พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1266

เขาจับท้ายทอยหวาลี่ฟางไว้ขณะที่พูดและกดตัวเธอลงกับพื้น

หวาลี่ฟางรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าผากในทันที หัวของเธอกระแทกพื้น เธอพยายามจะยกหัวขึ้นแต่มือของกู้ลี่เฉินก็จับหัวเธอไว้แน่น

“รู้ไหมว่าความโลภของเธอทำลายชีวิตฉัน? หวาลี่ฟางเธอควรตาย เธอมันสมควรตาย!”

“ไม่... ลี่เฉิน... เชื่อ... เชื่อฉันสิ ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตคุณไว้ในตอนเด็กจริง ๆ นะ... อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระจากปากคนอื่น...” หวาลี่ฟางกล่าวพลางพยายามดิ้น

ทันใดนั้นกู้ลี่เฉินก็ยกร่างของเธอขึ้นมาอีกครั้งด้วยนิ้วมือที่บีบคอของเธอไว้ “เธอคิดว่าฉันไม่ได้ตรวจสอบเลยเหรอ? ฉันตรวจสอบทุกอย่างที่จำเป็นหมดแล้ว ไม่ใช่เธอที่ช่วยชีวิตฉันไว้ในตอนเด็ก เป็นอี้หรานต่างหาก!”

ใบหน้าของหวาลี่ฟางเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที และเธอก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง ดวงตาของชายหนุ่มในตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดง และความเกลียดในนั้นทำให้เธอตัวสั่น

‘เขา... รู้หมดแล้ว! เขารู้ความจริงแล้ว!’ ทันใดนั้นหวาลี่ฟางก็เหมือนจะรู้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะโกหกไปเท่าไหร่ อย่างไรมันก็ไม่ต่างกัน

ผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันเชื่อใจเธออีกแล้ว!

ความฝันของเธอที่จะกลายเป็นคนร่ำรวยได้มาถึงจุดจบแล้ว! จู่ ๆ หวาลี่ฟางก็ตีโพยตีพายและยอมรับ “ค่ะ ไม่ใช่ฉันหรอก เป็นหลิงอี้หรานที่ช่วยคุณไว้ แต่แล้วไงล่ะคะ? คุณเป็นคนที่เข้าใจฉันผิดเป็นเธอเอง เป็นคุณที่เข้ามาหาฉัน ไม่ใช่ฉันไปหาคุณ!

“งั้นเธอก็ตามน้ำไปกับความเข้าใจผิดของฉันและยึดตัวตนของอี้หรานมางั้นเหรอ? เธอทำแบบนั้นได้ไง? เธอทำให้ฉันต้องคลาดกับเธอได้ยังไง?” ความเกลียดชังเธอของเขารุนแรงยิ่งขึ้น!

“คุณรู้ไหมว่าการคว้าคุณไว้ได้มันหมายความว่ายังไง? ไม่มีใครยอมทิ้งโอกาสแบบนั้นหรอกนะ! อีกอย่างฉันไม่ใช่คนที่ทำให้คุณคลาดกับหลิงอี้หราน!” หวาลี่ฟางกล่าวอย่างขมขื่น เธอเกลียดหลิงอี้หรานและยังเกลียดผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ด้วย ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมอบให้เธอทุกอย่างแล้วตอนนี้ก็เอามันคืนไปอย่างโหดเหี้ยมแบบนี้?!

กู้ลี่เฉินก้มมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาดูถูกเพราะนึกรังเกียจเธอมากและพูดออกมาอย่างเย็นชาสุดขีด “ก็จริง ไม่จำเป็นที่มือของฉันต้องสกปรกเพราะผู้หญิงแบบเธอ ฉันจะให้เธอได้อยู่ในคุก และไม่มีโอกาสออกมาได้อีก!”

หวาลี่ฟางตะลึงไป เธอคิดว่าตัวเองหลบกระสุนได้แล้ว และแค่กลับไปยังบ้านเกิดโดยไม่มีอะไรติดตัว

‘แต่ตอนนี้... กู้ลี่เฉินบอกว่าอยากเอาฉันเข้าคุก? และจะให้ฉันอยู่ในคุกไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?’

หวาลี่ฟางตัวสั่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ‘ไม่ ฉันไม่อยากเสียอิสรภาพของตัวเองไป! ฉันไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือไปในคุก!’

“ไม่นะ... ลี่เฉิน ให้อภัยฉันเถอะ ทั้งหมดนี่เป็นความผิดฉันเอง... ความผิดฉันเอง ยกโทษให้ฉันเถอะนะ... อย่าเอาฉันเข้าคุกเลยนะ...” เธอกรีดร้องขณะพยายามเข้าใกล้กู้ลี่เฉิน แต่ก่อนที่มือของเธอจะได้แตะขากางเกงของเขา เธอก็ถูกหยุดไว้ด้วยบอดี้การ์ด