พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1296

แม่ของอี้จิ่นหลีมีเขาก็เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลอี้ในฐานะแม่ของทายาทตระกูล แต่เมื่อเธอพบว่าตัวเองทำแบบนั้นไม่ได้ เขาก็ได้กลายเป็นเพียงหมากที่ไม่จำเป็นในกระดาน

ผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าเขาเต็มใจที่จะเสียสละทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อลูกของเธอ

ลูก ๆ ไม่ใช่หมากสำหรับเดินเกมของเธอ

ดวงตาของเธอใสราวกับน้ำสะอาด แม้แต่ความลำบากในคุกก็ไม่สามารถส่งผลต่อความใสสะอาดในดวงตาของเธอได้

และเพราะอย่างนี้... เขาถึงรักเธอมากเหลือเกิน!

อยู่ดี ๆ อี้จิ่นหลีก็กอดหลิงอี้หรานไว้ “ฉันจะไม่ปล่อยให้มือของเธอใช้การไม่ได้ ฉันไม่อนุญาต!”

เขาจะรักษามือเธอให้ได้ แม้ว่าจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตนี้ก็ตาม!

หลิงอี้หรานยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอยกมือขึ้นและกอดตอบอี้จิ่นหลี เธอใจเย็นกับสถานการณ์เกี่ยวกับมือเธอมาก “จิน คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ก็ได้นะ! ถึงแม้มือนี้จะใช้การไม่ได้ แต่คุณก็จะเป็นมือให้ฉันใช่ไหมคะ?”

เขาส่งเสียงขึ้นจมูกพลางตอบ “ได้สิ ฉันจะเป็นมือของเธอเอง...”

‘ฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม!’

...

อี้จิ่นหลีให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจใบสั่งยาที่หมอซูเขียนให้ พวกเขาสรุปว่าไม่มีอะไรผิดปกติ และยังเหมาะกับผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องด้วย

ดังนั้นอี้จิ่นหลีก็ให้คนของเขาไปซื้อยาตามใบสั่งยา คืนนั้นยาก็ถูกต้มและนำมาให้หลิงอี้หรานแช่เท้า

“ได้สิ” อี้จิ่นหลีพึมพำตอบ

เมื่อใกล้จะแช่เท้าเสร็จ เขาก็นั่งยองลงอีกครั้ง เขาหยิบผ้าขนหนูสะอาดออกมาเช็ดเท้าให้เธอ และเอากากยาต้มออกจากหลังมือของเธอ จากนั้นเขาก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ ล้างมือให้เธอ และอุ้มออกมาจากห้องน้ำ

“คุณอุ้มฉันไปมาจนทำเอาฉันคิดว่าตัวเองเดินไม่ได้แล้วนะคะเนี่ย” หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างนั้น

“เธอเดินไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ฉันจะอุ้มเธอตลอดไปเอง” เขาพูดอย่างอ่อนโยนขณะมองเธอด้วยความนุ่มนวลในดวงตา

ในทันใดนั้นหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมา เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมากับตัวเอง ‘ให้ตายเถอะ รู้ไหมว่าตอนนี้แววตาเขาดูน่าหลงใหลขนาดไหน?!

‘สภาพแบบนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะอยาก... เออะ... กดเขาลง!’