพูดทีละคำ แต่เสียงอ่อนหวานของเธอไม่ได้หนักแน่นเช่นเคย

อี้จิ่นหลีรู้สึกได้เพียงแค่ฝ่ามือที่กำลังเผาไหม้ของเขา ‘มีเด็กสามคนกำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ และพวกเขาเป็น... ลูกของเรา!’

เขาไม่สนใจเรื่องลูก แต่เขาก็มีความคาดหวังบางอย่างกับทารกที่ยังไม่เกิดเพราะแม่ของพวกเขาคือ หลิงอี้หราน ถึงอย่างนั้นความคาดหวังเหล่านี้ก็เบาบางมากเมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเธอ