พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1359

แม้ว่าศาลจะตัดสินจำคุกเธอสามปีครึ่ง แต่เธอก็ยังคงยืนกรานว่าตัวเองบริสุทธิ์ ในความคิดของเธอ อย่างน้อยเธอก็ยังคงมีศักดิ์ศรี

แต่สิ่งที่เธอพอจะมีเหลืออยู่ในวันนี้กลับถูกเย่เหวินหมิงเหยียบย่ำจนเป็นเศษผง

‘แต่ฉันก็คิดว่าไม่เป็นไร แบบนั้นแล้วก็จะไม่มีอะไรเหลือระหว่างเย่เหวินหมิงกับฉันอีก!’

คงจื่ออินซึ่งรออยู่ในห้องสวีทดูเหมือนจะได้สติขึ้นมา เธอรีบเข้าไปหาเย่เหวินหมิงและกล่าวว่า “เหวินหมิง ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ ไม่ว่าเธอจะขอโทษหรือไม่ ฉันแค่อยากให้คุณโอเค!”

เย่เหวินหมิงถูหว่างคิ้วตนเอง “คุณควรได้รับการขอโทษ!”

“แต่การขอโทษจะไปมีประโยชน์อะไรคะ ถ้าไม่ใช่ความตั้งใจของเธอ?” คงจื่ออินเอนตัวแอบอิงแขนของเย่เหวินหมิงขณะพูด “เหวินหมิงคะ บางทีที่โจวเชียนหยุนเข้าหาคุณอีกครั้งอาจเพราะเรากำลังจะแต่งงานกัน บางทีเธอจงใจทำแบบนี้เพื่อให้คุณสนใจเธอ เพราะว่าเธอไม่ยอม ฉันไม่อยากให้คุณเกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ”

“ทำไมผมต้องสนใจเธอด้วย? ไม่ต้องห่วง งานแต่งของเราจะจัดตามกำหนดการแน่ มีแค่คุณเท่านั้นที่จะได้เป็นนายหญิงตระกูลเย่! ไม่มีทางเป็นคนอื่น” เย่เหวินหมิงกล่าว

คงจื่ออินยิ้มอย่างพอใจ และเงยหน้าเพื่อจูบปากเย่เหวินหมิง

ทว่าใบหน้าของเขาหันหนีเล็กน้อยราวกับเขาหลบเลี่ยงริมฝีปากเธอ

คงจื่ออินช็อก และสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“จื่ออิน ผมเหนื่อย อยากพักก่อนน่ะ ผมจองตั๋วไว้ให้แล้ว เดี๋ยวผมให้คนไปส่งคุณที่สนามบินนะ” เขากล่าวขณะผลักเธอออกจากแขน

คงจื่ออินมองร่างของเย่เหวินหมิงด้วยท่าทีอึดอัด และอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เหวินหมิง ที่โจวเชียนหยุนพูดในตอนท้าย… เอ่อ… คุณสัญญาอะไรกับเธอเหรอคะ?”

“ไม่มีอะไร” เย่เหวินหมิงตอบเสียงเบา เขาเดินเข้าไปในห้องนอนและปิดประตู

ราวกับว่าน้ำหนักทั้งหมดไปอยู่ที่ท้องของเธอ!

อาหยันน้อยพูดด้วยท่าทีจริงจัง “ผมจะเป็นพี่ใหญ่ที่ดี หลังจากน้อง ๆ เกิด ผมจะสอนพวกเขาเล่นของเล่น ให้กินของอร่อย ๆ และสอนพวกเขาวาด เขียน…”

เจ้าตัวเล็กกล่าวถึงสิ่งที่เขาอยากจะสอนพวกน้อง ๆ ที่ยังไม่เกิดด้วยทุกอย่างที่เขารู้พลางก็นับนิ้วไปด้วย

เมื่อมองลูกชายของเธอก็ปรากฏรอยยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มีเพียงช่วงเวลาแบบนี้ที่เธออยากจะมีชีวิตอยู่ไปนาน ๆ

“จะว่าไปตอนนี้ก็ดึกแล้วนะ เธอไม่กลัวว่าจะทำให้อี้จิ่นหลีเป็นห่วงเหรอ ว่าทำไมเธอยังไม่กลับบ้านน่ะ?” โจวเชียนหยุนพูดกับหลิงอี้หราน

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกอย่างฉันอยากจะรอจนกว่าพี่จะกลับมาและเจอหน้ากันก่อนกลับไป แล้วก็ฉันว่าจะพาอาหยันน้อยออกไปเล่นข้างนอกสุดสัปดาห์หน้าได้ไหมคะ? ฉันไม่ได้เล่นกับอาหยันน้อยมาสักพักแล้ว”