พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1341

เย่เหวินหมิงมองกวอซิ่นหลี่ นิ้วของเขาที่จับแขนของโจวเชียนหยุนไว้ในขณะนี้ดูเหมือนจะแข็งทื่อสุด ๆ

ไม่รู้ทำไมตอนนี้เขาถึงรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นมือที่สาม

เขาค่อย ๆ คลายนิ้วออก และโจวเชียนหยุนก็กล่าวกับเย่เหวินหมิงว่า “ฉันกำลังจะล็อกประตูบ้านและไปโรงพยาบาล คุณจะอยู่ที่นี่ต่อเหรอคะ?”

เย่เหวินหมิงเดินออกจากประตูด้วยใบหน้าเย็นชา โจวเชียนหยุนหยิบกุญแจออกมาและล็อกประตูทันที

กวอซิ่นหลี่จับโจวเชียนหยุนไว้ขณะที่เย่เหวินหมิงมองตามร่างของคนทั้งสองที่เดินจากไป ตอนนี้เขารู้สึกปวดฟันขึ้นมาอีกครั้ง

“ผู้ชายคนนี้มันมีดีอะไร? โจวเชียนหยุนเห็นอะไรในตัวเขา? อีกอย่าง ผู้ชายคนนี้กล้าดียังไงถคงมาอนากได้ผู้หญิงที่ฉันไม่ต้องการแล้ว?”

กวอซิ่นหลี่พาโจวเชียนหยุนไปที่รถ รถออกตัวมาได้ครึ่งทางแล้วจู่ ๆ โจวเชียนหยุนก็พูดว่า “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ คุณไม่ต้องพาฉันไปโรงพยาบาลหรอก”

“แต่คุณดูไม่ค่อยดีเลย ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูสักหน่อยล่ะครับ?” กวอซิ่นหลี่กล่าว

“ไม่จำเป็นจริง ๆ ค่ะ” เธอส่ายหัว “เรื่องก่อนหน้านี้... ขอบคุณนะคะ”

“ผู้ชายคนนั้นคงเป็น... พ่อของอาหยันน้อยสินะครับ” กวอซิ่นหลีกล่าว เพราะเห็นว่าเขาคล้ายคลึงกับอาหยันน้อยอยู่บ้าง

“ค่ะ ฉันจะส่งอาหยันน้อยให้เขาดูแลในอีกสามเดือน จากนั้นจะกลับไปบ้านเกิดกับแม่ แต่ยังไงก็ดีมากแล้วที่ได้... เจอคุณ อี้หราน แล้วก็เหลียนอีในเมืองนี้ ฉันจะไม่ลืมพวกคุณเลยแม้จะกลับไปบ้านเกิดแล้วก็ตาม” โจวเชียนหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นดูอ่อนแรง

“คุณกำลังจะกลับบ้านเกิดเหรอ?” กวอซิ่หลีแปลกใจ

...

เมื่อหลิงอี้หรานมาเยี่ยมโจวเชียนหยุน คุณนายโจวก็อยู่ที่บ้านและโจวเชียนหยุนก็กำลังกินยา

หลิงอี้หรานเห็นยาหลายกล่องบนโต๊ะ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อชำเลืองเห็นชื่อของยาบนกล่อง

โจวเชียนหยุนดูเหมือนจะอยากซ่อนยาในทันที แต่หลิงอี้หรานเร็วกว่าหนึ่งก้าว เธอหยิบมาหนึ่งกล่องและตรวจสอบ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็กล่าวว่า “พี่โจว เป็นอะไรเหรอคะ? บอกความจริงฉันมานะ! เพราะโรคนี่ใช่ไหมที่ทำให้พี่ตัดสินใจยอมแพ้สิทธิ์เลี้ยงดูอาหยันน้อยและยกเขาให้เย่เหวินหมิง?”

โจวเชียนหยุนเงียบปาก

ในตอนนี้เองที่ดวงตาของคุณนายโจวเปลี่ยนเป็นสีแดงและกล่าวว่า “เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว มีอะไรต้องซ่อนอีกเหรอ? บอกอี้หรานไปเถอะ! ถึงจะเก็บเป็นความลับไปสุดท้ายอี้หรานก็จะรู้อยู่ดี!”