พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1362

นี่เป็นงานฉลองวันเกิดที่มีแค่พวกเขาสองคน หลิงอี้หรานเลือกชุดเดรสที่สีเดียวกันกับชุดที่อี้จิ่นหลีใส่ในวันนี้ จากนั้นพวกเขาก็ลงมารับประทานอาหารเช้าด้วยกัน

เธอตั้งใจว่าจะทำอาหารเที่ยงด้วยตัวเอง แต่เขากลับรีบปฏิเสธคำขอนั้นด้วยเหตุผลว่าเธอท้อง

เขาพูดให้น่าฟังว่า เขากลัวว่าจะทำให้เธอเหนื่อยและใช้เรื่องสุขภาพของลูก ๆ มากดดัน หลิงอี้หรานคิดว่าทักษะการทำอาหารของเธอจะมีผลดีก็ต่อเมื่อเธอคลอดเด็ก ๆ ออกมาแล้วเท่านั้น

ถึงอย่างนั้นเธอก็ตั้งใจเลือกเมนูด้วยตนเอง ซึ่งทั้งหมดก็เป็นเมนูโปรดของเขา อีกทั้งเธอยังเลือกเค้กวันเกิดเองด้วย เธอวาดแบบคร่าว ๆ ไว้ และใช้เวลาคุยกับช่างอบขนมอยู่นานจนเป็นที่พอใจ

เมื่อเธอเอาเค้กให้อี้จิ่นหลีดู ความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาดูเหมือนจะเป็นการตอบรับที่ดีที่สุดที่เธอได้รับ

“เธอ...” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หราน ความประหลาดใจยังคงหลงเหลืออยู่บนใบหน้าของเขา

“ชอบไหมคะ?” เธอถาม

เขายิ้มและขยับปากบางพูดอย่างอ่อนโยน “ฉันชอบมันนะ”

เค้กถูกออกแบบให้มีลักษณะคล้ายกับสวนเล็ก ๆ ที่มีบ้านหลังน้อยอยู่ในนั้น

กลางสวนนั้นมีคนแก่ผมขาวสองคนยืนจับมือกัน และมีคนสามคนในชุดเดียวกันรวมถึงคนตัวเล็ก ๆ อยู่รอบ ๆ พวกเขา

บนเค้กเขียนข้อความไว้ด้วยครีมและช็อกโกแลตว่า [เรามาจับมือแล้วแก่ไปด้วยกันนะ]

นี่เป็นความฝันของเขาและเธอ!

เขาหลับตาและเริ่มขอพรด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า หลิงอี้หรานแก้มแดงเล็กน้อยขณะมองอี้จิ่นหลี สิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปทำให้ใบหน้าของเธอแดงและหัวใจก็เต้นรัว

ถ้าเขามอบความสุขทั้งหมดให้แก่เธอแล้ว เธอเองก็เต็มใจที่จะทำให้เขามีความสุขไปตลอดชีวิต

แสงเทียนที่ผสมกับไฟสลัวตกกระทบบนใบหน้าของเขา และทำให้ใบหน้าของเขาดูงดงามและลึกลับไปในเวลาเดียวกัน ขนตายาวเป็นแพของเขาทำให้เกิดเงาบนเปลือกตาล่าง จมูกยาวเป็นสันและริมฝีปากสุดเซ็กซี่น่าดึงดูดใจ การที่ได้มองเขาเพียงเท่านี้ก็สร้างความพึงพอใจทางสายตาให้เธอแล้ว

หลังจากนั้นเปลือกตาของเขาขยับเล็กน้อย และค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

เมื่อดวงตาทรงเสน่ห์และสดใสมองมาที่เธอ หัวใจของเธอดูเหมือนจะหยุดเต้นด้วยบางอย่าง เขาน่าจะเป็นสิ่งสวยงามที่สุดบนโลกใบนี้