พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1358

ใบหน้าของโจวเชียนหยุนแสดงออกถึงความประหลาดใจ ‘เขา... ต้องการให้ฉันขอโทษคงจื่ออินเหรอ? ยังมีอะไรที่ตลกไปกว่าการขอให้คนที่โดนใส่ร้ายไปขอโทษคนที่ใส่ร้ายอีกไหม?’

เธอไม่ใช่คนที่ติดค้างคำขอโทษสี่ปีนั้น เป็นเย่เหวินหมิงและคงจื่ออินต่างหาก

“เย่เหวินหมิง การใช้เวลาวันหนึ่งกับลูกชายของคุณแลกเปลี่ยนกับเรื่องแบบนั้นได้ด้วยเหรอ?” เธอพึมพำ ความประหลาดใจจางหายไปจากใบหน้าของเธอ

จู่ ๆ ตอนนี้เขาก็รู้สึกอับอายขึ้นมา!

“เป็นเรื่องของฉันที่จะตั้งเงื่อนไขอะไรขึ้นมาก็ได้!” เย่เหวินหมิงกล่าวอย่างเย็นชา

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดอย่างสงบว่า “ได้ ฉันจะทำ”

...

คงจื่ออินกำลังรอให้เย่เหวินหมิงกลับมาอยู่ในห้องเพรซิเดนเชียลสวีทอย่างกระวนกระวาย

แต่เธอคาดไม่ถึงงว่าจะได้เห็นเย่เหวินหมิงและโจวเชียนหยุนขึ้นมาด้วยกัน

“เหวินหมิง ทำไมคุณถึงพาเธอเข้า...” คงจื่ออินถามอย่างสับสน

เย่เหวินหมิงไม่ได้พูดอะไร ในขณะที่โจวเชียนหยุนเดินเข้าไปหาคงจื่ออิน เธอโค้งตัวและพูดขณะก้มหน้าว่า “คุณคง สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตล้วนเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควรผลักคุณตกบันไดจนเสียลูกไป ฉันสมควรแล้วที่เข้าคุก ยกโทษให้ฉันด้วยค่ะ คุณคง”

ดวงตาของคงจื่ออินเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ‘เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?’

“ไปให้พ้น!” เขาตวาดแล้วผลักเธอออกไปจากห้องสวีท

“อย่าลืมที่สัญญากับฉันนะคะ คุณเย่” เธอกล่าว

เขาเม้มปากบางเข้าหากันแน่น และใช้สองตาเรียวมองไปที่เธอ จากนั้นเขาก็ปิดประตูลงดังปัง

โจวเชียนหยุนจับจมูกตนเอง และมองไปยังประตูที่ปิดลง

อย่างน้อยสุดท้ายเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ อย่างนั้นก็... น่าจะแปลว่าตกลงใช่ไหม?

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้ง ๆ เธอคิดว่า ศักดิ์ศรีอันแหลกสลายของเธอคงจะไม่อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ไปมากกว่านี้แล้ว แต่นอกจากมันจะแหลกละเอียดมากไปกว่าเดิม มันจะมีอะไรให้อับอายมากกว่าการถูกจำคุกอีกล่ะ?