พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1353

“จริงเหรอ?” อี้จิ่นหลียิ้มพลางจับหลิงอี้หรานให้นั่งบนตักเขา

เธอร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ และใช้แขนโอบรอบคอเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว

“เธอเป็นห่วงฉันแค่ไหน?” ใบหน้าเขาขยับมาใกล้เธอ และดวงตาสวยทรงเสน่ห์ของเขาก็มองเธออย่างรักใคร่และอ่อนโยน

ดวงตาของเขาเหมือนกับทะเลสาบบนภูเขาในฤดูใบไม้ผลิ และเธอก็จมลงไปในนั้นอย่างช่วยไม่ได้

เธอหน้าแดงเล็กน้อยและพูดว่า “ฉัน… ฉันจะเตรียมวันเกิดของคุณให้ดี นอกจากนั้นฉันมีของขวัญในใจที่จะให้คุณแล้ว ตอนฉันเอาให้คุณจะบอกไม่ชอบไม่ได้นะคะ”

ขนตาของเขาขยับเล็กน้อย “ไม่ว่าเธอจะให้อะไรฉัน ฉันไม่มีทางไม่ชอบหรอก แต่วันเกิดฉัน…” เขาลังเลเล็กน้อย “ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นอยู่ที่นั่นด้วย มีแค่เราสองคนได้ไหม?”

เธอตะลึงเล็กน้อย “แค่เราสองคนเหรอคะ?”

“ใช่ ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นในวันเกิดตัวเอง” เขาพึมพำด้วยประกายความหม่นหมองในดวงตา

“ทำไมล่ะคะ?” เธออดไม่ได้ที่จะถาม โดยไม่ได้ปล่อยผ่านความหม่นหมองในดวงตาของเขาไป

เขาเม้มปากบางเข้าหากัน และฝังหน้าลงไปในคอของเธอ เธอสัมผัสได้เลยว่าลมหายใจของเขาหนักอึ้งยิ่งขึ้น

ราวกับมีบางอย่างที่หนักหนาซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา

เขาพึมพำ ขณะเงยหน้าขึ้นในตอนที่พูดประโยคสุดท้าย

หลิงอี้หรานโอบแขนของเธอรอบแผ่นหลังเขา กอดเขาไว้แน่น นี่เขาเก็บเรื่องพวกนี้ไว้ในใจมานานแค่ไหนแล้ว?

เธอรู้มาตลอดว่าแม่ของเขาสร้างบาดแผลในหัวใจให้เขา

นี่เป็นเรื่องดีที่ตอนนี้เขาเต็มใจจะพูดมันออกมา อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องฝังความเจ็บปวดไว้ที่ส่วนลึกของหัวใจอีกต่อไป แต่เต็มใจจะแบ่งปันมันกับเธอ

“จิน จากนี้ไปวันเกิดของคุณจะไม่ใช่ฝันหวานที่ปราะบางอีกแล้ว ทุก ๆ วันเกิดของคุณนับจากนี้จะเป็นความทรงจำแสนงดงามของพวกเรา” เธอกล่าว