พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1322

เธอค่อย ๆ ใช้ช้อนตักซุปผลไม้ขึ้นมาขณะพูด “เหมือนกับผลไม้ในซุปนี้ บางผลอาจจะเปรี้ยว บางผลอาจจะหวาน คุณตั้งใจจะเสียใจไปทุกวันเกิดเลยหรือไงคะ? อีกอย่าง คุณจะทุกข์ทนไปทุกวันเกิดของฉันเลยเหรอ?” เธอกล่าวแหย่เล่น

“ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าเลิกกับเธอเลย!” อี้จิ่นหลีพึมพำ

“งั้นเราก็จำไว้เตือนใจและไม่พูดเรื่องเลิกกันอีก โอเคไหมคะ?” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

เขาตะลึงไป ดวงตาดอกท้อสีเข้มของเขาจ้องมองเธอไม่วางตา หลังจากนั้นสักพักเขาก็กล่าวเสียงแหบว่า “งั้นก็เอาตามนี้ ไม่พูดเรื่องเลิกกันอีก”

“ค่ะ ถ้าคุณไม่รู้ว่าอยากได้ของขวัญเป็นอะไร งั้นฉันจะเตรียมมาเอง คุณจะมาบอกว่าไม่ชอบไม่ได้นะ” หลิงอี้หรานกล่าวและก้มหน้ากินซุปตรงหน้าของเธอ

อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หราน และความรู้สึกเจ็บปวดก็แล่นผ่านแววตาของเขา

‘นี่เป็น... เรื่องจริงใช่ไหม? เราจะไม่พูดเรื่องลิกกันอีกแล้วใช่ไหม?

‘เธอจะรู้ไหมว่าความกลัวสุดชีวิตของฉันคือวันหนึ่งเธอเลือกที่จะจากฉันไป?

‘เธอรู้ไหมว่าฉันหวังว่าเธอจะรักษาสัญญาไว้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม?’

...

หลิงอี้หรานกังวลเรื่องของขวัญของอี้จิ่นหลีเล็กน้อย อย่างไรเขาก็มีทุกอย่างแล้ว นอกจากนี้เธอยังเคยให้ของขวัญจำพวกผ้าพันคอและถุงมือไปก่อนหน้านี้แล้ว เธอจึงนึกไม่ออกว่าจะหาอะไรที่มีความหมายกว่านี้ได้อย่างไร

หลิงอี้หรานมองไปและเห็นป้าคนที่สามกำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้ากู้ลี่เฉินอยู่ไม่ไกล เธอกำลังขอร้องให้กูลี่เฉินปล่อยหวาลี่ฟางไปอย่างเห็นได้ชัด

ถึงอย่างนั้นใบหน้าของกู้ลี่เฉินกลับเย็นชา และเขาไม่มีท่าทีสนใจพวกเขาเลย

เมื่อเห็นแบบนี้ ป้าคนที่สามก็เริ่มขู่ว่าเธอจะคุกเข่าลง

กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา “ผมไม่มีทางยกฟ้องแม้ว่าคุณจะคุกเข่าและกราบไหว้ผมก็ตาม ผู้พิพากษาจะตัดสินตามที่เขาเห็นชอบเอง ต่อให้เธอจะต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต ก็สมควรแล้ว! ในเมื่อเธอกล้าทำเรื่องแบบนั้นตั้งแต่แรกก็ควรเตรียมตัวรับกับผลร้ายแรงที่จะตามมาเอาไว้ด้วยสิ!”

“แต่... แต่ลี่ฟางจะไปรู้ว่าผลลัพธ์จะร้ายแรงขนาดนี้ได้ยังไง? เธอไม่ค่อยรู้อะไร เธอคิดแค่ว่าปลอมเป็นญาติตัวเองก็เท่านั้น นี่ไม่... ไม่ใช่เรื่องใหญ่สัก...” ป้าคนที่สามรีบพยายามหาเหตุผลให้เรื่องนี้